Το είδος τρόμου φαίνεται προορισμένο να είναι αιώνια υποτιμημένο, καθώς η μυώδης φύση του και η εντυπωσιακή και συχνά δυσάρεστη εικόνα του φαίνεται να επισκιάζει την πολυπλοκότητα ενός είδους που έζησε την καλλιτεχνική παράδοση της ανθρωπότητας από την αρχή του χρόνου.
Ο τρόμος είναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, το καλύτερο είδος για την ανάλυση μερικών από τα φιλοσοφικά θέματα μιας συγκεκριμένης περιόδου, καθώς το μήνυμα είναι πιο διεισδυτικό επειδή διοχετεύεται μέσω του φόβου, μιας από τις πιο φυσικές και ενστικτώδεις απαντήσεις. Δεδομένου ότι ο κινηματογράφος τρόμου είναι πρωτίστως ένας κινηματογράφος αισθήσεων, είναι δυνατό, μέσω αυτών των αισθήσεων, να δημιουργηθούν παραβολές που αντιμετωπίζουν τα πιο αφηρημένα και υπερβατικά θέματα με τρόπο που γίνεται άμεσα αντιληπτό και έχει καθολική απήχηση.
Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους ο κινηματογράφος τρόμου παραμένει ατελείωτα δημοφιλής και είναι το πιο διεθνές είδος από όλα, σαν να πατάει σε μια συλλογική ψυχή που μοιράζονται όλοι. κάτι εσωτερικό, θαμμένο μέσα και διαισθητικό, που είναι κοινό σε όλους τους ανθρώπους.
10. Sauna (Antti-Jussi Annila, 2008)
9. House (Nobuhiko Obayashi, 1977)
http://youtu.be/WQ_Yo06kIIA
8. Martyrs (Pascal Laugier, 2008)
7. Possession (Andrzej Zulawski, 1981)
http://youtu.be/uDpFpzbwfiw
6. Antichrist (Lars von Trier, 2009)
5. Vinyan (Fabrice du Welz, 2008)
4. Jigoku (Nobuo Nakagawa, 1960)
3. Marebito (Takashi Shimizu, 2004)
2. In the Mouth of Madness (John Carpenter, 1995)
1. Inland Empire (David Lynch, 2006)
http://youtu.be/KtzSSG8X9e0
