Αποθέωση για Αλμοδόβαρ – Τον χειροκροτούσαν όρθιοι 17 λεπτά για την ταινία «The Room Next Door»

POP UP TEAM
/
4 Σεπτεμβρίου, 2024
/

Μοιράσου το ...

Επί δεκαεπτά ολόκληρα λεπτά, το κοινό της Μόστρα χειροκροτούσε όρθιο τον Πέδρο Αλμοδόβαρ, την Τίλντα Σουίντον και την Τζούλιαν Μουρ, επιβραβεύοντας με τον πιο ζεστό τρόπο το «The Room Next Door» («Διπλανό Δωμάτιο»), μία από τις καλύτερες μέχρι τώρα ταινίες του φετινού διαγωνιστικού τμήματος του 81ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας.

Ο Ισπανός σκηνοθέτης κατάφερε να συγκινήσει μιλώντας για ένα δύσκολο και απρόσιτο θέμα: τον θάνατο και την ευθανασία. Έμεινε πιστός στην αγαπημένη του φόρμα του κλασικού μελοδράματος, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στην καριέρα του την αγγλική γλώσσα και εμπλούτισε την αφήγηση του με υπέροχες, μεστές και λιτές συζητήσεις για τη λογοτεχνία του Τζέιμς Τζόυς, τις ζωγραφιές της Ντόρα Κάρινγκτον, τις ταινίες του Μπάστερ Κίτον και του Τζον Χιούστον.

Η ταινία κερδίζει τις καρδιές των θεατών με την ευαισθησία, την απλότητα της και τις μνημειώδεις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών της.

Το «The Room Next Door» ακολουθεί δύο καλές φίλες – τη Μάρτα και την Ίνγκριντ που επανασυνδέονται μετά από χρόνια, καθώς η πρώτη διαγνώστηκε με καρκίνο τελικού σταδίου. «Η ταινία εστιάζει σε μια γυναίκα που πεθαίνει σε έναν κόσμο που πεθαίνει και ο ίδιος», δήλωσε ο Πέδρο Αλμοδόβαρ στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε πριν την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας, έχοντας στο πλευρό του τις δύο υπέροχες πρωταγωνίστριες του. Οι τρεις τους μίλησαν για τα πάντα, από την ευθανασία μέχρι την κλιματική κρίση, τη γυναικεία φιλία και τον αμοιβαίο θαυμασμό που αισθάνονται ο ένας για τον άλλον.

«Ήθελα να ξεκινήσω μία νέα εποχή στο έργο μου» ανέφερε ο Ισπανός σκηνοθέτης εξηγώντας γιατί αποφάσισε να γυρίσει μία αγγλόφωνη ταινία στα 75 του χρόνια. «Πάντα ήθελα να το κάνω αλλά χρειαζόμουν το κατάλληλο όχημα. Το βρήκα μέσα στις σελίδες του βιβλίου της Σίγκριντ Νιούνεζ, «What Are You Going Through», το οποίο στην πραγματικότητα είναι αδύνατον να μεταφερθεί κινηματογραφικά. Όμως με συνεπήρε ένα του κεφάλαιο – όταν η ηρωίδα που υποδύεται η Τζούλιαν στην ταινία επισκέπτεται στο νοσοκομείο την ετοιμοθάνατη φίλη της. Αμέσως αυτό φώτισε κάτι μέσα μου. Είχε δύο ηρωίδες που ήξερα, για τις οποίες μπορούσα να μιλήσω, καθώς ανήκαν στη γενιά του ‘80 που αγαπώ». «Η γλώσσα» όπως είπε «δεν ήταν πρόβλημα» γιατί και «οι δύο πρωταγωνίστριες μου είναι υπέροχες ηθοποιοί και κατάλαβαν σε ποιον τόνο ήθελα να αφηγηθώ την ιστορία».

«Η ευθανασία θα έπρεπε να είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου»

Ήθελε επίσης η ταινία να εκφράσει «με ξεκάθαρο τρόπο» τα συναισθήματά του για την ευθανασία. «Πρέπει να μπορείς να αποφασίζεις για τον εαυτό σου… Στην Ισπανία έχουμε νόμους για την ευθανασία. Αυτό θα έπρεπε να είναι αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου παντού στον κόσμο. Θα έπρεπε να έχει νομοθετηθεί και οι γιατροί θα έπρεπε να μπορούν να το προσφέρουν στους χρόνια άρρωστους ασθενείς τους. Ώστε άνθρωποι στην κατάσταση της Μάρτα να μην αντιμετωπίζονται σαν να είναι εγκληματίες» τόνισε.

Tags :

Μοιράσου το ...

Τα δημοφιλή της εβδομάδας