Είναι μερικές Δευτέρες, που δεν θες να έρθουν…
Είναι κι άλλες, που τις περιμένεις από την Κυριακή να έρθουν!!
Να έρθουν για να σε κάνουν να σαρώσεις τα πάντα… να τα ισοπεδώσεις… να τα ζήσεις και να τα βγάλεις μέσα από το σύστημά σου…
Δεν είναι εύκολες οι μάχες που έχεις να δώσεις… είναι όμως μάχες που θες να τις δώσεις… είτε για να ξεμπερδεύεις, είτε για να ξεκαθαρίσει το τοπίο…
Είναι μια τέτοια μέρα που ξεκίνησε βουβά και αθόρυβα… ήρεμα και σιωπηλά… και ήρθε να γεμίσει με μικρές μικρές μάχες…
Περπατάω ανάμεσα σε νάρκες, άλλοτε προσεκτικά και άλλοτε αρχίζω να τρέχω, να πιέζω τα πράγματα, να τα φτάνω στα όριά τους μόνο και μόνο για να γίνει η έκρηξη και να καθαρίσει το τοπίο…
Σηκώνομαι κι ετοιμάζομαι για την μάχη μου…
Και στις μάχες πηγαίνουμε πάντα φορώντας τα «καλά» μας…
Τον εχθρό θα πρέπει να τον αντιμετωπίζεις με τα καλύτερα σου, μου έλεγε ο μπαμπάς μου…
Τα ανάποδα δεν αντέχουν την ομορφιά, λέει εκείνος…
Τελικά ο παρονομαστής είναι ο ίδιος…
Στις μάχες, φοράμε τα καλά μας… το καλύτερό μας maquillage και πέφτουμε με τα μούτρα σαν να μην υπάρχει αύριο..
Σαν το αύριο που θα έρθει να θες να είναι καθαρό, αμόλυντο, ανέπαφο από μιασμένες ψυχές και νοσηρά αισθήματα…
Είναι το αύριο που δεν το υπολογίζεις μεγαλεπήβολα… το υπολογίζεις όμως με γλυκύτητα, με προσμονή κι αναμονή μοναδική…
Είναι το αύριο μέσα στο οποίο δεν ψάχνεις τα πολλά, δεν ψάχνεις τα πάντα, δεν ψάχνεις την ολοκλήρωση…
Ψάχνεις την «στιγμή»…
Ναι, την στιγμούλα…
Την στιγμή που θα αγκαλιάσεις τον άνθρωπό σου… την στιγμή που θα κρατήσεις εκείνο το ποτήρι κόκκινο κρασί και θα κλείσεις στιγμιαία τα μάτια… για να δεις μπροστά σου ότι σου λείπει…
Είναι η στιγμή που θα κοιτάξεις στα μάτια εκείνο που σου λείπει πιο πολύ και θα ξέρεις πως ακόμα ο πόνος δεν έχει περάσει…
Μέχρι που θα έρθει μια μέρα που θα κλείνεις τα μάτια και θα δεις εσένα…
Ναι, εσένα…
Και τότε θα πρέπει να καταλάβεις για πρώτη φορά, πως πιο πολύ από όλους, πιο πολύ από όλα, σου λείπεις ΕΣΥ!!!
Και τότε, θα πρέπει να φτιάξεις ένα ταξίδι, κοντινό, μακρινό, δεν έχει σημασία.. .
Θα πρέπει να είναι όμως ένα ταξίδι δικό σου…
Μοναδικά δικό σου…
Θα είναι μια Δευτέρα που δεν θα κάνεις ότι κάνεις κάθε Δευτέρα…
Θα είναι μια Δευτέρα, διαφορετική, μοναδική…
Σ’ ένα μέρος… μυστικό!!!
ΥΓ. Ξέρω ένα μέρος που δεν μοιάζει με κανένα… είναι ο ήχος αυτής της Δευτέρας!!!
Αφιερωμένο στις μάχες που δόθηκαν σήμερα και κερθίθηκαν! Αθόρυβα! Βουβά! Γιατί κανείς δεν ήξερε ποιες ήταν οι μάχες που έδινες… Γιατί κανείς δεν άξιζε να ξέρει…
Στις μάχες που δώσαμε και αν και νικήσαμε, δώσαμε το χέρι στον αντίπαλο να σηκωθεί..
Της Σοφίας Παπαηλιάδου – anapnoes.gr
