Αν και ο Αμερικανικός Κινηματογράφος επικεντρώνεται στο να παράγει ταινίες που εντυπωσιάζουν με φαντασμαγορικά εφέ, πολεμιστές και love stories, κάθε χρόνο βγαίνουν στις αίθουσες 1-2 dance ταινίες που μπορεί να μη σπάνε τα ταμεία, αλλά ξεσηκώνουν ακόμα και τους πιο απαιτητικούς θεατές.
Σε αυτές τις ταινίες συνήθως ο χορός είναι η μέθοδος που χρησιμοποιούν οι πρωταγωνιστές για να διαμαρτυρηθούν ή για να ξεφύγουν από μια ζωή που δε θέλουν. Επίσης κάποιες ταινίες είναι διάσημα musical που από τη θεατρική σκηνή κατέληξαν στη μεγάλη οθόνη. Όποιο στιλ κι αν υιοθέτησαν αυτές οι ταινίες, αν και οι περισσότερες ήταν χαμηλού budget κατάφεραν να γίνουν εμπορικές, ξεσηκώνοντας τον κόσμο να μιμηθεί τις χορευτικές φιγούρες και να γνωρίσει καλύτερα την τέχνη στις διάφορες μορφές της. Πολλές από αυτές τις ταινίες άφησαν το στίγμα τους στην έβδομη τέχνη, κάποιες όμως θα μας μείνουν αξέχαστες ακόμα κι αν περάσουν χρόνια.
1. Saturday night fever (1977)
Η μουσικοχορευτική ταινία «Πυρετός το Σαββατόβραδο» είναι η ταινία σταθμός για την καριέρα του Τζον Τραβόλτα και ανέδειξε τα τραγούδια των Bee Gees παγκοσμίως, αφού το soundtrack της ταινίας βρίσκεται ακόμα στη λίστα με τα εμπορικότερα άλμπουμ ταινιών διεθνώς. Οι χορογραφίες του νεαρού Τόνι Μανέρο (Τζον Τραβόλτα) με τη Στέφανι Μαγκάνο (Κάρεν Λιν Γκόνεϋ) απέκτησαν θέση σε όλες τις ντίσκο του κόσμου και έφεραν την ντίσκο μουσική στον θρόνο, αναδεικνύοντάς τη βασίλισσα των ’70s.
2. Grease (1978)
Η ανοδική πορεία της καριέρας του Τζον Τραβόλτα συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά με τη μεγαλύτερη ίσως χορευτική επιτυχία όλων των εποχών, το μιούζικαλ «Grease». Η Ολίβια Νιούτον-Τζον θα μείνει στην ιστορία για το ιστορικό εκείνο leather outfit και τα ρεκόρ της ταινίας είναι αναρίθμητα. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης αναφέρει σε δηλώσεις ότι η ταινία προοριζόταν για το εφηβικό κοινό της εποχής με προβλεπόμενη απήχηση 1-2 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή. Οι μαθητικοί έρωτες της εποχής και οι δυνατές χορογραφίες έκαναν αυτή τη low budget ταινία ένα από τα εμπορικότερα μιούζικαλ όλων των εποχών. Το «Grease 2» που ακολούθησε το 1982 με τη νεαρή τότε Μισέλ Φάιφερ δεν είχε τόσο μεγάλη επιτυχία, αλλά έδωσε το έναυσμα για την μετέπειτα μεγάλη πορεία της πρωταγωνίστριας.
3. Dirty Dancing (1987)
Την ίδια χρονιά με το Footloose θα βγει και το λατρεμένο Dirty Dancing με τον αξέχαστο Πάτρικ Σουέιζ και την υπέροχη Τζένιφερ Γκρέι. Τα περισσότερα πρόσωπα της ταινίας ήταν εμπνευσμένα από τη ζωή της ίδιας της σεναριογράφου της ταινίας Έλινορ Μπεργκστάιν. Η εταιρεία παραγωγής δεν ήθελε καν να βγει στις αίθουσες η ταινία, αλλά η απρόσμενη εισπρακτική επιτυχία την κατέστησε ως μία από τις διασημότερες ταινίες όλων των εποχών. Αν και οι δύο πρωταγωνιστές δεν είχαν καλή χημεία μεταξύ τους, οι χορογραφίες και τα τραγούδια άφησαν εποχή με κορυφαία επιτυχία το τραγούδι της τελικής σκηνής «I’ve had the time of my life» -ερμηνευμένο από την Τζένιφερ Γουόρνς και τον Πωλ Μέντλεϋ- το οποίο είναι το πιο διάσημο γαμήλιο τραγούδι παγκοσμίως. Η ταινία αυτή θα μείνει στην ιστορία και για έναν ακόμα λόγο: εκτός από τις κοινωνικές διαφορές που θίγει, είναι η πρώτη ταινία που μιλάει για την άμβλωση, ένα θέμα ταμπού της τότε εποχής. Το sequel που ακολούθησε 17 χρόνια μετά με τον τίτλο «Dirty Dancing 2: Havana Nights» δυστυχώς έμεινε στα αζήτητα.
4. Chicago (2002)
Καλή η νεολαία, αλλά μια ταινία που άφησε εποχή από χορευτικής και μουσικής άποψης είναι σίγουρα το μιούζικαλ «Chicago» του 2002. Ρενέ Ζελβέγκερ, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Τζον Ρέιλι, Ρίτσαρντ Γκιρ και η πληθωρική Κουήν Λατίφα συνθέτουν μια δυνατή ομάδα και σπάνε όλα τα κοντέρ. Η ταινία αυτή αποτελεί μεταφορά του ομώνυμου θεατρικού έργου του 1926 και η πρώτη του μουσικοχορευτική εκδοχή ήταν στο Μπροντγουέι το 1975. Η κινηματογραφική του εκδοχή το 2002 έφερε στο προσκήνιο τα απίστευτα μουσικοχορευτικά ταλέντα των πρωταγωνιστών και τα τραγούδια -ένα μείγμα τζαζ, ποπ και σόουλ μουσικής- θα παραμείνουν για καιρό στις πρώτες θέσεις των charts παγκοσμίως.
5. Shall we dance (2004)
Ο έρωτας με τον Ρίτσαρντ Γκιρ συνεχίζεται. Δύο χρόνια μετά την επιτυχία του «Chicago» ο Γκιρ θα πρωταγωνιστήσει μαζί με την Τζένιφερ Λόπεζ σε μια ρομαντική ταινία που ο πρωταγωνιστής αναζητεί τον εαυτό του μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας χορού και παρ’ όλο που οι περισσότεροι περιμέναμε ότι αυτοί οι δύο θα κατέληγαν μαζί, το σενάριο μας διέψευσε. Οι ήρωες της ταινίας μέσα από τον χορό έδειξαν ότι πρόκειται για μια τέχνη που μπορεί να μιλήσει στις καρδιές όλων των ανθρώπων ανεξαρτήτως ηλικίας, σωματότυπου και καταγωγής.
