«[…]Όμως όλα κατέρρευσαν με τον Φρόιντ και τον Δαρβίνο. Ήμασταν και είμαστε χαμένοι άνθρωποι».
– Ray Bradbury, The Martian Chronicles.
Οι άνθρωποι περνούν τακτικά από τη ζωή χωρίς να αμφισβητούν την προέλευση μικρών πράξεων που μας συνθέτουν, που υπάρχουν μέσα μας και αγνοούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι άνθρωποι συνήθως θεωρούν δεδομένο ό,τι μας κατοικεί κάτω από την προφανή φυσική μας βιολογία, όχι επειδή είμαστε απρόσεκτοι ή «μη ανθρωποποιημένοι» (που φαίνεται ως γραμματική καταστροφή), αλλά επειδή είναι γραμμένο σε όλους μας.
Ως άνθρωποι, για να επιβιώσουμε, πρέπει να ταξινομήσουμε τα πράγματα, να αποδώσουμε επίπεδα σημασίας σε αυτό που μας περιβάλλει. Μετά από τόσα χρόνια εξέλιξης, θέλοντας και περιμένοντας να «πολιτιστούμε», διατηρήσαμε μια κυρίαρχη αρχαϊκή κληρονομιά που μας καθοδηγούσε από την αρχή: την ανάγκη/να νιώθουμε ότι έχουμε τον έλεγχο.
1. A Clockwork Orange (1971, Stanley Kubrick)
2. Black Swan (2006, Darren Aronofsky)
3. Where The Wild Things Are (2009, Spike Jonze)
4. The Science of Sleep (2006, Michel Gondry)
5. Eternal Sunshine of The Spotless Mind (2004, Michel Gondry)
6. Persona (1966, Ingmar Bergman)
http://youtu.be/amxvetvKfho
7. The Paradise Trilogy (2012 & 2013, Uldrich Seidl)
8. Repulsion (1965, Roman Polanski)
9. Shame (2011, Steve McQueen)
10. We Need to Talk about Kevin (2011, Lynne Ramsay)
