Ακούγοντας τον Γιάννη, παρακολουθούμε όλη μέρα τη βροχή... 

Βρέχει κι είμαι τα φώτα που κοιτάς
αφηρημένα, πίσω από το τζάμι
βάρος που στο λαιμό φοράς
όταν βουτάς, σε λογισμών ποτάμι