Έχεις δει ποτέ με την Καρδιά σου; Πολλές φορές μπορεί να έχεις σκεφτεί “ο ήλιος ανατέλλει και το πρωινό είναι όμορφο” και να νομίζεις πως βγαίνει από την καρδιά σου.Όχι!
Γιατί ο νους σου ακόμα φλυαρεί: “Ο ήλιος είναι όμορφος,το πρωινό είναι όμορφο.” Και μπορεί απλώς να επαναλαμβάνεις ιδέες άλλων. Έχεις νιώσει Αληθινά ότι το πρωινό είναι όμορφο; Aυτό το πρωινό,το φαινόμενο που συμβαίνει εδώ; Ή μήπως απλώς επαναλαμβάνεις λέξεις; Όταν πλησιάζεις ένα λουλούδι, το πλησιάζεις πραγματικά; Το λουλούδι αγγίζει την καρδιά σου; Aγγίζει τον πιο βαθύ πυρήνα του Είναι σου; Ή μήπως απλώς κοιτάς το λουλούδι και λες “όμορφο,πολύ όμορφο!”
Κούφια λόγια, νεκρά! Που δεν έρχονται από την καρδιά σου. Από την καρδιά δεν έρχεται ποτέ καμιά λέξη. Έρχεται συναίσθημα, ποτέ λέξεις.Τα λόγια έρχονται από το κεφάλι, τα συναισθήματα από την καρδιά. Όλοι φρόντισαν ώστε να ζεις με το κεφάλι,όχι με την καρδιά, γιατί η καρδιά, στον κόσμο αυτό, μπορεί να σε οδηγήσει στην αποτυχία. Και είναι αλήθεια. Το κεφάλι σε οδηγεί στην επιτυχία αυτού του κόσμου.Είναι πονηρό, υπολογιστικό, χειραγωγεί, σε οδηγεί στην επιτυχία. Γι’αυτό κάθε σχολείο, κάθε κολέγιο, κάθε πανεπιστήμιο, σε μαθαίνει πως να γίνεις περισσότερο εγκεφαλικός.
Και οι εγκεφαλικοί παίρνουν τα χρυσά μετάλλια.
Είναι επιτυχημένοι και κρατάνε τα κλειδιά αυτού του κόσμου. Ο άνθρωπος της καρδιάς όμως, θα είναι μια αποτυχία, επειδή δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί. Αγαπά τόσο, που δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί. Αγαπά τόσο, που δεν μπορεί να είναι τσιγκούνης και να συσσωρεύει πράγματα. Αγαπά τόσο, που μοιράζεται ό,τι έχει με τους άλλους, ό,τι έχει το δίνει, αντί ν’αρπάζει τα πράγματα των άλλων. Θα είναι μια αποτυχία. Και θα είναι τόσο αληθινός που δεν μπορεί να σε ξεγελάσει.Θα είναι ειλικρινής, τίμιος και αυθεντικός. Τότε όμως είναι ένας ξένος σ’αυτόν τον κόσμο, όπου μόνο οι πονηροί μπορούν να πετύχουν. Τα πάντα έχουν γίνει πια πράξεις αριθμητικής.
Κι εσύ φοβάσαι την Αγάπη, γιατί κανείς δεν ξέρει πού θα σε οδηγήσει. Κανείς δεν γνωρίζει τους δρόμους της καρδιάς, είναι μυστηριώδεις. Με το κεφάλι βέβαια βρίσκεσαι στο “σωστό” δρόμο,στη λεωφόρο. Με την καρδιά όμως μπαίνεις σε μια ζούγκλα. Δεν υπάρχουν δρόμοι,ούτε σήματα. Πρέπει να βρεις το δρόμο μόνος σου.
~Οsho~
Γράφει ο Γιώργος Βασιλορεϊζης, κοινωνιολόγος, enallaktikidrasi
