To «Καφέ Μπαγκντάντ» του Πέρσι Αντλον, πέρα από μια τρυφερή ταινία με χιούμορ και αισθήματα, μπορεί να χαρακτηριστεί τέλεια με έναν αγγλόφωνο όρο: «One hit wonder», γιατί αυτό ήταν για τους βασικούς συντελεστές της.
Το 1987 όταν βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες της Ευρώπης, έκλεψε τις καρδιές των σινεφίλ με τη θετική του διάθεση, τον διαφορετικό του -καλοπροαίρετο- χαρακτήρα και το «Calling you», ένα τραγούδι που είχε κολλήσει για πολύ καιρό στα ραδιόφωνα και το μυαλό μας…
Το φιλμ αρχίζει με τη φιγούρα της ευτραφούς Ζάγκερμπρεχτ, σφιγμένης Γερμανίδας μέσα στα αυστηρά της ρούχα και τα χτενισμένα στην τρίχα μαλλιά, να καβγαδίζει με τον άντρα της στη μέση της ερήμου Μοχάβε στην Καλιφόρνια, μέσα στη βαριά γερμανική τους Μερσεντές. H ιδέα για διακοπές με το αυτοκίνητο μέσα στην έρημο, δεν ήταν η καλύτερη ιδέα για ένα ζευγάρι, που είναι προφανές ότι δεν αντέχει ο ένας τον άλλο. H Τζάσμιν δεν αντέχει άλλο. Αυτός ο καβγάς δίνει το φινάλε της σχέσης και εκείνη αποφασίζει να εγκαταλείψει τον άντρα της επί τόπου, παίρνοντας τη βαλίτσα της και μπαίνοντας στο μικρό, και μάλλον άθλιο καφέ, ζητάει ένα δωμάτιο για να μείνει.
Ολη η γερμανική αυστηρότητα της Τζάσμιν βγαίνει στην επιφάνεια όταν βλέπει τις συνθήκες περιορισμένης καθαριότητας που επικρατούν στο «Καφέ Μπαγκντάντ». H ιδιοκτήτρια του καφέ, η Μπρέντα, αφήνει την Τζάσμιν να πιάσει δουλειά και να συμμαζέψει το μαγαζί, ένα μέρος, που εκτός από τις δύο γυναίκες, μόνιμοι «κάτοικοί» του είναι τα παιδιά της Μπρέντα, ο μάγειρας, μια σχεδιάστρια τατουάζ και ένας πρώην ζωγράφος σκηνικών, ο Ρούντι, που παρότι έχει αποσυρθεί, κουβαλάει επάνω του το δοξασμένο επαγγελματικό του παρελθόν στο Χόλιγουντ.
Τις πρώτες ημέρες η Τζάσμιν, αρχίζοντάς από το δωμάτιό της και συνεχίζοντας έπειτα σε όλο τον χώρο, ασχολείται με την καθαριότητα μανιασμένα, βρίσκοντας μια ασχολία για να εκτονώσει την υπερένταση από τον χωρισμό και την πίεση από τη βασανιστική συζυγική της σχέση. Οπως όμως η ίδια ευπρεπίζει το Καφέ Μπαγκντάντ, έτσι και ο ίδιος ο χώρος με τους ανθρώπους του, αλλάζει την Τζάσμιν, κάνοντάς την λιγότερο απόλυτη, περισσότερο δεκτική και πιο χαλαρή.
Το ντύσιμό της αλλάζει, το ίδιο και η συμπεριφορά της, ενώ αυτή, η σφιγμένη Γερμανίδα, φτάνει στο σημείο να αποκαλύψει στους γύρω της ότι μπορεί να κάνει μαγικά κόλπα. Το ερωτικό ενδιαφέρον θα έρθει στο πρόσωπο του Ρούντι, που επιμένει να τη ζωγραφίσει γυμνή. Και έτσι, με πολύ απλά υλικά, ο Πέρσι Αντλον κατάφερε να κάνει μια ταινία για το πώς (παρά τα πολλά -και εμφανή και στην ταινία- προβλήματα) ανθούν τα συναισθήματα και πώς οι άνθρωποι γλυκαίνουν, όταν η επαφή είναι δυνατή.
