Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που τα πιστεύουν αυτά;
Έρχομαι σε μερικούς μύθους που κυκλοφορούν γύρω από τον έρωτα και τους οποίους η ζωή καταρρίπτει καθημερινά.
Ο έρωτας είναι τυφλός
Σιγά μην είναι. Μας αρέσει να το λέμε για να μη μας θεωρούν οι άλλοι ρηχούς. Η αλήθεια όμως είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο να κοιτάς την εμφάνιση του άλλου. Είναι κακό να μπαίνεις σε ένα μαγαζί επειδή σου άρεσε η βιτρίνα ή να πιάσεις στα χέρια σου ένα βιβλίο επειδή σου κέντρισε το ενδιαφέρον το εξώφυλλο; Η εμφάνιση είναι μια βιτρίνα και όλοι μας «διαφημίζουμε» τους εαυτούς μας μέσω αυτής. Γι’ αυτό αγοράζεις διαφορετικά ρούχα, παπούτσια, καλλυντικά, αξεσουάρ. Το στιλ σου είναι ο πιο άμεσος τρόπος να δείξεις με μια εικόνα τον εαυτό σου. Δεν είναι κακό να ξεχωρίζεις κάποιον λόγω εμφάνισης, το κακό είναι να μένεις μόνο σε αυτήν. Ούτε σημαίνει ότι για να σε προσέξει κάποιος πρέπει να έχεις το τέλειο παρουσιαστικό, γιατί τα γούστα των ανθρώπων είναι έτσι κι αλλιώς εντελώς διαφορετικά. Αν θες να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου όμως πρέπει να παραδεχθείς ότι σε ένα μπαρ γεμάτο αγνώστους θα κοιτάξεις τον πιο όμορφο και όχι τον πιο καλόψυχο -γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να ξέρεις ποιος είναι. Ο κεραυνοβόλος έρωτας ή ο έρωτας με την πρώτη ματιά δεν αφορούν το χαρακτήρα κάποιου αλλά την εμφάνιση. Να τα λέμε κι αυτά.
Ο έρωτας χρόνια δεν κοιτά
Σίγουρα υπάρχουν ζευγάρια που κατάφεραν να ξεπεράσουν το χρονικό χάσμα ανάμεσά τους. Συνήθως όμως τα πράγματα δεν καταλήγουν καλά για εκείνους που έχουν πάνω από 8 με 10 χρόνια διαφορά. Αρκετά ρεαλιστικό αποτέλεσμα αν σκεφτείς ότι μια τέτοια ηλικιακή απόσταση συνοδεύεται από διαφορετικά ενδιαφέροντα και στόχους. Ιδιαίτερα σε μια εποχή που οι γυναίκες έχουν καταφέρει αρκετά πράγματα στο θέμα της ισότητας (αν και έχουν να παλέψουν για πολλά ακόμα), οι προτεραιότητες αλλάζουν και οι πιθανότητες δύο άνθρωποι με διαφορά 15 χρόνων να θέλουν τα ίδια πράγματα μειώνονται. Φυσικά, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και τα κοινωνικά ταμπού που εξακολουθούν να δημιουργούν αρνητικό κλίμα για μια γυναίκα που έχει σχέση με κάποιον αρκετά μικρότερό της. Ο παρορμητισμός του έρωτα μπορεί και να μην κοιτά τα χρόνια, η σχέση που ακολουθεί μετά όμως τα κοιτάει και τα μετράει ένα ένα.
Ο έρωτας περνάει από το στομάχι
Δεν μπορώ καν να φανταστώ κάποιον που ερωτεύεται έναν άλλο άνθρωπο επειδή μαγειρεύει ωραία. Αν ήταν έτσι, οι πιο περιζήτητοι εργένηδες θα ήταν οι σεφ. Αλλά δεν έχει λογική για ένα χάρισμα που σου αρέσει, να πάρεις όλο το πακέτο. Είναι ωραίο ο άνθρωπός σου να σου μαγειρεύει και να σε περιποιείται -ανεξαρτήτως φύλου- αλλά θέλω να μου πει κάποιος ειλικρινά αν ερωτεύτηκε επειδή το παστίτσιο ήταν τρομερό. Το άτομο, όχι το παστίτσιο.
Ο έρωτας με έρωτα περνάει
Να και ένας μύθος που σε παροτρύνει να πλησιάσεις κάποιον συναισθηματικά χωρίς να έχεις ξεπεράσει τον προηγούμενο, ενώ όλοι ξέρουμε πώς καταλήγει αυτό συνήθως. Γενικά είναι μια συμβουλή που δεν κατάλαβα ποτέ. Όταν υποφέρεις από «ραγισμένη καρδιά», κατά τη γνώμη μου, είναι καλύτερα να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να επουλώσει τις πληγές του, να κάνεις την αυτοκριτική σου και να βρεις την αυτοπεποίθησή σου πριν μπεις στη διαδικασία να εμπλακείς συναισθηματικά με τον επόμενο. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που τόσες ιστορίες στο “Thank you, next” έχουν να κάνουν με πισωγυρίσματα σε πρώην; Απλά λέω.
Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται
Ούτε στον πόλεμο επιτρέπονται όλα, ούτε και στον έρωτα προφανώς. Και παρόλο που δεν υπάρχουν ειδικά δικαστήρια για να διεκδικήσει κανείς «πολεμικές αποζημιώσεις» στα συναισθηματικά, η συνείδηση είναι ένας πολύ αυστηρός κριτής. Δε χρειάζεται να αρχίσουμε τις ηθικολογίες, ξέρετε όλοι πολύ καλά πότε ξεπερνάτε τα όρια κι ας σφυρίζετε αδιάφορα.
Της Ελένης Μπεζιριάνογλου , Athens voice
