Παρακολουθώ με ξεχωριστό ενδιαφέρον την εξέλιξη της ζυθοποιίας στην Ελλάδα αλλά και τις κοινότητες των απανταχού beer lovers που δοκιμάζουν, αξιολογούν και μοιράζονται τις εμπειρίες τους σχετικά με την μπίρα. Αυτό που όμως μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι πως όσο βαθιά και αν ψάχνουν τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά μιας μπίρας, όσο και αν αναζητούν την λεπτομέρεια στην πληροφορία, εντούτοις ουδείς ενδιαφέρεται πραγματικά για την ετυμολογία της μπίρας, δηλαδή το όνομά και την ταυτότητα της.
Επιθυμώντας να δώσω μια σαφή και ξεκάθαρη απάντηση στο ερώτημα αν η μπίρα γράφεται με «ι» ή με «υ» αυτή είναι πως η σωστή γραφή είναι με «ι».
Η Νεοελληνική Γραμματική του Τριανταφυλλίδη που διδασκόμαστε, βάσει νόμου, στο σχολείο τις τελευταίες δεκαετίες, δηλαδή η επίσημη Γραμματική της Ελληνικής Γλώσσας, αναφέρει ρητά πως οι λέξεις δάνεια από άλλες γλώσσες γράφονται όπως προφέρονται και με τον απλούστερο τρόπο. Αυτό σημαίνει με ι, ε, ο και χωρίς διπλά σύμφωνα. Η λογική του κανόνα έγκειται στην αυτονόητη παραδοχή πως ο Έλληνας χρήστης δεν είναι πάντα σε θέση να γνωρίζει την ετυμολογία και την ορθογραφία της λέξης στην ξένη γλώσσα, έτσι η απόδοση της στα ελληνικά θα πρέπει να γίνεται με τον απλούστερο τρόπο.
Η λέξη μπίρα είναι δάνειο από την γερμανική λέξη bier που μας μεταδόθηκε μέσω της ιταλικής birra. Είναι αξιοσημείωτο πως η γραφή με «υ» δεν δικαιολογείται από πουθενά. Πιο λογικό θα ήταν να βλέπαμε τη γραφή μπίρρα λόγω της ιταλικής, αλλά γι’ αυτό το λόγο ο συντάκτης της Γραμματικής επέλεξε την απλοποίηση καθώς δεν ήταν όλοι γνώστες της ιταλικής.
Έτσι, λοιπόν η γραφή μπίρα θεωρείται η σωστή ενώ η γραφή μπύρα είναι λάθος. Με την ευκαιρία να σημειώσω την ελληνική λέξη ζύθος, με ρίζα το ζέω που σήμαινε βράζω.
Πηγή: Χάρης Τζαννής, Fnl-guide.com
