Δεν τον ξέρεις. Δε σε ξέρει ούτε αυτός. Δεν τον ψάχνεις, ούτε βιάζεται να σε βρει. Δε σε φαντάζεται, δεν ξέρεις αν είναι όμορφος ή άσχημος, δε γνωρίζεις αν μοιάζει με όσα έχεις ονειρευτεί. Ούτε σε νοιάζει να μάθεις ακόμα. Φτάνει που ξέρεις πως είναι κάπου εκεί έξω.
Ο άνθρωπος που θα σε αγαπήσει βγαίνει, πίνει, περνάει καλά και τραβάει τα ζόρια του, όπως όλοι. Γυρίζει εδώ κι εκεί, γελάει πολύ και δεν έχει ιδέα τι τον περιμένει. Δεν ξέρεις αν θα τον βρεις ή αν θα σε βρει αυτός. Πάντως θα βρεθείτε, και η σκέψη αυτή σε ησυχάζει και σε κάνει να χαμογελάς.
Όταν τον πρωτοδείς όλα θα βγάλουν νόημα· θα καταλάβεις, θα καταλάβει κι αυτός. Δε θα σταματήσει η καρδιά σου, ούτε θα κοπούν τα γόνατά σου όπως στις ταινίες. Ο κόσμος όμως για λίγα λεπτά θα χάσει το ρυθμό του, κι εκεί, στο «Χαίρω πολύ», θα καταλάβεις γιατί δεν ένιωσες έτσι με κανέναν άλλον. Γιατί το βλέμμα του θα σου τα πει όλα, πριν καν ανταλλάξετε ονόματα.
Ο άνθρωπος αυτός δε θα σε ερωτευτεί επειδή δεν έχεις ψεγάδια. Θα σε ερωτευτεί ακριβώς γι αυτά. Δε θα λέει μεγάλα λόγια, θα κάνει όμως μεγάλες πράξεις. Κι όσο δύσπιστα κι αν τον κοιτάζεις στην αρχή, αυτός θα βρίσκει πάντα τρόπους να σε εκπλήσσει ευχάριστα, ακόμα κι όταν η αρχή σας θα αποτελεί πια μακρινό παρελθόν.
Μπορεί να μην είναι τελικά όσο ρομαντικός τον φαντάστηκες, μπορεί ακόμα και να δυσκολεύεται να καταλάβει τον τρόπο που σκέφτεσαι, αλλά θα προσπαθεί. Και θα σου δείξει όσα απέτυχαν να σου δείξουν οι άλλοι. Θα σε κάνει να πιστέψεις πως ο κόσμος είναι τυχερός που σ’ έχει, κι αυτό θα είναι το σημαντικότερό του επίτευγμα.
Θα πηγαίνετε βόλτες στη θάλασσα, θα σου γκρινιάζει για τη δουλειά του, θα τον νευριάζεις, θα βλέπετε ταινίες, θα γελάτε μέχρι δακρύων, θα μαλώνετε και θα τα ξαναβρίσκετε με την ίδια ένταση. Θα του πεις πράγματα που δεν έχεις πει σε κανέναν, θα χαίρεται με τον ενθουσιασμό σου, δε θα σε ανταγωνίζεται. Δε θα κοροϊδεύει τα παράλογα όνειρά σου αλλά θα επιδιώκει να αποτελεί μέρος τους. Θα είσαστε κολλητοί, εραστές και σύντροφοι και θα σου μάθει πως τα δύσκολα είναι πιο εύκολα όταν στο τιμόνι της σχέσης βρίσκονται δύο.
Θα σε αγκαλιάσει όταν ο εγωισμός σου θα είναι πληγωμένος και παρόλα αυτά θα καταφέρει να σου δείξει πως τα σπασμένα κομμάτια κολλάνε με λίγη υπομονή, κόντρα σε όσα σου έχει διδάξει η κοινή λογική. Όταν σε γνωρίσει ίσως κοιτάζεις τον κόσμο με φόβο, ίσως ο κυνισμός σου δε σε αφήνει να αφεθείς, όμως τίποτα από αυτά δε θα τον κάνει να φύγει. Ο άνθρωπος αυτός θα σου αλλάξει την κοσμοθεωρία, γιατί θα ξέρει να παλεύει.
Κι εσύ θα τον αγαπήσεις πιο πολύ απ’ όλους, γιατί θα σε κάνει να βιώσεις πράγματα που δεν έχεις ξαναζήσει. Θα τον αφήνεις να είναι ένα βήμα μπροστά σου και θα καμαρώνεις που είναι δικός σου. Θα τον αγαπήσεις περισσότερο απ’ όλους, επειδή θα ξέρεις πως οι προηγούμενοι αγάπησαν σε σένα έναν εαυτό ολόκληρο, ρομαντικό κι αυθόρμητο· αυτός όμως θα σε αγαπήσει για τις γρατσουνιές σου, σε μια περίοδο που ίσως δεν θα χαρακτήριζες τον ψυχισμό σου αξιαγάπητο.
Κι όταν μαλώνετε δε θα σε αφήνει να φεύγεις, ούτε θα τον τρομάζουν τα αψυχολόγητα ξεσπάσματά σου. Θα σε βάζει στη θέση σου και θα σε κρατάει τυρρανικά δίπλα του μέχρι να το λύσετε, επειδή θα θεωρεί λογικό πως οι άνθρωποι δεν συναντιούνται για να τα παρατάνε στην πρώτη δυσκολία. Επειδή θα ξέρει πως όταν κάτι χαλάει δεν το πετάς, αλλά το φτιάχνεις· ακριβώς όπως μας έμαθαν οι γιαγιάδες μας.
Θα σου μάθει πως ασφάλεια δε σημαίνει απαραίτητα βαρεμάρα, πως το πάθος αλλάζει μορφές, αλλά δεν εξαφανίζεται, πως οι αγάπες δεν πονάνε μόνο, αλλά δίνουν και φτερά. Κι όταν δεν είσαι εκεί, θα φέρεται λες και είσαι. Επειδή δε θα χρειάζεται να κρυφτεί, ούτε θα φοβάται να είναι ο εαυτός του. Όλα θα έρθουν τόσο φυσικά που δε θα έχει αναγκαστεί να προσποιηθεί στιγμή.
Ο άνθρωπος που θα σε αγαπήσει δε θα σε αντιμετωπίζει σαν εναλλακτική, αλλά σαν τη μόνη επιλογή· να μη σε επιλέξει μόνο την ημέρα που θα σε ερωτευτεί, αλλά να σε επιλέγει κάθε μέρα. Να του δίνεις φτερά για να πετάει μακριά σου, κι αυτός να μένει δίπλα σου επειδή γι’ αυτόν η λέξη «σπίτι» δεν θα αναφέρεται πια σε τοίχους, αλλά στον άνθρωπο που τον αγαπάει, σε σένα. Ο άνθρωπος αυτός φρόντισε να μη μοιάζει σε κανέναν.
Της Φρόσως Μαγκαφοπούλου – pillowfights.gr
