Θα νομίζεις, όπως αμέτρητοι άλλοι, πως η αντίδραση του να κλείνεις τα ματάκια όταν φιλάς την αγαπημένη σου και τούμπαλιν υποδηλώνει συναίσθημα, ρομαντισμό και διάφορα τέτοια γλυκά. Ότι πρόκειται για μια σχεδόν αυτοματοποιημένη λειτουργία και πως αν σε δει να την κοιτάς παρατεταμένα ενώ συμβαίνει το φιλί δεν θα της αρέσει καθόλου, θα νιώσει άβολα και θα σε περάσει για ολίγον περίεργο, από τη στιγμή που σε τόσο κοντινή απόσταση ο ένας από τον άλλο δεν βλέπεις και πολλά με καθαρή ματιά. Ναι ok, το τελευταίο ίσως να παίξει. Βέβαια, όταν ανοίγουν τα μάτια υποτίθεται ότι ο λόγος είναι η έκρηξη πάθους κτλ, κτλ.
Ας πάμε, όμως, τώρα στη μοναδική αντικειμενική διαπίστωση που σχετίζεται με το συγκεκριμένο θεματάκι: Για το κλείσιμο των ματιών ευθύνεται ο εγκέφαλός μας, σύμφωνα με τους γνωστικούς ψυχολόγους του University of London και το πείραμα που πραγματοποίησαν, το οποίο υπέδειξε πως δεν σχετίζεται ούτε με το τι νιώθουμε γι’ αυτόν που φιλάμε, ούτε με την ποιότητα της όρασής μας, αλλά με το γεγονός ότι τα ανθρώπινα μυαλά δεν είναι ιδιαιτέρως ικανά να επεξεργαστούν οπτικά δεδομένα ενώ αντλούν μια τέτοια αίσθηση, όπως το φιλί, από το στόμα τους.
Το πόρισμα που δημοσιεύτηκε στην Επιθεώρηση της Πειραματικής Ψυχολογίας ήταν πως όταν οι άνθρωποι εστιάζουν πραγματικά σε μια εικόνα, η ευαισθησία τους στα ερεθίσματα που δέχονται οι υπόλοιπες αισθήσεις μειώνεται. Ο εγκέφαλός μας λοιπόν, που το έχει εντοπίσει αυτό, μας κλείνει τα μάτια σαν μια by default, αντανακλαστική κίνηση ώστε να δώσουμε στο φιλί την ανάλογη αξία και άρα να το απολαύσουμε. Έξυπνος.
