Σε μια κλασική μουσικόφιλη σχολική τάξη -ίσως των 00s- θα υπήρχαν οι εξής τύποι, που αντικατοπτρίζουν τα αγαπημένα μας συγκροτήματα σαν περιπτώσεις «κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν» των ηρώων τους.
Οι περισσότεροι από εσάς σίγουρα θα είχατε κάποιους από δαύτους.
• Ο φαν των Led Zeppelin, o κλεπτομανής που σου καβάτζωνε το σάντουιτς από την τσάντα και προσπαθούσε σε κάθε διαγώνισμα να καθίσει δίπλα ή πίσω από την καλή μαθήτρια για να αντιγράψει ο,τι μπορεί.
• O Radioheadάς, εκείνος o μανιοκαταθλιψάκιας που δεν έβγαινε ΠΟΤΕ στο διάλειμμα. Στο μάθημα κοιτούσε έξω από το παράθυρο και όταν δεν έκανα αυτό συνήθως έκοβε τις φλέβες του με την ξύστρα.
• Ο Bono, εκείνος ο υποκριτής που απλά ψάρευε ψήφους για να βγει στο 15μελές και έγλυφε τους δασκάλους. Όλοι τον είχατε. Σε περίπτωση κατάληψης ήταν τόσο γλοιώδης που προσπαθούσε να δείχνει ότι είναι ταυτόχρονα ταγμένος και υπέρ των μαθητών αλλά και υπέρ του σχολείου…
• Ο Sex Pistolάς, το κωλόπαιδο από την προβληματική οικογένεια που τελείωνε την χρονιά με 28 ωριαίες αποβολές. Παρά-μία απουσία δεν έμενε στην ίδια τάξη, το έπαιζε βέβαια αναρχικός και αντιεξουσιαστής, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ένα κακομαθημένο βουτυρόπαιδο μεγαλοαστών με ψυχολογικά. Όπως τα είδωλα του.
• Ο Bon Jovάς. Ο πόζερας που έσκαγε ντυμένος λες και θα ανέβαινε στη σκηνή του Rockwave, με μπαντάνα κολλητό τζιν και μπότα οχτώ η ώρα το πρωί. Ζούσε με αποκλειστικό σκοπό να κάνει εντύπωση στις γκόμενες και έφερνε την κιθάρα του στην κατάληψη…
• Ο Metallicάς, το πλουσιόπαιδο που άκουγε χέβι μέταλ, είχε αγορασμένη κιθάρα χιλίων ευρώ και δεν την έπαιζε ποτέ, έσκαγε με ακουστικά JBL και μπλούζα των Motorhead. Όταν σήκωνε το χέρι να πει μάθημα αντί να προβάλει τον δείκτη ή την παλάμη ως είθισται, έκανε τα devil horns. Μια και μοναδική φορά είχε ανέβει να κάνει τη προσευχή και αντί για το γνωστό »Πάτερ Ημών» ξεκίνησε με «Ozzy πρίγκιπα τους σκότους, Γιέα».
Εάν μάθαινε πως αντέγραψες σε διαγώνισμα θα σε έδινε κατευθείαν στον δάσκαλο….
• Ο Bob Dylanος, ο πρόεδρος της τάξης. Νόμιζε ότι ήταν πολιτικός και έπαιρνε στα σοβαρά τον ρόλο του ως εκπρόσωπος των αγωνιστών μαθητών έναντι των εξουσιαστικών και πιεστικών δασκάλων. Στον κόσμο του. Δε μπορούσες να τον πάρεις και πολύ στα σοβαρά γιατί είχε αστεία φωνή και έμοιαζε με άστεγο αλλά τον ψηφίζατε να κάνει τη δουλειά.
• Η Motley Crueισσα, αυτή που το έπαιζε γκομενάρα της τάξης, ξυπνούσε από τις 6 (!) για να βαφτεί σαν τον Σερβετά στους ΑΜΑΝ και να διαλέξει τι θα φορέσει. Ειχε περίοδο ΤΈΣΣΕΡΙΣ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΜΗΝΑ για να πάρει απαλλαγή από τη γυμναστική και να μην ιδρώσει και χαλάσει το μεικ-απ της. Ήταν επίσης το καριολάκι τους σχολείου και το στρινγκ της έβγαινε σαν κατσαρίδα το καλοκαίρι όποτε καθόταν στην καρέκλα.
• Ο Coldplayάς. Αυτός που όλοι ήξεραν ότι είναι γκέι εκτός από τον ίδιο.
• Ο Dream Theaterάς. Ο απουσιολόγος, το σπασικλάκι της τάξης. Ναι μεν ήταν άρτιος και άριστος σε όλα του, αλλά έβλεπες στο πρόσωπο του μια παντελή έλλειψη συναισθήματος και ανθρώπινης φύσης. Εκτελούσε τα καθήκοντα του με συνέπεια και στο έπακρο, αλλά δεν τον άντεχες για παρέα πάνω από είκοσι λεπτά γιατί έπαιρνε τον εαυτό του σε ακραίο βαθμό στα σοβαρά.
• Ο Pink Floydάς, ο ψαγμένος της τάξης, εκείνο το παιδί που προτιμούσε να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία ήταν πρώτος σε μαθήματα όπως τα καλλιτεχνικά και τα Κείμενα, αλλά ταυτόχρονα και εκείνος που έφερνε το λουκέτο στην κατάληψη. Εκκεντρικός και λίγο απόμακρος από τους υπόλοιπους άλλα όλοι ήξερα ότι είναι κομπλέ και πολύ πιο έξυπνος από τους ίδιους.
• Ο Bluesάς, εκείνο το παλικαράκι που μοιρολογούσε για τα πάντα πριν καν ξεκινήσει η προσευχή. Ερχόταν 8παρά χωνόταν στο παρεάκι σας που συζητούσε τα κινούμενα σχέδια του Σ/Κ, τον χθεσινό αγώνα Champions League, ή για τους παλαιότερους την »Εμανουέλα» του Alter και τα τερτίπια της, έσκαγε ο μπλουζάς και σκότωνε το mood με τη πρώτη κουβέντα σαν το κλασικό, μίζερο και αξιοθρήνητο »Hi» του Ross Geller όταν χώριζε. Έσκαγε και άρχιζε να μοιρολογεί για τις χαμένες πατρίδες και την Κατερινούλα από το Β2 που του ράγισε την καρδιά. Είναι εκείνος ο τύπος που στις χοροσπερίδες γινότανε πρώτος κόκκαλο από τα ξύδια.
• Η Evanescence-ού , εκείνη η σκοτεινή γκοθού τύπισσα που δεν έκανε παρέα ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ από το σχολείο και είχε φίλους κάτι μεγαλύτερους εξωσχολικούς μεταλάδες και emo 30άρηδες. Εννοείται καθόταν μόνη στο τελευταίο θρανίο το οποίο το είχε γεμίσει με ταγκιές και ζωγραφιές, είχε τα μαλλιά της μαύρα και μπλε ριγμένα μπροστά, φορούσες τις ΙΔΙΕΣ μαύρες αρβυλόμπότες 365 μέρες το χρόνο και το ίδιο μαύρο κολλητό τζιν που της έκανε φοβερό κώλο.
• Ο »Κλασικός». Εκείνος που έπαιρνε 19 στα διαγωνίσματα και έβαζε τα κλάματα. Το καταπιεσμένο εκείνο παιδί που τον τραβολογούσε η μάνα του σε ωδεία και όπερες. Συνήθως αυτοί οι τύποι μετατρέπονται στους πιο σκληρούς μεταλάδες.
• O Oasisάκιας, εκείνο το κακομαθημένο βουτυρόπαιδο, γόνος μεγαλοαστών, με υφάκι που τσακωνόταν με όλους μέχρι και τον υπάλληλο του κυλικείου αν δεν είχε σπανακόπιτα. Είχε έναν αδερφό που η μητέρα τους έκανε αίτηση να τον πάνε σε άλλο σχολείο για να βλέπονται λιγότερο μιας και σκοτωνόντουσαν για το παραμικρό και παίζανε ξύλο. Το μόνο που έκανε ήταν να κράζει όλη μέρα του συμμαθητές του γιαυτό και δεν τον γούσταρε κανένας. Έκανε παρέα μόνο με τον Coldplayά και αυτό γιατί εκείνος είχε πολλές φίλες τις οποίες προσπαθούσε να ρίξει φέρνοντας ακουστική κιθάρα στα πάρτι και στις καταλήψεις παίζοντας ο,τι πιο κλαψομούνικο κομμάτι ήξερε.
• Ο Psychedelic Trancer, καγκούρικη βερσιόν. Φορούσε όλη μέρα τα ακουστικά, ακόμα και μέσα στο μάθημα. Αν μιλούσε με κάποιον θα έβγαζε το πολύ πολύ την μια ψείρα από το αυτί του. Ήταν ο μόνος που είχε μηχανάκι από το γυμνάσιο. Στα διαλείμματα του άρεσε να αράζει μόνος του, πιθανότατα βλέποντας κύκλους.
Σε κάθε πάρτι γενεθλίων στα σπίτια των συμμαθητών πήγαινε ύπουλα στο λάπτοπ ή το στερεοφωνικό και έχωνε πριόνια χορεύοντας μόνος του. Η μόνη μουσική που ήξερε πέρα από τα πριόνια ήταν τα σάουντρακ ταινιών όπως το Fast & Furious και το Eye Of The Tiger από το Rocky.
• Ο ψυχεδελάς. Ήταν εκείνο το παιδί που έτρωγε καραμέλες και φαντασιωνόταν πως έπαιρνε LSD. Μεγαλωμένος από χίπηδες γονείς τα ακούσματα του ήταν Jefferson Airplane, The Doors, Hendrix και Grateful Dead. Έψαχνε απεγνωσμένα να καπνίσει χόρτο και όταν έβρισκε το έφερνε στα πάρτι και άραζε με τον PinkFloydά σε μια γωνία και σκάγανε στα γέλια με τον awkward χορό του trancer. Στο μάθημα ζωγράφιζε κίτρινα υποβρύχια στο θρανίο του.
• Ο βαρύς λαϊκός. Τις παλιές καλές εποχές επί ΠΑΣΟΚ που τα μπουζούκια δούλευαν και μεσοβδόμαδα, έσκαγε κατευθείαν από εκεί χωρίς να γυρίσει σπίτι. Με παπούτσι -σκοτώνω κατσαρίδα στη γωνία- μαύρο πουκάμισο και άσπρες κάλτσες. Είχε πρότυπο τον Γεωργούλη στον εραστή δυτικών προαστίων και στα πάρτι ξεκίναγε πρώτος να χορεύει ζεϊμπέκικο με τσιγάρο στο στόμα και ένα ποτήρι ουίσκι στο πάτωμα που το πέρναγε από πάνω με τα πόδια όπως ο αυθεντικός Ronaldo με τη γνωστή του τρίπλα.
• Ο Νιρβάνας. Εκείνο το μυστήριο και χαμηλών τόνων παιδί που φορούσε σκισμένα all-star, ένα τζιν κουρέλι και μια ξεβαμμένη μπλούζα δύο νούμερα μεγαλύτερη του. Είχε μόνιμα στη φάτσα του ένα ύφος λες και του έκλεψαν το χαρτζιλίκι. Για κάποιο λόγο που κανείς δεν καταλάβαινε τον γούσταραν οι κοπέλες της τάξης. Πιθανόν νόμιζαν ότι ήταν ώριμος και σκεπτόμενος ενώ στη πραγματικότητα ήθελε να δείχνει μελαγχολικός γιατί νόμιζε ότι του έδινε ύφος και στυλ. Το μόνο που έκανε στην τάξη ήταν να γράφει καταθλιπτικούς στίχους στο θρανίο του και στα πάρτι άραζε μόνος του σε μια καρέκλα μέχρι να λιποθυμήσει από το πιώμα.
Πηγή: Λέσχη Rock – ALi Mathloum
