Όταν είσαι γεννημένος να δίνεις, τίποτα δεν μπορεί να σε περιορίσει. Ούτε ο φόβος, ούτε η απογοήτευση, ούτε ο εγωισμός.
Να ανοίγεις τα χέρια σου και να αγκαλιάζεις.
Να ακούς τον άνθρωπο, την μοναδική του αλήθεια, να διεισδύσεις βαθιά σε αυτήν, ξεχνώντας τον εαυτό σου – ο μόνος δρόμος να τον κατανοήσεις. Να νιώσεις τις χαρούμενες σκέψεις του, να παρασυρθείς από τον γνήσιο ενθουσιασμό του, αλλά και να έχεις την ικανότητα να κολυμπήσεις στα βαθιά νερά της θλίψης του, την απογοήτευση και την απελπισία του. Χωρίς να υπάρχεις κάπου σε όλη αυτή την εικόνα. Να νιώθεις μόνο με ένα βλέμμα, μια μισή κουβέντα που ρέει η σκέψη του. Να τρέχεις γρήγορα για να πιάσεις το χέρι της απελπισία του, να το σφίξεις και όλο αυτό να το ντύσεις με λόγια. Η με μια σιωπή που ξεχειλίζει από νόημα. Να ξέρεις, να νιώθεις ποίες είναι οι μαγικές λέξεις που θα βοηθήσουν να υψώσουν το ανάστημά του. Οι λέξεις που θα ανάψουν τη λάμψη της ελπίδας στα μάτια του. Και να απουσιάζεις εσύ από την εικόνα αυτή.
Και πως νιώθεις όταν καταφέρνεις και δίνεις αγάπη και κατανόηση, στοργή και ελπίδα? Χωρίς να υπάρχεις καν στην εικόνα αυτή? Χωρίς ανταλλάγματα?
Νιώθεις χαρά και εκπλήρωση. Νιώθεις ζεστασιά και γαλήνη. Επειδή δεν στηρίζεσαι στην ανταπόδοση, στην αμοιβαιοτητα. Γιατί η ανάγκη σου να δίνεις δεν είναι να πάρεις. Με την ανάγκη να δίνεις, αναγεννιέσαι. Πάντα ήταν αυτό που σε καθορίζει και καθοδηγεί. Έδινες χωρίς να πάρεις, και αν έπαιρνες, το επέστρεψες με χίλιους τρόπους στο άπειρο.
Υπάρχουν άνθρωποι που πάντα χαμογελούν. Με ένα γαλήνιο, ήρεμο χαμόγελο. Άνθρωποι που παίρνουν μόνο δίνοντας. Άνθρωποι που δεν κάνουν συναλλαγές, ανταλλαγές και λογαριασμούς. Άνθρωποι με ανοιχτή καρδιά, απλωμένο χέρι και βαθιά ψυχή.
Μην κάνεις ποτέ το λάθος να αμφισβητήσεις την αγνότητα της πρόθεσή τους. Δεν θα κινηθούν ποτέ με ύπουλους σκοπούς. Φοράνε τις καρδιές τους στο μανίκι τους. Ψέματα δεν λένε, μόνο αλήθειες από την αρχή. Εάν τους αμφισβητήσεις, θα χομογελάσουν και θα σε προσπεράσουν. Και παρόλο αυτό, θα σου έχουν δώσει και αρνήθηκες να πάρεις. Θα ανακαλύψεις τι πήρες μόνο όταν ξεχάσεις εγωισμούς, καχυποψίες και αναστολές.
Μην πεις πότε ευχαριστώ στους ανθρώπους αυτούς. Δεν εκτιμούν τα κλισέ και την ευγένεια. Δεν είναι συναλλαγή, δεν είναι χάρη. Είναι η αναπνοή τους, η αλήθεια τους. Όταν δίνουν, το κάνουν με τη καρδιά τους. Με την εικόνα τους να απουσιάζει. Χωρίς ανταλλαγές. Γιατί παίρνουν μόνο όταν δίνουν.
Συντάκτης: Nina Ivanova
