Ο Χένρι Τσάρλς Μπουκόφσκι σε καμία περίπτωση δεν είναι ο συνηθισμένος Αμερικανός γραφιάς, που διδάσκει το ρομαντισμό στον έρωτα, μέσα από τα κείμενα και τα βιβλία του. Ο Μπουκόφσκι έγραψε ποίηση και λογοτεχνία και μίλησε μέσα από αυτά για τη μοναξιά, το περιθώριο και την … ωμότητα του έρωτα. Οι γυναίκες ήταν η μεγάλη αγάπη του Μπουκόφσκι και πηγή έμπνευσής του για πολλά γραπτά του. Μπορεί οι περιγραφές του να σοκάρουν, αλλά είναι ιδιαίτερα παραστατικές και ρεαλιστικές. Γεννημένος σαν σήμερα, στις 16 Αυγούστου του 1920, μέσα από αυτό το μικρό αφιέρωμα, μας δείχνει με μερικά αποσπάσματα από τα πιο αγαπητά βιβλία του, την απλότητα, την ένταση και καμιά φορά τη βαναυσότητα που υπάρχουν στο σεξ και τον έρωτα.
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι για τον ωμό ρεαλισμό του έρωτα
Φορούσε γαλάζια κυλότα. Της την έβγαλα
σήκωσε το φουστάνι της, και με την τηλεόραση
να τρεμοπαίζει την πήρα στα όρθια.
Καθώς παλεύαμε σ’ όλο το δωμάτιο
(γaμάω τάφο, σκέφτηκα, ανασταίνω
και νεκρούς. Υπέροχα,
Υπέροχα!
Σαν να τρως κρύες ελιές στις 3 μ.μ.
κι η πόλη να φλέγεται ολόκληρη)
έχυσa.
(Γυναίκες, 1973)
***
Η Τάνια γέλασε, σηκώθηκε, προχώρησε και ήρθε και έκατσε πάνω στα πόδια μου. Μια ΓΑΜΗΣΟΜΗΧΑΝΗ; Δεν μπορούσα να το πιστέψω! Το δέρμα της ήταν δέρμα, ή έτσι τουλάχιστον έδειχνε, και η γλώσσα της καθώς έπαιζε μέσα στο στόμα μου καθώς φιλιόμασταν, δεν ήταν μηχανική – κάθε κίνηση ήταν αλλιώτικη, μια αντίδραση σε κάθε δική της κίνηση.
Έπιασα δουλειά, έσκισα τη μπλούζα που έκρυβε τα βυζιά της, έχωσα τα χέρια μου στην κιλότα της, είχα πολλά χρόνια να νιώσω τόσο καβλωμένος, και μετά πιαστήκαμε για τα καλά· για κάποιο λόγο βρεθήκαμε όρθιοι – και την πήρα στα όρθια, τα χέρια μου άρπαξαν τα ξανθά της μαλλιά, τραβούσε το κεφάλι της προς τα πίσω, ύστερα έσκυψα, έχυσε καθώς τη γαμούσα από τον κώλο-μπορούσα να νιώσω τους σπασμούς, και το ευχαριστήθηκα για τα καλά.
Ήταν το καλύτερο γaμήσι που είχα κάνει ποτέ μου!
(Η πιο όμορφη γυναίκα στην πόλη, 1983)
***
«Ήμουν αυτό που λένε αισθηματίας. Συγκινιόμουν με ένα σωρό χαζά πράγματα: γυναικεία παπούτσια κάτω από ένα κρεβάτι, μια ξεχασμένη φουρκέτα στο νεροχύτη, από τον τρόπο που έλεγαν «πάω να κατουρήσω», από τις κορδέλες τους, όταν τις έβλεπα να διασχίζουν το δρόμο 1.30 το απομεσήμερο, από τα ατέλειωτα βράδια του συντροφικού πιοτού, από τους καβγάδες, τις ψιλοκουβέντες, τότε που σκέφτεται κανείς την αυτοκτονία.
Και ακόμα έλιωνα όταν ένιωθα να συντελείται το θαύμα, όταν καθόμουν μαζί τους στο αμάξι μου, όταν αναθυμιόμουν τους έρωτές μου στις 3 τα ξημερώματα, όταν μου έλεγαν ότι ροχαλίζω, όταν άκουγα τα ροχαλητά τους, όταν μόνος μου σε ένα εστιατόριο διάβαζα την εφημερίδα μου και ήθελα να ξεράσω γιατί σκεφτόμουν πως τώρα είναι παντρεμένη με έναν διανοητικά ανάπηρο οδοντίατρο. Όταν έπινα, όταν χόρευα. Όταν φλέρταρα, όταν φλέρταραν. Όταν κοιμόμουν μαζί τους…» «Και η αγάπη;» Ρώτησε η Βάλερι.
(Γυναίκες, 1973)
Ο Τσάρλς Μπουκόφσκι πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994, σε ηλικία 73 ετών. Στον τάφο του είναι γραμμένη η φράση που ζήτησε ο ίδιος: «Don’t try»…
Επιμέλεια – Κείμενο: Δάφνη Τσάρτσαρου
