Από τον Χρήστο Γκούβελο
Πριν από πολλά χρόνια κάποιος μου είπε: “Η μουσική έχει μαγικές ιδιότητες, μπορεί να εξημερώσει μέχρι και τα κτήνη”. Ήταν μια παραδοχή που με έβρισκε σύμφωνο, αλλά ταυτόχρονα αναρωτήθηκα αν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο είδος που έχει αυτή τη δύναμη. Όταν λοιπόν ρώτησα το ίδιο άτομο τι μουσική θα διάλεγε για αυτό τον σκοπό, μου απάντησε με ένα διάπλατο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του: “Δεν έχει σημασία το είδος, αρκεί να μπορεί να δημιουργεί ανάλογα συναισθήματα”.
Ξεκίνησα να τραγουδάω στην κόρη μου από την πρώτη στιγμή που την πήρα στην αγκαλιά μου. Εξ αρχής είχα να αντιμετωπίσω 3 βασικά προβλήματα:
1) Δεν έχω καλή φωνή.
2) Δε μπορείς να τραγουδάς σε ένα μωρό όλο το 24ωρο παιδικά τραγούδια και νανουρίσματα.
3) Τα παιδικά τραγούδια (ειδικά σε κάποιες εκτελέσεις που παιδάκια τσιρίζουν αντί να τραγουδούν) μου δημιουργούν απίστευτο εκνευρισμό.
Βάσει των παραπάνω δεδομένων, πήρα τη μεγάλη απόφαση να ακολουθήσω εναλλακτικό ρεπερτόριο. Κάπως έτσι, εντελώς αυθόρμητα, τις πρώτες μέρες ειδικά, ήμουν ένα κινητό Juke box που έπαιζε σε μόνιμη λούπα το “Clocks” των Coldplay, το “In the Ghetto” του Elvis Presley, το “Feeling Yourself Disintegrate” των Flaming Lips και το “In Your Eyes” του Peter Gabriel μέχρι η μικρή να κοιμηθεί στην αγκαλιά μου. Στην πορεία η λίστα άρχισε να διανθίζεται με πολλούς μουσικούς ήρωές μου (Beatles, Rolling Stones, Pink Floyd, Michael Jackson, David Bowie, Queen, Smashing Pumpkins, Nirvana κ.α.) με μόνο κριτήριο ο ρυθμός των τραγουδιών να είναι ήπιος.
Μια καλή φίλη (η οποία τυγχάνει να είναι μαία) είχε επισημάνει σε εμένα και τη σύζυγο πως το “κάνουμε ησυχία για να κοιμηθεί το παιδί” το διαγράφουμε τελείως από το μυαλό μας ως θεμέλιο λίθο της καθημερινότητας του βρέφους. Αντίθετα, διαχωρίζουμε το 24ωρο σε 2 καταστάσεις που έχουν αντίθετα ειδοποιά χαρακτηριστικά, στα οποία ακόμα και το νεογέννητο θα ανταποκρίνεται ανάλογα: Τη νύχτα, η οποία χαρακτηρίζεται από σκοτάδι και ησυχία, και τη μέρα, η οποία συνοδεύεται από φως και ευχάριστους ήχους με φυσιολογική ένταση.
Το 2ο σκέλος αποδείχθηκε πεδίο δράσης λαμπρό για εμένα, καθώς η μπέμπα απέκτησε δική της λίστα στο Spotify (μείγμα από κλασικό ροκ, ποπ, ορχηστρικά με μικρές πινελιές hip hop – σύγχρονης pop), και έκτοτε βιώνει τις δικές της μουσικές περιπέτειες. Π.χ. να αναστενάζει και να αποκοιμιέται μειδιώντας υπό τον ήχο του “You have been loved” του George Michael σε απόσταση 2 μέτρων από το woofer ενώ προσπαθούσα να την κρατήσω ξύπνια, να γίνεται στήλη άλατος με την εισαγωγή της piano version του “Merry Christmas Mr. Lawrence” ή να μου χαμογελάει για πρώτη φορά κοιτώντας με στα μάτια ενώ της τραγουδούσα για πλάκα το “Flashing Lights” του Kanye West (ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ!!!)
Βέβαια, όλα τα παραπάνω ενδέχεται να μην είναι ενδείξεις πως τα μωρά ανταποκρίνονται στη μουσική αλλά οι εικασίες ενός χαζομπαμπά. Για δύο πράγματα είμαι απόλυτα βέβαιος:
1) Όλα τα παιδιά σε ένα πράγμα αντιδρούν πάντα και το επιζητούν: Tην αγάπη μας. Με όποιο τρόπο (μουσικό ή μη) και αν την εκφράσουμε, την εισπράττουν και ανταποδίδουν με ένα χαμόγελο.
2) Ακόμα και Metallica να τους τραγουδήσεις με ύφος νανουρίσματος, θα το εκλάβουν σα νανούρισμα.
Ενδεικτικά η λίστα στο Spotify:
Πηγή: apotis4stis5.com
