Από τους Σπύρο Μασούρα – Φοίβο Κυριακού
Αλήθεια τι είναι σκληράδα? Σκληράδα είναι όταν κάποιος η κάτι σου βγάζει τον “τσαμπουκά” , τη δύναμη και το πάθος να θέλεις να σηκωθείς και να σηκώσεις. Από αυτήν την άποψη, οι RATM είναι πολύ σκληροί κ@ργι¤λιΔες και όχι ΜΟΝΟ μουσικά … Και λέμε όχι Μόνο μουσικά γιατί μέχρι να εμφανιστούν, η σκηνή είχε «χορτάσει» την προηγούμενη δεκαετία glam κ@ριόληδες της κάλπικης λύρας, του στάρ σύστεμ και των μίντια. Η «Οργή» ήταν ανάμεσα στις μπάντες που ήρθαν να διαλύσουν αυτή τη «αστερόσκονη» στηρίζοντας την μουσική με την στάση τους και την στάση τους με την μουσική τους. Τι θέλω να πω; Ας τα πάρουμε από την αρχή ..
Γεννήθηκαν το 1991 στο Los Angeles από τους : Zack de la Rocha(ραπερ),Tom Morello (κιθαρίστα),Tim Commerford (μπασίστα), Brad Wilk (ντράμερ)
Αυτά τα 4 «ένοχα μέλη», όπως αυτοχαρακτηρίζονται, άρχισαν την πρώτη απόπειρα ως μπάντα με μια κασέτα μέσω της οποίας κυκλοφόρησαν το υλικό τους. Η κασέτα έφτασε από χέρι σε χέρι γύρω στα 5 χιλιάδες κομμάτια και έθεσε τα θεμέλια τους εκρηκτικού μηχανισμού που ακούσει στο όνομα RATM. Ένας εκρηκτικός μηχανισμός, ο οποίος άφησε κληρονομιά στην παγκόσμια ροκ σκηνή 5 albums (4 στούντιο και 1 live), στα οποία ανακατεύτηκε η αλητεία του hip hop με την δυναμική του Metal. H σαφέστατη πολιτική και κοινωνική κατάθεση, επηρεασμένη ξεκάθαρα από τo πολιτιστικό υπόβαθρο των μελών, και ειδικότερα των De La Rocha και Morello, έφτασε στην ακμή της με τους RATM, οι οποίοι δεν έπαψαν στιγμή να αγωνίζονται μέσω των «όπλων» τους για όσα πίστευαν και πρέσβευαν.
Ο De la Rocha είχε δηλώσει πως «Ενδιαφέρομαι να διαδώσω αυτές τις ιδέες μέσω της τέχνης, επειδή η μουσική έχει τη δύναμη να διασχίζει τα σύνορα, να σπάει τις στρατιωτικές πολιορκίες και να καθιερώνει πραγματικό διάλογο».
Μεγάλο παράδειγμα μια δωρεάν(αφού δεν τους άφηναν να κάνουν μια κανονική) συναυλία που έκαναν και έκλεισε μέχρι και το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης . Ο τότε πρόεδρος George Bush τους χαρακτήρισε τρομοκράτες ( χα χα χα ).
Φήμες λένε πως μέχρι και τα μικρόφωνα γέλασαν.
Ο στίχοι των τραγουδιών τους επηρεασμένοι από τους Zapatistas (επαναστατική οργάνωση όπου ήταν μέλος και ο παππούς του La Rocha) εξέφρασαν απόψεις εξαιρετικά επικριτικές ως προς την εγχώρια και εξωτερική πολιτική που διαχρονικά ασκούσαν και συνεχίζουν να ασκούν οι αμερικανικές κυβερνήσεις. Κατά τη διάρκεια της παρουσίας τους καθώς και και μετα την κοινή τους πορεία, οι Rage Against the Machine συμμετείχαν σε πολιτικές διαμαρτυρίες για να υποστηρίξουν όσα ευαγγελίζονταν μέσω του μικροφώνου, δείχνοντας εμπράκτως πως ο ρόλος του καλλιτέχνη δεν περιορίζεται απαραίτητα στο εκφραστικό του μέσο αλλά μπορεί να συνδυαστεί με την δράση, τον ακτιβισμό και την πράξη.
Ας πάμε και λιγάκι σε πιο “τεχνικά” ζητήματα …
Πρώτο άλμπουμ με τίτλο «Rage Αgainst the Μachine» και ένας ηχητικός δυναμίτης απλώνεται μπροστά στα αυτιά μας. Εμβληματικό. Απλά. Ακολουθούν 2 ακόμα εξαιρετικά άλμπουμ αλλά φυσικά όχι όπως το αξεπέραστο πρώτο. 1 ακόμα με διασκευές αγαπημένων τους κομματιών και 1 live, έτσι για να μην ξεθωριάσει από την μνήμη το άρωμα που έχει το μπαρούτι.
Αυτό που για να το θυμηθούμε μυρίζουμε σπίρτα.
Zack de la Rocha με το Ραπ στίχο του έδωσε τον δυναμικό και επαναστατικό τόνο στη μπάντα , χώνοντας λέξεις με τέτοιο τρόπο που ακόμα και 500 φορές να ακούσεις τα κομμάτια, αυτά δεν θα πάψουν να σε ξεσηκώνουν και να σου υπενθυμίζουν τον διαχρονικό πολιτικό και κοινωνικό τόνο της μπάντας.
Tom Morello εντάξει … δικαιολογημένα ένα από τους καλύτερους κιθαρίστες της Ροκ… Αιωρούνταν, σολάριζε με το στόμα και από τεχνικής πλευράς (τουλάχιστον στα αυτιά μου) ΑΨΟΓΟΣ.
Επηρεασμένος από J. Page,B.Springsteen,Tony Iommi έδωσε νέα πνοή στο κιθαριθστικό παίξιμο με τα περίφημα dj «scratch» κόλπα. Ενσωμάτωσε στο Ροκ τις Ραπ ρίζες του και κάπως έτσι πως να μην φτάσει στον αριθμό 40 του rolling stone magazine …!!
Tim Commerford και Brad Wilk το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ drum n bass φόντο που έδινε τον ζωτικό παλμό στην μπάντα.
Οι αδερφοί, Γουακοφσκι, το 1999 επιλέγουν την μουσική των RATM για το εκπληκτικό κ εμβληματικό Matrix, ενώ δέκα χρόνια αργότερα, τα Χριστούγεννα του 2009 έγιναν πρωταγωνιστές μιας φεισμπουκικής καμπάνιας με τίτλο «Rage Against The Machine For Christmas No 1».
Η αυθόρμητη καμπάνια είχε σκοπό να φέρει το ΕΠΙΚΟ «Killing in the Name» στην πρώτη θέση και να εκθρονίσει τα X-Factorικά ποπ εκτρώματα που «λυμαίνονταν» τα τελευταία χρόνια την κορυφή των Χριστουγεννιάτικων Τσάρτς.
Στις 17 Δεκέμβρη παίζουν live το “Killing in the Name” στην πρωινή εκπομπή του BBC.
Προηγουμένως τους είχε ζητηθεί, και είχαν συμφωνήσει, να μην πουν το περίφημο «Fuck you» δίπλα από το I won’t do what you tell me.
Ζήτησαν δλδ από την μπάντα που στα 90s ΟΥΡΛΙΑΞΕ το «δεν θα κάνω αυτό που μου λες» να κάνει… αυτό που της λένε.
Αστείο.
Προσωπικά μου αρέσουν όλα τους τα τραγούδια αλλά ενδεικτικά και μόνο παραθέτω :
Από τον δίσκο :
Rage Against the Machine (1992)
“Killing in the Name”
“Wake Up”
Evil Empire(1996)
“Bulls on Parade”
“People of the Sun”
The Battle of Los Angeles(1999)
“Sleep Now in the Fire”
“Testify”
Renegades(2000)
“The Ghost of Tom Joad”(Springsteen)
http://youtu.be/iqnMrynpq9U
“Maggie’s Farm”(Dylan)
Υγ. Τελικά τι ήταν αυτή η μπάντα;
Η οργή ενάντια στην μηχανή ή μια μηχανή που παρήγαγε οργή;
Η απλά μια μηχανή που «σκότωνε» φασίστες;
