Ο Ian McKellen μιλά για όσα του έμαθε η ζωή, σε συνέντευξη του στο περιοδικό Esquire
Για όλους εμάς που δε μεγαλώσαμε στο γεμάτο υγρασία τοπίο της Μεγάλης Βρετανίας, ο Sir Ian McKellen ήταν, είναι και θα είναι ο κινηματογραφικός Gandalf από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών που αγαπήσαμε. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο σπουδαίος Άγγλος ηθοποιός είναι πολύ περισσότερα από αυτά. Με μία τεράστια καριέρα στο θεατρικό σανίδι ως μετρ σε σαιξπηρικούς ρόλους και περισσότερες από 100 ταινίες στο ενεργητικό του, ο McKellen αποτελεί ζωντανή ιστορία για τη βρετανική υποκριτική.
Ευφυής, φλεγματικός, επιβλητικός όταν το θέλει ή το απαιτήσουν οι περιστάσεις, ο σπουδαίος Άγγλος ηθοποιός που σήμερα κλείνει 81 χρόνια μίας πραγματικά γεμάτης ζωής δεν κρύβεται ενώ του αρέσει να μιλά ανοιχτά για τους πάντες και τα πάντα: Για τη σεξουαλική του ταυτότητα, την περιπέτεια της υγείας τους ακόμα και για το πάθος του για τις πιτζάμες.
Όσα έμαθε η ζωή στον Ian McKellen
Ακολουθούν όλα όσα είχε μοιραστεί για την παιδική του ηλικία, την καριέρα του, τη σχέση του με τους γονείς και τον Θεό στο Esquire UK πριν από ακριβώς έξι χρόνια.
> Κάθε φορά που βλέπω μία φιγούρα του Gandalf φτιαγμένη από τουβλάκια Lego, σκέφτομαι: “Αυτό εδώ δεν έχει τη λεπτότητα που προσπαθούσε να δώσω στον χαρακτήρα”. Ας με συγχωρέσει η Lego! Μου ταιριάζουν περισσότερο τα παιχνίδια Meccano. Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι όλη μέρα μιλάω για το πως είναι να είσαι gay, κι αυτό επειδή στις συνεντεύξεις επανέρχεται πολύ συχνά ως θέμα και βρίσκω ευκαιρία να ξεσπαθώσω. Μάλλον, έχουν την εντύπωση ότι δε με απασχολεί κανένα άλλο θέμα.
> Με ενδιαφέρει πολύ λιγότερο πια το τι πιστεύουν για μένα οι άλλοι άνθρωποι. Παλιότερα με απασχολούσε πάρα πολύ. “Γιατί δεν μπορώ να φοράω μπότες όπως τα άλλα παιδιά στο σχολείο, μαμά; Γιατί πρέπει να φοράω παπούτσια; Δεν θέλω να διαφέρω”. Σήμερα πια, δε με ενδιαφέρει καθόλου. Αυτό αποτελεί στοιχείο -να το, μόλις άρχισαν οι gay αναφορές- της αυτοπεποίθησης που απέκτησα όταν έκανα το coming out.
> Αν φτάσετε 75 χρονών και βγείτε έξω με τους φίλους σας, θα καταλήξετε να μιλάτε για τη θνησιμότητα, τη θνητότητα και τη φθορά, όπως ακριβώς έκανα εγώ πριν λίγο καιρό για τέσσερις ολόκληρες ώρες.
> Ένα από τα πράγματα που δε θέλω να σκέφτομαι είναι η αντίδρασή μου όταν πέθανε η μητέρα μου. Αντί να σκεφτώ “Τι έχασα;”, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν “Ω, το ότι τώρα πια ανήκω σε μονογονεϊκή οικογένεια με κάνει ιδιαίτερο”. Ήμουν 12 χρονών. Τολμώ να πω ότι, μέσα μου, δεν ξεπέρασα ποτέ τον θάνατο της μητέρας μου, ο οποίος, φαντάζομαι, γράφτηκε εντός μου σαν κάποια μορφή απόρριψης. Φυσικά, δεν ήταν. Νιώθω ευλογημένος κάθε φορά που η μητέρα μου με επισκέπτεται ξανά στα όνειρά μου. Είναι τόσο όμορφο.
> Οι ηθοποιοί αποκαλούν ο ένας τον άλλον “αγάπη”, “μωρό μου”, “καρδούλα μου” για να σπάσουν τα τείχη που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους έτσι ώστε να μπορέσουν να δουλέψουν με όσο το δυνατόν περισσότερη οικειότητα.
> Δεν πιστεύω ότι είμαι κορυφαίος. Στο θέατρο -όσον αφορά τον Shakespeare- βρίσκονται κοντά στην κορυφή, αλλά και αυτό όχι για όλους τους σκηνοθέτες. Στο σινεμά, βρίσκομαι πολλά πολλά σκαλοπάτια κάτω. Ο Spielberg δεν μου έχει ζητήσει ποτέ να δουλέψω μαζί του· o Tarantino δε με έχει πάρει ποτέ τηλέφωνο· ο Sam Mendes δε μου έχει προσφέρει ποτέ έναν ρόλο. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποια τεράστια λίστα με ρόλους που έχω απορρίψει, υπάρχουν όμως πάρα πολλοί που θα ήθελα να έχω δοκιμάσει. Αυτή είναι η αλήθεια.
> Όταν ταξιδεύω πάντα έχω ένα ζευγάρι πιτζάμες μαζί μου ενώ φροντίζω να υπάρχει μία ρόμπα αλλά και παντόφλες. Το τι ακριβώς θα φορέσω στο κρεβάτι εξαρτάται από τη θερμοκρασία και την ποιότητα του λινού υφάσματος.
> Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ. Μέχρι τα 18 μου, δεν είχα βάλει γουλιά από τσάι, καφέ ή αλκοόλ στο στόμα μου, έτσι μπορώ εύκολα να ζήσω χωρίς αυτά. Αυτό μπορεί να δίνει την εντύπωση ότι έχω απόλυτο έλεγχο της ζωής μου. Όχι, δεν έχω κανέναν έλεγχο.
> Ως δηλωμένος χορτοφάγος, μπορώ να φτιάξω μία αξιόλογη πίτα του βοσκού (sheperd’s pie) με quorn (σ.σ: υποκατάστατο κρέατος). Σταμάτησα να τρώω κρέας εδώ και 30 χρόνια και οι πονοκέφαλοι που με ταλαιπωρούσαν από τότε που ήμουν παιδί εξαφανίστηκαν μέσα σε μία νύχτα. Η δυσπεψία που έχω, επίσης βελτιώθηκε αρκετά. Η αλήθεια είναι, όμως, πως δυσκολεύομαι πάρα πολύ να αντισταθώ στο μπέικον.
> Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ζούσα στο Γουίγκαν. Εκεί, δεν υπήρχε κανένα υπό κατασκευή κτίριο. Είχα την αίσθηση ότι η πόλη είχε ολοκληρώσει εδώ και χρόνια τη δόμησή της και τίποτα δεν επρόκειτο να αλλάξει. Δυσκολεύομαι να συνηθίσω την ιδέα πως το Λονδίνο δεν έχει ακόμη τελειώσει και ότι, επί της ουσίας, δεν πρόκειται ποτέ να τελειώσει. Βρίσκω τη σκέψη αρκετά ενοχλητική. Μου αρέσει να πηγαίνω σε μέρη που δείχνουν έτοιμα, όπως ένα μικρό χωριουδάκι.
> Πώς σκοτώνω τον χρόνο μου; Α, μα, φυσικά με το γαμημένο το ίντερνετ! Πάντα αγαπούσα τα λεξικά και τις εγκυκλοπαίδειες. Τώρα, όλα αυτά βρίσκονται στον υπολογιστή σου. Είναι φανταστικό. Τσεκάρει κάτι για τον Κάρολο Ντίκενς και, ξαφνικά, βρίσκεσαι να εξερευνάς όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Δεν μπορώ να πω αν αυτό είναι χάσιμο χρόνου ή όχι, σίγουρα πάντως δε με βοηθά να μάθω τα λόγια για τον ρόλο μου.
Κάποιες φορές, όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό, με πιάνει το “πατριωτικό” μου, όταν οι άλλοι κακολογούν τη Μεγάλη Βρετανία – ακόμα και αν αναφέρονται σε περιοχές που δε μου αρέσουν καθόλου… Παίρνω αμυντική στάση. Ακόμη και όταν αναφέρονται στον βρετανικό καιρό!
> Ο πατέρας μου –όπως και ο πατέρας του- πίστευαν ότι έχεις μία υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία. Εκδήλωσαν αυτό τους το πιστεύω μέσα από την κοινωνική εργασία και τον Χριστιανισμό. Ήταν και οι δύο πασιφιστές. Πάντα έβλεπαν τον κόσμο ως κάτι στο οποίο θα έπρεπε να συμμετέχουν και να κάνουν καλύτερο. Αυτό είναι το πράγμα που θυμάμαι περισσότερο από τον πατέρα μου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή όταν εγώ είμαι 24 χρονών. Ποτέ δεν ήρθαμε κοντά, τον θαύμασα όμως όσο ζούσε και ακόμα τον θαυμάζω.
> Πήγα το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ και το να βρίσκεσαι εκεί ως φοιτητής με υποτροφία είναι κάτι που αυτόματα σε κάνει να ξεχωρίζεις σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Με κορόιδευαν για την προφορά μου, έτσι προσπαθούσα συνεχώς να την καλύπτω. Τώρα τελευταία, την έχω αφήσει ξανά να βγει στην επιφάνεια.
> Όταν σου πουν ότι έχεις καρκίνο, θες να μάθεις τις επιπτώσεις. Στη δικιά μου περίπτωση, ήταν ένας από τους λιγότερο επικίνδυνους καρκίνους, γιατί αν τον προλάβεις νωρίς, όπως έκανα, δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τη ζωή σου, ούτε καν για το πόσο λειτουργικός θα είσαι. Έχω καρκίνο του προστάτη.
> Δεν έχω χτυπήσει ποτέ κανέναν. Μία φορά σήκωσα τη γροθιά του σε κάποιον με τον οποίο συζούσα. Ένιωσε αποστροφή απέναντι στο πρόσωπό μου, κάτι που ένιωσα κι εγώ για μένα.
> Είμαι άθεος. Μου αρέσει να αγναντεύω τους γαλαξίες αλλά δεν πιστεύω ότι ζούμε σε ένα μέρος που κατασκευάστηκε από κάποια υπερφυσική οντότητα.
Από: esquire.com.
