Αντρέι Πλατόνοφ
Τζεβενγκούρ
Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Σελ.: 578
Στη Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ο νεαρός Ντβάνοφ έχει συμμετάσχει ως θερμαστής στις εμφύλιες μάχες των Κόκκινων εναντίον των Λευκών. Ο διεθνιστής Κοπιόνκιν, καβάλα στο άλογο Προλεταριακή Δύναμη, αναζητά τον τάφο της Ρόζα Λούξεμπουργκ, στη μνήμη της οποίας θέλει να κάνει ανδραγαθήματα. Θα συναντήσουν άραγε στη διαδρομή τους την υλοποίηση του σοσιαλιστικού ιδεώδους; Φημολογείται ότι στο Τσεβενγκούρ, μια πόλη της στέπας, ο κομμουνισμός έχει ήδη ανατείλει. Έντεκα μπολσεβίκοι και ο αρχηγός τους αφανίζουν την τοπική μπουρζουαζία και χτίζουν τον παράδεισο επί της γης μαζί με τον πάμφτωχο πληθυσμό· μα η ιστορία τους είναι μια ιστορία κολοσσιαίας αποτυχίας, τα πάντα είναι πλέον βυθισμένα στη μελαγχολία και στο σκοτάδι. «Μέσα στη νύχτα, μια χούφτα άνθρωποι πέρασαν από τον κομμουνισμό στο Άγνωστο». Νέα μετάφραση και έκδοση για το διαχρονικό αριστούργημα του ιδιοφυούς Αντρέι Πλατόνοφ. Ο συγγραφέας είχε γράψει στον Μαξίμ Γκόρκι ότι το μόνο που επιδίωξε με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ήταν να σκιαγραφήσει τις απαρχές της κομμουνιστικής κοινωνίας. Ο άλλος έσπευσε να το επικρίνει με σφοδρότητα, αλίμονο, επειδή οι ήρωες παρουσιάζονταν ως ημίτρελοι και όχι ως επαναστάτες. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ζουλφί Λιβανελί
Η ράχη της Τίγρης
Μετάφραση: Φραγκώ Καραογλάν
Εκδόσεις: Πατάκης
Σελ.: 416
Ένας πανίσχυρος σουλτάνος, η «σκιά του θεού πάνω στη γη», βρίσκεται εκθρονισμένος και εξόριστος στην πόλη που εξέθρεψε τους επαναστάτες που τον ανέτρεψαν, τη Θεσσαλονίκη του 1909. Ένας από αυτούς τους επαναστάτες αξιωματικούς, ο στρατιωτικός γιατρός Ατίφ, αναλαμβάνει την καθημερινή παρακολούθηση της υγείας του ίδιου και της πολυμελούς οικογένειάς του. Η καθημερινή επαφή των δύο, θέσει, εχθρών εξελίσσεται μέσα από τη διεισδυτική γραφή του Λιβανελί σε μια ανατομία της εξουσίας αλλά και της απώλειάς της, σε μια αναψηλάφηση της αμφιλεγόμενης εποχής του Αμπντουλχαμίτ, σε μια εκ νέου θεώρηση των βασικών ζητημάτων της ανθρώπινης φύσης και του ιστορικού αφηγήματος. (Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Panait Istati
Κυρά Κυραλίνα
Μετάφραση: Ρίτα Κολαΐτη
Επίμετρο: Σταύρος Ζουμπουλάκης
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελ.: 280
Ο Σταύρος είναι ο πρωταγωνιστής, μα η νουβέλα παίρνει για τίτλο της το όνομα της αδερφής του (όπως την ονόμασε ουσιαστικά ένας θείος του, αδερφός της μάνας του, που πρόσθεσε το Κυραλίνα στο Κυρά). Σωστά, πάντως, ο Ιστράτι τιτλοφόρησε τη νουβέλα του Κυρά Κυραλίνα, όχι μόνο επειδή το όνομα είναι εύηχο και εξωτικό, αλλά γιατί η αδερφή του Σταύρου ορίζει το κέντρο της ζωής του, είναι το μόνο πλάσμα που αγάπησε πραγματικά, ευχόταν να χαθεί ο ίδιος για να ζήσει εκείνη. Όλες οι δικές του περιπέτειες συνδέονται με την Κυρά και με τη μάταιη αναζήτησή της. Όπως, όμως, συμβαίνει σε αυτού του είδους τη λογοτεχνία, αιώνιο πρότυπο της οποίας είναι οι «Χίλιες και μία νύχτες» ή τα λεγόμενα στα καθ’ ημάς «Παραμύθια της Χαλιμάς», οι ιστορίες αυτές φέρνουν μαζί τους και άλλες μικρότερες ιστορίες, «όπως πάμε να πάρουμε ένα κεράσι και σηκώνονται μαζί του άλλα δέκα». (Από το Επίμετρο του Σταύρου Ζουμπουλάκη).
