Κάποτε θυμάμαι πριν περάσουνε τα χρόνιασ’ ένα φωτισμένο μαγαζί μες στην Ομόνοιαχάζευα τον Έλβις, μύθο στη σκηνή…Μέσα μου κυλούσε ο ρυθμός της συνοικίαςμα η φαντασία μιας τρελής επιτυχίαςέψαχνε τις νότες για να εκφραστεί…
Στις οθόνες έβλεπα μια μάντρα λιμουζίνεςμολυσμένη ατμόσφαιρα, φώτα και λαμαρίνεςάχρηστα κουρέλια, τόνους πλαστικό…Τέλειωνε το έργο και γραμμή για το Θησείογέρασε η αγάπη μας και μπήκε σε μουσείοθύμα μες στο κόσμο τον ηλεκτρικό…
Νοσταλγός του Rock ‘N Roll…Νοσταλγός του Rock ‘N Roll…Και προβάλει σε οθόνη μυστική…Η παράσταση, Rock ‘N Roll…Επανάσταση, Rock ‘N Roll…Φυλαγμένη μες στη μουσική…
