Πόση οργή, πόση θλίψη έχω μέσα μου βλέποντας γύρω μου ανθρώπους σε βολεμένες πραγματικότητες.
Είτε γιατί φοβήθηκαν να ρισκάρουν γι’ αυτο που γουστάρουν, είτε γιατί η εικόνα τους προς τα έξω ήταν πιο σημαντική από τα θέλω τους, είτε γιατι η γνώμη του κόσμου είχε μεγαλύτερη σημασία από τους ίδιους.
Είναι άδικο να ζεις μια ζωη μιζερη, ανέραστη, ανιαρή και να δικαιολογείς την ύπαρξη σου, να φυτοζωείς και ολα αυτά για τα πρέπει των άλλων .
Μία φορά ζούμε ξυπνήστε!
Ό,τι μπορεί να μας χαρίσει ευτυχία το κυνηγάμε δεν το πετάμε.
Δώστε αξία στο χρόνο που έχετε στη διάθεση σας. Αγάπες που χάθηκαν λόγω εγωισμού, λέξεις που δεν ειπώθηκαν από πείσμα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω φόβου και κρύφτηκαν πίσω απο την δειλία. Ανείπωτα λόγια και ατελείωτες σιωπές.
Μιλάτε στους ανθρώπους που αγαπάτε.
Παλέψτε γι αυτό που θέλετε, γι’ αυτό που θέλει η καρδιά σας.
Κάνετε κάτι για εσάς. Πείτε ότι νιώθετε στους ανθρώπους πριν γίνουν φωτογραφίες.
Να τα ξοδεύετε τα σ’αγαπώ σας, τα μου λείπεις, τα σε χρειάζομαι στον άνθρωπο σας.
Γιατί να υπάρχουν τόσα αν στη ζωή μας, αν το είχα κάνει αυτό, αν το είχα κάνει εκείνο και πάει λέγοντας.
Ρισκάρετε να κάνετε αυτό που θέλετε, είτε κερδίσετε είτε οχι.
Το ρίσκο είναι καλύτερο από αναπάντητα ερωτήματα.
Στην τελική, αν χάσεις θα μάθεις κι αν κερδίσεις θα είσαι ευτυχισμένος!
Δεν υπάρχει δεν μπορώ, αλλά δεν θέλω. Κι αν θέλουμε όλα τα μπορούμε.
Να θυμάστε.
Όποιον θέλει οι μοίρες τον οδηγούν, όποιον δεν θέλει τον σέρνουν.
Μικρή η ζωή για να την ζούμε μόνο με τα πρέπει. Ας βάλουμε μπροστά τα θέλω,αυτά έχουν σημασία και τότε θα βρεθεί λύση και για τα πρέπει.
Γράφει η Λία Ευαγγελίδου – http://www.loveletters.gr
