Η Κλέλια Ανδριολάτου, με αφορμή την ταινία «Ο τελευταίος ταξιτζής» που παίζεται στις αίθουσες, μίλησε στη «Realnews» για τον ρόλο της, μία κοπέλα που πέφτει θύμα stalking και αποκαλύπτει αν έχει ζήσει κάτι ανάλογο και πώς το έχει χειριστεί. Παράλληλα συζητά για τα μελλοντικά σχέδιά της, ενώ ετοιμάζεται να απολαύσει το φετινό καλοκαίρι.
Μια από τις πιο συναρπαστικές χρονιές της ζωής της έζησε φέτος η Κλέλια Ανδριολάτου, αφού, μόλις ολοκλήρωσε τα γυρίσματα για τον δεύτερο κύκλο του «Maestro», με την εξαιρετική πορεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό μέσω Netflix, έκανε μια εμφάνιση με star quality στις Κάννες, ενώ αυτές τις ημέρες… καμαρώνει την έξοδο στις κινηματογραφικές αίθουσες της ταινίας του Στέργιου Πάσχου «Ο τελευταίος ταξιτζής», για την οποία ήταν υποψήφια για το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου ανάμεσα σε Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Αγγελική Μπεβεράτου, Δήμητρα Βλαγκοπούλου, Σοφία Κόκκαλη και Βίκυ Καγιά.
Σε αυτό το ψυχολογικό θρίλερ συμπρωταγωνιστεί με τον βραβευμένο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης Κώστα Κορωναίο που υποδύεται έναν άνδρα που περνά κρίση μέσης ηλικίας και βυθίζεται σταδιακά σε μια ερωτική εμμονή. Η σύνθετη ηρωίδα της Κλέλιας έρχεται αρχικά κοντά του με τη θέλησή της, για να δούμε στην πορεία να ανατρέπεται η σχέση τους.
Τι αγάπησε και τι τη δυσκόλεψε σε αυτόν τον ρόλο; «Αγάπησα τη γνωριμία με το σκοτάδι αυτής της γυναίκας. Ένας τολμηρός χαρακτήρας, που παλεύει να αναζητήσει τρυφερότητα και φροντίδα. Η ισορροπία είναι δύσκολη. Το να καταλάβεις τι είναι αυτό που της λείπει, όταν ήδη έχει αντικαταστήσει ρόλους στη ζωή της. Γιατί άλλος ένας; Τι ψάχνει πραγματικά να βρει μέσα από τους ανθρώπους γύρω της;», λέει, μιλώντας αποκλειστικά στη Realnews.
Ρωτώ την Κλέλια αν βλέπει κάποια άλλη διάσταση στην ιστορία, πέρα από αυτή της εμμονικής συμπεριφοράς σε αυτόν τον ήρωα, έχοντας κατά νου και το σημείωμα του σκηνοθέτη. «Η εμμονή προκύπτει από τη μοναξιά. Δεν είναι ξέχωρο, είναι αποτέλεσμα ενός κενού και μιας ανάγκης να συνδεθούν με κάτι. Ενδεχομένως κάποιος να ψάχνει το νήμα για να πιαστεί και να βρει κάτι που να τον αφορά, ενώ ο άλλος ψάχνει τον άνθρωπο που το κρατάει», επισημαίνει.
Το timing της ταινίας είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, όταν καθημερινά βλέπουμε περιστατικά γυναικοκτονιών και έμφυλης βίας. Άραγε, η ίδια έχει ζήσει κάτι αντίστοιχο στη ζωή της; Κάποια ανεπιθύμητη συμπεριφορά, εμμονική παρακολούθηση ή παρενόχληση;
«Είναι δίπλα μας. Τόσο δίπλα μας που θέλεις να κλείσεις μάτια και αυτιά. Να μη βλέπεις, να μην ακούς. Δεν γίνεται. Πρέπει να προστατευόμαστε, να μοιραζόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Και εγώ αυτό έκανα όταν υπήρξε ανάγκη», αποκαλύπτει.
Αδιαμφισβήτητα η Κλέλια βρίσκεται σε μια φάση της ζωής της κατά την οποία υπάρχει μια ροή όμορφων πραγμάτων. Την αγχώνει η συνέχεια ή τη χαροποιεί σε σχέση και με το τι θα ακολουθήσει; «Στοχεύω στη χαρά και έχω πίστη. Προσπαθώ να μαθαίνω συνεχώς για να διεκδικώ όλο και περισσότερα από τον εαυτό μου», τονίζει, ενώ δεν κρύβει πως μια διεθνής πορεία είναι στα σχέδιά της. «Όλα όσα συμβαίνουν παράλληλα στη ζωή μου συμβαδίζουν με την επιθυμία μου για ένα άνοιγμα. Να γνωριζόμαστε όσο μπορούμε με άλλες χώρες και να ανταλλάσσουμε εμπειρίες. Αυτό είναι κάτι που βίωσα στις Κάννες. Τώρα, για τα δικά μου σχέδια θα μάθετε οσονούπω!», λέει αινιγματικά.
Έπειτα από έναν χειμώνα με πολλά γυρίσματα, θέατρο και αυστηρά deadlines, και ενώ εμείς θα βλέπουμε αυτή τη σκοτεινή και ποιητική ταινία, εκείνη θα απολαμβάνει το ηλιόλουστο καλοκαίρι και όσα της έχουν λείψει. «Μου έλειψε να αφήσω το κινητό μου. Μου έλειψε να μη μιλάω και απλά να κάθομαι και θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ για να μου το προσφέρω, όσο μου το επιτρέπει η δουλειά μου», καταλήγει.
Συνέντευξη από τη Χρύσα Κακιώρη – ΠΗΓΗ: Realnews
