Όταν δημιουργείς κάτι από την αρχή μπορεί πάντα να υποπέσεις σε λάθη. Συμβαίνει σε όλους μας. Δεν γίνεται να είναι κανείς συνεχώς on top of the game. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μερικοί από τους πιο φημισμένους σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου έχουν δημιουργήσει αριστουργήματα που άφησαν το στίγμα τους στην τέχνη.
Ωστόσο, ακόμα και αυτοί οι θρύλοι έφτιαξαν ταινίες που αναρωτιέσαι «ΓΙΑΤΙ» . Ακολουθούν 5 ταινίες από κορυφαίους σκηνοθέτες που θεωρούνται από πολλούς ως οι χειρότερες δημιουργίες τους:\
1. «Πορτοκαλί Κεχριμπάρι» (1971) – Στάνλεϊ Κιούμπρικ:
Ο Κιούμπρικ, οραματιστής του «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» και του «Λάμψη», δέχτηκε σφοδρή κριτική για την βίαιη και ανησυχητική απεικόνιση της νεανικής εγκληματικότητας σε αυτή την ταινία.
2. «Showgirls» (1995) – Πολ Βερχόφεν:
Ο Βερχόφεν, γνωστός για το «Βασικό Ένστικτο» και το «RoboCop», έπεσε στα μάτια των κριτικών με την ερωτική ταινία μιούζικαλ Showgirls, η οποία ξεχείλιζε απόυπερβολές και κρύο χιούμορ.
3. «Heaven’s Gate» (1980) – Μάικλ Τσιμίνο:
Ο Τσιμίνο, γνωστός για τις ταινίες που τον έφεραν στην κορυφή στο «Ελαφάκι» και το «Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη», κατάφερε με το Heaven’s Gate μια από τις μεγαλύτερες εισπρακτικές αποτυχίες στην ιστορία καθώς το western ήταν γεμάτο υπερβολές και αστοχίες
4. «Greenberg» (2010) – Νόα Μπάουμπαχ:
Ο Μπάουμπαχ, αγαπήθηκε από το κοινό για το «Frances Ha» και το «Marriage Story», δέχτηκε όμως κριτική για την έλλειψη ουσιαστικής πλοκής και τους αδιάφορους χαρακτήρες σε αυτή την «ατελείωτη», όπως τη χαρακτήρισαν πολλοί κωμωδία-δράμα.
5. «The Last Airbender» (2010) – Μ. Νάιτ Σάμαλαν:
Ο Σάμαλαν, μάστορας των ταινιών τρόμου, έχει στη φαρέτρα του ταινίες όπως «Η Έκτη Αίσθηση» και «Unbreakable», απογοήτευσε το κοινό με την άστοχη μεταφορά του δημοφιλούς animated show, γεμάτη κακές ερμηνείες που προσπαθούσαν να υποστηρίξουν όπως – όπως ένα αδύναμο σενάριο.
Φυσικά, είναι σημαντικό να τονίσουμε πως η τέχνη είναι υποκειμενική και η κριτικοί πολλές φορές διχάζονται. Αυτό που για κάποιους αποτελεί αριστούργημα, για άλλους μπορεί να είναι αποτυχία.
Παρ’ όλα αυτά, οι ταινίες αυτές αποτελούν ενδιαφέρουσες περιπτώσεις μεγάλων σκηνοθετών που έχασαν για λίγο τη «φόρμα» τους, υπενθυμίζοντάς μας πως ακόμα και οι κορυφαίοι δημιουργοί δεν έχουν το αλάθητο.
