Ακούμε συχνά-πυκνά για μισά κι ολόκληρα. Γι’ ανθρώπους καλύτερα σε σχέση ή καλύτερα μόνους. Για το αν είσαι μισός χωρίς τον άνθρωπό σου ή αν γεννήθηκες ολόκληρος εξαρχής και προφανώς δε χρειάζεσαι κάποιον άλλο για να νιώσεις πλήρης. Παραναλύουμε, θαρρώ, και το overthinking δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Ίσα-ίσα μόνο πονοκέφαλο φέρνει.
Σχέση λοιπόν κάνεις μόνο όταν εσύ είσαι καλά με σένα. Όταν έχεις ζήσει πέντε πράγματα παραπάνω, όταν έχεις γνωρίσει αρκετούς ανθρώπους που ο καθένας τους θα σου δώσει και κάτι διαφορετικό. Όταν θα έχεις περάσει απ’ όλες τις φάσεις που πρέπει να περάσεις για να είσαι αυτάρκης στη σχέση σου. Θα έχεις γίνει θύτης και θύμα, δάσκαλος και μαθητής.
Καλώς ή κακώς πρέπει να τα βιώσεις όλα για να τα κατανοήσεις και να μάθεις τον εαυτό σου μέσα σε καταστάσεις που δεν περνούν αποκλειστικά και μόνο απ’ το χέρι σου.
Δύσκολο τρυπάκι, δε λέω.
Κι αν το καλοσκεφτείς σχέση σημαίνει σχετίζομαι με κάποιον. Έχω δηλαδή εγώ την προσωπικότητά μου, τη ζωή μου και τις επιθυμίες μου κι αποφασίζω να σχετιστώ με κάποιον που έχει δική του προσωπικότητα, δική του ζωή και δικές του επιθυμίες που μπορεί να μοιάζουν με τις δικές μου ή μπορεί να διαφέρουν κι εντελώς. Λίγη σημασία έχει. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις μια κοινή γραμμή με τον άλλο απλά και μόνο γιατί έτυχε να τέμνονται οι ζωές σας για μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Σταματάει λοιπόν να σε απασχολεί τι κάνει ο άλλος στη ζωή του. Δε μιλάμε για ενδιαφέρον όμως. Προφανώς από τη στιγμή που θ’ αποφασίσεις να εμπλέξεις κάποιον στην καθημερινότητά σου θες να μαθαίνεις τι κάνει, αν είναι καλά, πώς πέρασε τη μέρα του, αν τον απασχόλησε κάτι. Αλλά διαφέρει το «με απασχολεί τι κάνεις» από το «ενδιαφέρομαι για το πώς είσαι». Μιλάμε για τα δαιμόνια που τρυπώνουν στο κεφάλι σου και ξαφνικά ξεχνάς όλα τα υπόλοιπα που απασχολούσαν εσένα σαν οντότητα εκτός από το πρόσωπο του πόθου σου.
Μεταξύ μας τώρα, αυτό συμβαίνει όταν δεν πατάς γερά στα πόδια σου. Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι δύσκολο να επενδύσεις χρόνο σε σένα για να σε μάθεις. Από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα πράγματα. Από το να μάθεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου μέχρι το πώς σου αρέσει να ξυπνάς το πρωί και τι σου αρέσει να κάνεις στο σεξ. Γι’ αυτό κι αφιερώνεις χρόνο στη ζωή και στο γίγνεσθαι ενός άλλου ανθρώπου. Σου φαίνεται ευκολότερο να μάθεις απ’ την αρχή κάποιον άλλο παρά εσένα.
Όταν όμως δυσκολεύεσαι ν’ αναγνωρίσεις το μέσα σου, έρχονται και τα παρατράγουδα στη σχέση. Έρχονται καβγάδες, σκηνές ζηλοτυπίας, υστερίες. Συμπεριφορές που ίσως δεν πίστευες ποτέ ότι θα έχεις κι ίσως να μη θεωρούσες πως ταιριάζουν στο χαρακτήρα σου, παρόλα αυτά τις ακολουθείς κατά κόρον. Κι αυτό δε φθείρει μόνο εσένα. Φθείρει και τον άνθρωπο που διάλεξες να έχεις δίπλα σου και τη σχέση σου μαζί του.
Πώς λοιπόν θ’ αποφασίσεις να σχετιστείς με κάποιον, αν εσύ δεν είσαι καλά με το πετσί σου;
Είναι λιγάκι οξύμωρο να θες κάποιον δίπλα σου, όταν εσύ δεν έχεις αποφασίσει τι ρόλο θες να παίζεις στη δική σου ζωή.
Με πληροφορίες από loveletters.gr
