Το 1974, το The Texas Chain Saw Massacre έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία, όπως ακριβώς και ο Leatherface: αθόρυβα και ξαφνικά, αφήνοντας το κοινό παγωμένο. Χωρίς πολύ gore αλλά με μια ωμή, πρωτοποριακή αισθητική, η ταινία άλλαξε τους κανόνες του horror.
Κομβικό στοιχείο της επιτυχίας της; Ο απόκοσμος ηχητικός σχεδιασμός και το πειραματικό score, που έδεναν τέλεια με τη σκληρή αφήγηση και τις εμβληματικές εικόνες της. Παρόλο που επηρέασε αμέτρητες ταινίες τρόμου, το soundtrack του δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ επίσημα—μέχρι τώρα.
Η Waxwork Records έκανε όλη τη βρώμικη δουλειά, ξανασυναρμολογώντας την πρωτότυπη μουσική από τις αρχικές ηχογραφήσεις. Το αποτέλεσμα; Μια κλειστοφοβική, εφιαλτική σύνθεση από drones, μεταλλικούς ήχους, τρίξιμο πορτών και γρυλίσματα, που συνδέει το Texas Chain Saw με industrial, noise και musique concrète αισθητική. «Δεν θέλαμε κάτι τύπου “το theme του Leatherface”», λέει ο 73χρονος Wayne Bell, ο οποίος συνέθεσε το soundtrack μαζί με τον σκηνοθέτη Tobe Hooper. «Μας άρεσε η ιδέα να παίζουμε στο όριο ανάμεσα στον ήχο και τη μουσική. Ήταν ένα υπέροχο μέρος να βρίσκεσαι.»
DIY τρόμος με saucepans και πριόνια
Ο Bell δεν ήταν απλώς ο συνθέτης. Ήταν και μέρος της ομάδας που ηχογράφησε live τον ήχο στα γυρίσματα και επιμελήθηκε τα τρομακτικά ηχητικά εφέ: πόρτες που τρίζουν, κρανία που συνθλίβονται και φυσικά, το εμβληματικό γρύλισμα των γουρουνιών, που ηχογράφησε ο ίδιος ο πατέρας του. «Στις low-budget ταινίες που δούλευα τότε, έπρεπε να αυτοσχεδιάζουμε συνέχεια», λέει. «Μου αρέσει που ξεκίνησα έτσι.»
Μεγαλώνοντας σε μουσικό περιβάλλον (ο πατέρας του ήταν βιρτουόζος στο fiddle), ο Bell είχε επαφή με τη μουσική από μικρός. «Στο σπίτι υπήρχε πιάνο, και έπρεπε να μάθω να παίζω – κάπως το κατάφερα», λέει με αυτοσαρκασμό. «Η μουσική ήταν απλά κομμάτι της ζωής μας.»
Το 1969, μέσω ενός φίλου, γνώρισε τον Hooper, που είχε μια μικρή κινηματογραφική εταιρεία. «Τελείωσα το σχολείο Παρασκευή, και τη Δευτέρα ήμουν ήδη εκεί – η πρώτη μου δουλειά ήταν να βάψω τους τοίχους.» Ο Hooper εντυπωσιάστηκε με τις ικανότητές του στον ήχο και τον έβαλε στην ομάδα του επόμενου project του, που τότε είχε το working title Head Cheese (ναι, καλά διάβασες).
Κατά τη διάρκεια της post-production, ο Hooper πέταξε την ιδέα να γράψουν το soundtrack οι ίδιοι. «Δεν υπήρχαν λεφτά για συνθέτη ή μουσικούς, οπότε ήταν φάση “No budget? No problem!”» θυμάται ο Bell. Με ό,τι είχε πρόχειρο—κύμβαλα, ένα ταλαιπωρημένο upright μπάσο, lap-steel κιθάρα, παιδικά παιχνίδια, wildlife calls και ένα τηγάνι από την τότε κοπέλα του Hooper—έστησαν ένα soundtrack τόσο χαοτικό και πειραματικό, που δεν έμοιαζε με τίποτα που είχε ακουστεί στο σινεμά μέχρι τότε.
Το cult soundtrack που σχεδόν χάθηκε
Η ταινία ολοκληρώθηκε σχεδόν «στο πόδι», με τον Hooper να είναι ο μόνος που παρακολούθησε το τελικό sound mixing στην Καλιφόρνια. Μετά τον θάνατό του το 2017, η αρχική ηχογράφηση είχε χαθεί, μέχρι που η Waxwork Records αποφάσισε να τη «ξαναχτίσει» από το μηδέν.
«Υπήρχαν ώρες ολόκληρες υλικού, και το να το ξανασυναρμολογήσουμε σωστά ήταν δύσκολο», λέει ο Bell. «Ένιωθα μια τεράστια ευθύνη να το κάνω όπως πρέπει για τους fans της ταινίας.»
Μετά το Texas Chain Saw Massacre, ο Bell συνέχισε να δουλεύει στον ήχο για ταινίες, τηλεόραση και ραδιόφωνο, συνεργάστηκε με τον Richard Linklater, ηχογράφησε ένα ντοκιμαντέρ για την πολιτικό Barbara Jordan και επέβλεψε την ηχογράφηση του live album In the Beginning του Stevie Ray Vaughan.
«Έχω κάνει ένα σωρό πράγματα, αλλά το ένα πράγμα που όλοι θυμούνται είναι το Chain Saw», λέει γελώντας. «Το ότι είναι ακόμα τόσο αγαπητό με αφήνει άναυδο. Κάποτε δεν το καταλάβαινα καθόλου. Τώρα, απλώς το απολαμβάνω.»
Το original motion picture score του The Texas Chain Saw Massacre κυκλοφορεί στις 7 Μαρτίου από την Waxwork Records.
