Έχοντας ξεκινήσει μαραθώνιο ταινιών Marvel έχω να κάνω μια εξομολόγηση: Θεωρώ ότι από τις hero movies είναι ό,τι καλύτερο έχει παράξει το Χόλιγουντ – και τονίζω το HERO MOVIES. Δυστυχώς, μετά το τελευταίο Spiderman οι ταινίες της δεν είναι μόνο μέτριες είναι και αδιάφορες. Οριακά θέλω να τους φωνάξω αυτό:
Περιμένοντας το καινούργιο Captain America είχα δυο σκέψεις. Η πρώτη ήταν ότι θα μπορούσαμε να μην κάνουμε αυτή την ταινία και να κλείσουμε τον κύκλο του Captain America στο Endgame. Η δεύτερη ήταν να πάω να τη δω ως MCU fan. Θα μπορούσε το Captain America: Brave New World να είναι μια καλύτερη ταινία ή έστω μια πιο απολαυστική κινηματογραφική εμπειρία; Ίσως, αν υπήρχε ένα αναπάντεχο twist στην τελική πράξη. Φανταστείτε να μην είχε γίνει τόσο έντονο marketing γύρω από τον Red Hulk και να μην ξέραμε από πριν ότι ο πρόεδρος Ross του Harrison Ford θα μεταμορφωνόταν στο τερατώδες alter ego του. Αν αυτό το στοιχείο είχε μείνει μυστικό, θα μιλούσαμε για μια επική ανατροπή. Αντί γι’ αυτό, απλώς περιμέναμε να δούμε πότε θα συμβεί και στη συνέχεια απολαύσαμε άλλη μια CGI μάχη. Και κάπου εκεί… αυτό ήταν.
Ούτε το καλύτερο, ούτε το χειρότερο του MCU
Το Brave New World δεν είναι ούτε το απόλυτο hit, ούτε το απόλυτο flop της Marvel. Έχει μερικές πραγματικά διασκεδαστικές σκηνές δράσης, ενώ στο χαοτικό σενάριό του κρύβεται ένα ενδιαφέρον πολιτικό θρίλερ. Ο Anthony Mackie, ως νέος Captain America, δίνει μια πολύ δυνατή ερμηνεία – κι αν δεν ήσουν μέχρι τώρα fan του, υπάρχει περίπτωση να αλλάξεις γνώμη όπως έκανα κι εγώ που είχα πάθει εμμονή με τον κλασικό Steve Rogers.
Από εκεί και πέρα, η ταινία είναι ένα μπερδεμένο χάος. Ο Ford είναι στιβαρός στον ρόλο του Ross, οι Giancarlo Esposito και Tim Blake Nelson έχουν κάποιες δυνατές (αλλά ελάχιστες) στιγμές ως κακοί, όμως το όλο πράγμα είναι τόσο υπερφορτωμένο που χάνεται το ενδιαφέρον. Μόνο τους κακούς να μετρήσεις – Seth Voelker, Samuel Sterns, Red Hulk/Ross – αρχίζεις να χάνεις τον λογαριασμό. Και δεν έχουμε καν αναφέρει τους νέους ήρωες που προστίθενται στο MCU ή τους χαρακτήρες από προηγούμενες σειρές.
Πολύ μπέρδεμα για το τίποτα
Η ταινία δεν παίρνει ανάσα – η πλοκή τρέχει ασταμάτητα, λες και αν χαλαρώσει για ένα λεπτό, το κοινό θα συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει πραγματικά κάτι να πει. Συνθήκες, συμμαχίες, πολιτικά deals, διεθνείς σχέσεις, mind control – όλα πέφτουν βροχή και προσπαθούν να καλύψουν τα κενά μιας ιστορίας που δεν φαίνεται να ξέρει τι θέλει να είναι. Παρά τις ατελείωτες εξηγήσεις για να συνδέσουν την ταινία με προηγούμενα MCU projects (κάποιος είπε Eternals και Falcon and the Winter Soldier;), το αποτέλεσμα είναι άγαρμπο.
Και το χειρότερο; Δεν υπάρχει πραγματικό emotional investment. Δεν μας νοιάζει η σχέση του Ross με την κόρη του. Δεν μας νοιάζουν οι πολιτικές εντάσεις μεταξύ ΗΠΑ και Ιαπωνίας (seriously, Japan;). Ακόμα και το adamantium στον ουρανό, που θα έπρεπε να είναι σημαντικό, απλώς φτηνά εξασθενεί τον μύθο του Wolverine.
Χαμένες ευκαιρίες και απογοητευτικό φινάλε
Δεν θα μπω καν στη διαδικασία να εξηγήσω την πλοκή. Είναι τόσο μπερδεμένη που δεν έχει σημασία. Και κάπου ανάμεσα στο χάος, υπάρχουν μερικές καλές στιγμές χαρακτήρων, αλλά νιώθουν τόσο πρόχειρα τοποθετημένες που χάνουν την ουσία τους. Υπάρχουν αστείες στιγμές, αλλά όχι αρκετές για να εξισορροπήσουν το δράμα που προσπαθεί να μας κατακλύσει.
Και τελικά, η ταινία μοιάζει με τον Red Hulk: ανεξέλεγκτη, επιθετική και υπερβολικά γεμάτη με πράγματα που τρέχουν προς το μέρος σου, χωρίς να ξέρεις αν πρέπει να τα αποφύγεις ή να τα αντιμετωπίσεις.
Το MCU χρειάζεται restart
Ήταν διασκεδαστικό; Ναι, σε σημεία. Οι σκηνές δράσης είναι καλογυρισμένες – ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΛΕΙΠΕ – , το νέο vibranium suit του Cap είναι cool (αν και τον κάνει να μοιάζει με περίεργο συνδυασμό Ant-Man, Falcon, Black Panther και Captain America ταυτόχρονα). Αλλά συνολικά, θα καταλήξει μία από τις πιο ξεχασμένες ταινίες του MCU. Είναι η τέταρτη ταινία του Captain America, και η λιγότερο εντυπωσιακή της σειράς.
Η Marvel και η Disney πρέπει να κάνουν reset. Να επιστρέψουν σε σενάρια που έχουν ουσία. Και ίσως, να καταλάβουν ότι το κοινό δεν μπορεί να καταναλώνει ατελείωτα συνδεδεμένα projects, σειρές, prequels και spin-offs χωρίς να κουραστεί.
Μακάρι τα Thunderbolts και Fantastic Four: First Steps να μας θυμίσουν γιατί αγαπήσαμε το MCU εξαρχής.
