Μένω στο Εδώ..μα όχι στο Εμείς..
Ένα τσιγάρο δρόμος είναι η καρδιά σου.. κι όμως αφήνεις την απόσταση να βάζει τη θηλιά στην αγάπη μας. Κάθε ώρα που περνά, η μορφή σου ξεμακραίνει όλο και περισσότερο..
Δεν σηκώνεις γέφυρες να γίνει ένα ξανά με τη δική μου..
Υψώνεις τείχη και χάνεσαι ..
Κι ο χρόνος κυλά χωρίς να δείχνει οίκτο στην εικόνα των συντριμμιών που προκάλεσες ..
Και γω εδώ.. να μετράω τις πληγές . Δεν τις φροντίζω. Δεν ξέρω εξάλλου. Πάντα εσύ με φρόντιζες.
Μένω πίσω να μαζεύω τα κομμάτια της καρδιάς μου που τόσο βάναυσα πάτησες πάνω με τη φυγή σου.. Ίσως κάποια στιγμή ενωθούν ξανά.. ποιος ξέρει;
Μένω πίσω να ζώ στιγμές δίχως να τις μοιράζομαι μαζί σου. Σκέψεις.. στιγμές.. ανησυχίες.. όλα επιστρέφουν πίσω σε μένα.
Μένω να ψάχνω το γιατί . Μένω να ψάχνω εμάς τους δύο.. στα αραδιασμένα ψέματά σου.
Μένω πίσω να μαθαίνω στον εαυτό μου να ζει στο Εδώ μα όχι στο Εμείς.
Πες μου πώς θα τα καταφέρω; Όσα χρόνια πίσω κι αν κοιτάξω.. εσύ είσαι ο άνθρωπος που βλέπω πάντοτε ζερβά μου στο καδράκι της ευτυχίας. Της δικής μου ευτυχίας. Ζερβά, γιατί η καρδιά σε διάλεξε!
Έρχεται το πρωινό και αντί να καλωσορίσω με χαμόγελο τη νέα μέρα.. τα μάτια μου ανοίγουν και σε ψάχνουν. Πού είναι αυτή η πρώτη καλημέρα που ήταν αρκετή να φωτίσει ακόμη και την πιο συννεφιασμένη μέρα;
Και όλο λέω.. «Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα». Και φτου κι απ’την αρχή! Κοιτάζω τα κλειδιά σου στο τραπέζι της κουζίνας. Αφημένα .. σχεδόν στοιχειωμένα.. Δεν τολμώ να τα αγγίξω.
Ισως κάποια στιγμή το κάνω. Ποιος ξέρει;
Κάθομαι και θωρώ τα κομμάτια στο πάτωμα. Ότι απέμεινε από την καρδιά μου. Αυτά τα κομμάτια ίσως κάποια στιγμή έρθει ένα χέρι και τα ενώσει ξανά..
Ποιος ξέρει;
Mε πληροφορίες από healingeffect.gr
