Να σε αγαπάς, όπως αγάπησες τον πιο τρελό σου έρωτα.
Να θυσιάζεις χρήματα, χρόνο και στιγμές για τον εαυτό σου, όπως για χρόνια τα θυσιαζες για «εκείνους», τους άλλους.
Να σε προσεχεις, να σε κανακευεις και να σε κακομαθαίνεις όπως εκανες για τους φίλους σου, τα παιδιά σου και κάθε περαστικό που αγάπησες και νοιάστηκες για εκείνον.
Να παλεύεις για τα ονειρα σου, να μην μείνουν ονειρα, να μην μείνουν επιθυμίες όπως πάλεψες για των ανθρώπων σου.
Να ξενυχτας και να σκαρωνεις σκανταλιές, να κανεις κοπάνες από το σήμερα, σαν τότε.. σε εκείνο το ανέμελο τότε.
Να μην σου ζητάς την ηρεμία,την γαληνη, την ευτυχία και την συγχώρεση, να σου τα απαιτείς όπως καποτε τα απαίτησαν κι από εσένα, και τα έδωσες απλόχερα και γενναιόδωρα στους άλλους!
Να σε αγαπήσεις.
Να σε ερωτευτείς.
Να σε σεβαστείς.
Να σε προσέξεις.
Να σε νοιαστεις.
Να σε συγχωρέσεις.
Να σε καταλαβεις.
Όπως έμαθες να κανεις με κάθε έναν από εκείνους που αγγιξες στο πέρασμα τους από τη ζωή σου.
Να γίνεις το πολυτιμότερο σου.
Όχι ο,τι απέμεινε από τα κομμάτια που σκορπισες εδώ κι εκεί!
Αγαπά σε….
Σοφία Παπαηλιάδου – http://www.loveletters.gr
