Και ποιος μπορεί να ξεχάσει την περίφημη έναρξη του Breakfast at Tiffany’s, με την ανεπανάληπτη Audrey Hepburn να περπατά περήφανα μέσα στο υπέροχο μαύρο φόρεμά της, ατενίζοντας την βιτρίνα του Tίφανις;
Η Hepburn , κατά τη γνώμη μου, είναι μία από τις σημαντικότερες γυναίκες που πέρασαν από την ανθρωπότητα. Δεν ήταν μόνο το στυλ της που ήταν και είναι παροιμιώδους κομψότητας, δεν ήταν μόνο η υποκριτική της δεινότητα ή η αψεγάδιαστη εξωτερική της εμφάνιση.
Ήταν –για εμένα τουλάχιστον- πέντε οι σημαντικοί λόγοι ,για τους οποίους θέλω να γράψω με μεγάλη χαρά, δικαιολογώντας την πίστη μου αυτή.
Διότι έδειξε ότι η ομορφιά δε συνδέεται με την αισχρότητα: Αυτό είναι, πράγματι, ένα μάθημα που μπορούσαν να πάρουν από εκείνη πολλές διάσημες σταρ του σήμερα, οι οποίες στηρίζοντας στην ανούσια προβολή για λίγα παραπάνω λεπτά δόξας: δε χρειάζεται να δείχνεις όλο το σώμα σου γυμνό για να γίνεις ποθητός. Η αληθινή γυναίκα είναι εκείνη που εμπνέει τη διάθεση στους άλλους να θέλουν να την εξερευνήσουν και να ανακαλύψουν τη μαγεία της.
Διότι δεν παραμέλησε ποτέ τον εσωτερικό της κόσμο: Γιατί δεν επαναπαύτηκε στην ομορφιά της , δείχνοντας σε όλο τον κόσμο, σε κάθε γυναίκα, πως ένα ενδιαφέρον φόρεμα δε θα μπορούσε ποτέ να καταστήσει μία γυναίκα ενδιαφέρουσα, αν δεν είναι και η ίδια ήδη. Αποδεικνύοντας πως η κομψότητα μπορεί να αποκτηθεί, η έλλειψη πνεύματος και εσωτερικού κόσμου ίσως και ποτέ.
Διότι παρότι η ίδια θεωρείται σύμβολο ομορφιάς, εκείνη θεωρούσε πως η πραγματική ομορφιάς της γυναίκας αντανακλάται στο πρόσωπό της. Τολμηρή, ευφυής, πνευματώδης, θαρραλέα. Όπως θα έπρεπε να είναι η κάθε γυναίκα.
Διότι πίστευε πως τίποτα δεν είναι αδύνατο. Η περίφημη φράση της ‘’Nothing is impossible. Even the word itself says I’m possible!’’ , θα ενδυναμώνει πάντοτε τον κάθε άνθρωπο που θεωρεί τον εαυτό του ανίκανο για το οτιδήποτε.
Γιατί η αγάπη καθοδήγησε όλη της τη ζωή: Η ίδια έλεγε πως γεννήθηκε πως με μία τεράστια ανάγκη να παίρνει και να δίνει αγάπη.
Γιατί ο ανθρωπισμός αποτέλεσε ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή της: Γιατί αξία στον άνθρωπο δε δίνει ούτε η δόξα ,ούτε ο πλούτος αλλά η προσφορά στο συνάνθρωπο. Και αυτό απέδειξε και η ίδια, αφού υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως στη UNISEF ,με ένα πλούσιο ανθρωπιστικό έργο για το οποίο και τιμήθηκε.
Σπουδαίο ένας άνθρωπος να μην παρασύρεται από τον εφήμερο πλούτο ή τις μάταιες δόξες, αλλά να αγωνιά για το καλό των συνανθρώπων τους, ειδικότερα εκείνων στους οποίους η ζωή δείχνει το πιο σκληρό της πρόσωπο.
Πραγματικά, ένας θρύλος..Αθάνατη…
Μαρία Σκαμπαρδώνη – healingeffect.gr
