Εδώ και καιρό είμαι η μόνιμη συντροφιά σου.
Εσύ προσπαθείς να με αποτινάξεις και εγώ σου κρατώ το χέρι.
Παλεύεις να με σβήσεις και εγώ θεριεύω σαν τη φωτιά.
Πύρινες γλώσσες σε περικυκλώνουν καίγοντας κάθε υπαρξιακό σου κύτταρο.
Ενοχλητικό επισκέπτη με αποκαλούν.
Απεύχονται την ύπαρξή μου.Είμαι η αιτία που περιφρονούν τον ενικό του Έρωτα και συμβιβάζονται με τον πληθυντικό εφήμερων ερώτων.
Με αποκηρύσσεις με κάθε λογής μέσα. Γίνομαι εκφραστής τραγουδιών, ποίησης, ζωγραφικής.
Με φυλακίζεις στης ψυχής το απροσπέλαστο νομίζοντας δήθεν ότι με δάμασες. Δεν κάνω διακρίσεις στους επισκέπτες μου. Δεν κοιτώ φύλο, ηλικία, θέση. Εισβάλλω στην καθημερινότητά σου και σε δυσκολεύω, σε μπερδεύω, σε ταράζω, σε αποκαθηλώνω από τo βάθρο της σιγουριάς και της δύναμής σου.
Γίνομαι γλύπτης σμιλεύοντας περίτεχνα το ενδότερο είναι σου.
Μονάδα μέτρησής μου τα καντάρια αγάπης που σου λύπει.
Είμαι ο καλύτερος δάσκαλος που θα ‘χεις ποτέ αλλά αυτό δεν το συνειδητοποιείς ενόσω μαθητεύεις πλάι μου.
Είμαι ζωοδότης, φιλάνθρωπος, αφυπνιστικός και θαυματουργός.
Σε σκοτώνω και σε ανασταίνω κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που συμβιώνω μαζί σου.
Σου χαρίζω νέα μάτια να βλέπεις τον κόσμο, αποκτάς καινούρια αισθητήρια να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα.
Σκοινί το όνομά μου που μερικές φορές το νιώθεις θηλιά να σου κλέβει το οξυγόνο.
Το ένα άκρο μου ίδιο με την Πάλη γιατί σε κάνω και σένα παλαιστή ενδυναμώνοντας τις άμυνες σου.
Στη μέση η αρχή της Νίκης που θα αξιωθείς όταν θα με συντρίψεις.
Το πέρας μου η αρχή των Σημαδιών καθώς αυτά είναι τα χνάρια που μαρτυρούν ότι διέβην το μονοπάτι σου.
Ενδιάμεσα τα δύο στεφάνια της δίδυμης αδερφής μου Οδύνης…
Θα έρθει στιγμή που θα με ευχαριστήσεις. Θα ‘ρθει στιγμή που θα νιώσεις τεράστια ευγνωμοσύνη για τη γνωριμία μας.
Θα φυλάξεις τα δώρα μου ως πολύτιμα διαπιστευτήρια της ύπαρξής μου. Θα λες περήφανα ότι περπάτησα στο δρόμο σου.
Η στιγμή που θα με εκτιμήσεις θα είναι εκείνη που θα έχω ήδη φύγει μακριά σου…
Γράφει η Κατερίνα Αλεξοπούλου. – psixologikosfaros.gr
