Τη δεκαετία του ’70 το… φετίχ των οδηγών ταξί, αλλά και των οδηγών ΙΧ της Αθήνας έγινε το μαγικό στερεοφωνικό “Eight-track tape” ή αλλιώς η κασέτα των οκτώ τραγουδιών.
Για πρώτη φορά η τεχνολογία έκανε δυνατή την ακρόαση της αγαπημένης μουσικής του καθενός μέσα στο αυτοκίνητο και όχι μόνο, αφού το μικρό μέγεθός της, την έκανε εύκολα φορητή. Η… τρέλα του κόσμου να «φορέσει» το “Eight-track” στο όχημά του, ανάγκασε τους ιδιοκτήτες συνεργείων να κάνουν διάφορες πατέντες, για να προσαρμόσουν τη συσκευή, στο καντράν ή μπροστά στα πόδια του συνοδηγού!…
Φυσικά, αυτός ο προπομπός του κασετόφωνου έγινε αμέσως το αγαπημένο αξεσουάρ όλων των επαγγελματιών οδηγών.
Στις καθημερινές διαδρομές τους πλέον είχαν αποκτήσει συντροφιά και ψυχαγωγία. Η φορητότητα της μουσικής είχε επιτευχθεί και πλέον τα τραγούδια έπαιζαν παντού. Με ανοιχτές τις πόρτες του αυτοκινήτου στήνονταν υπαίθρια γλέντια είτε με Στέλιο Καζαντζίδη είτε με δημοτικά τραγούδια δίπλα στη σούβλα του ελληνικού Πάσχα….
Σχεδιάστηκε από εταιρεία κατασκευής αεροπλάνων Η τεχνολογία “Eight-track” σχεδιάστηκε το 1963 από τον Ρίτσαρντ Κράους, την εποχή που εργαζόταν για την εταιρεία Λίαρ Τζετ του Μπιλ Λίαρ, η οποία μέχρι σήμερα κατασκευάζει αεριωθούμενα ιδιωτικά αεροσκάφη. Το πρώτο στερεοφωνικό ονομάστηκε Lear Jet Stereo 8. Αντί για «πλευρές» τα “Eight-tracks” είχαν τέσσερα διαφορετικά προγράμματα. Στην Αμερική όπου πρωτοκυκλοφόρησε η συσκευή οι περισσότερες κασέτες τύπου “Eight-track” είχαν μουσική κάντρι.
Ο σπάνιος Σινάτρα
Το πιο σπάνιο “Eight-track” είναι το άλμπουμ του Φρανκ Σινάτρα μαζί με τον βραζιλιάνο μουσικό της τζαζ Αντόνιο Κάρλος Ζομπίμ και λέγεται Σινάτρα/Ζομπίμ. Ο λόγος που είναι τόσο σπάνιο; Ο Σινάτρα ζήτησε να καταστραφούν όλες οι κόπιες και επέζησαν μόνο πέντε από αυτές. Η αξία τους αγγίζει τα 5.000 δολάρια!…
