Από το άλμπουμ Φατμέ που κυκλοφόρησε το 1982
Στο καφενείο έχουνε δυο μήνεσΝα τον δουνΜε την καλή του έχουν άλλο τόσοΝα βρεθούν
Ο καιρόσ περνάειΣπίτι δεν πατάειΛεσ να ταξιδεύει μοναχόσΆλλοσ ένασ άσωτοσ υιόσ
Από ζήλεια σκάνεΜα κάνουν πωσ γελάνεΆσε είπαν θα τον στρώσειΟ στρατόσ
Κάποιο βραδάκι περίμενα μονάχοσΣτο σταθμόΣαν μέσα σε όνειρο τον είδαΣ’ ένα τρένο αδειανό
Τισ δουλειέσ ξεχνάωΜαζί του ξεκινάωΔέστε πώσ γελάει σαν παιδίΤώρα δεν υπάρχει επιστροφή
Σβήνουνε οι πόλεισ κι οι σταθμοίΚι οι φίλοι που δεν είχαν προκοπήΠαράξενα τοπία μεθύσι κι αγωνίαΚανένασ μασ δεν ξέρει πού θα βγει
Σ’ αυτή την πόλη κανένασ πιαΔεν είχε τι να πειΚι οι δυο δραπέτεσ φεύγουνΔίχωσ τύψεισ και ντροπή
