Πριν από δύο μήνες η συγγραφέας Πόλι Σαμσόν αποχαιρετούσε την Ύδρα. Ήταν τότε που η Ελλάδα έμπαινε σε καραντίνα κλείνοντας τα σχολεία της χώρας. “Εάν ήμουν ακόμα στο νησί θα έβγαινα σιγά σιγά από το lockdown στη λιακάδα ενός αψεγάδιαστου ελληνικού νησιού”, γράφει στον βρετανικό Guardian η συγγραφέας Πόλι Σαμσόν, μιλώντας για το νέο της μυθιστόρημα “A Theatre of Dreamers”, το οποίο εμπνέεται από τις έντονες ημέρες του Λέοναρντ Κοέν και των μποέμ φίλων του σε ένα νησί γεμάτο ζωντανά χρώματα και ιστορίες και αναπολεί τις μαγικές στιγμές που έχει περάσει και η ίδια στην Ύδρα. Το νησί των ονειροπόλων, όπως το αποκαλεί στον τίτλο του κειμένου στο βρετανικό έντυπο.
“Την τελευταία φορά που έφυγα από την Ύδρα, πριν από μόλις δύο μήνες , προσπάθησα να μην ξεχάσω να ρίξω κάποια κέρματα στο λιμάνι από το πλοίο. Είναι μια δεισιδαιμονία που πήρα από την Ντίντι Κάμερον, ένας από τους αληθινούς χαρακτήρες του μυθιστορήματός του ‘A Theatre for Dreamers’, που πίστευε ότι θα εξασφάλιζε την επιστροφή της. Εκτός από μία ημέρα που δεν είχε κανένα νόμισμα στο χέρι της και, όπως μου είπε η εγγονή της, η Αλίκη, δεν επέστρεψε ποτέ στο νησί”.
Η Ύδρα του Λέοναρντ Κοέν
“Στην Ύδρα”, περιγράφει η Βρετανή συγγραφέας, “οι κόκορες λαλούν όλη την νύχτα. Το πρωί χτυπούν οι καμπάνες. Αν και το νησί έχει μήκος μόλις 16 χιλιόμετρα και το μεγαλύτερο μέρος του είναι ακατοίκητο, υπάρχουν πάνω από 300 εκκλησίες, οι περισσότερες με καμπάνες, εκ των οποίων σχεδόν καμία δεν χτυπά όμορφα. Αλλά μετά από λίγο καιρό, συνηθίζεις να κοιμάσαι υπό τον ήχο τους. Καθώς κατεβαίνουμε στο λιμάνι της Ύδρας, την μοναδική πόλη του νησιού, το άρωμα των λευκών λουλουδιών είναι πανίσχυρο. Ο Κάτο, η μικρή αδέσποτη γάτα που μας έχει υιοθετήσει, πηδά από τον τοίχο απέναντι από το σούπερ μάρκετ και μας ακολουθεί στην πλατεία, όπου τα πορτοκάλια ωριμάζουν στα δέντρο γύρω από τις προτομές των μεγάλων ζωγράφων του νησιού”.
Συνεχίζοντας, λέει: “Πήγα για πρώτη φορά στην Ύδρα πριν από 6 χρόνια, όταν ήταν απλά ένα όμορφο ελληνικό νησί και όχι ένα μέρος που επισκέφθηκα για να επικοινωνήσω με τα φαντάσματά του. Δεν νομίζω ότι ήξερα καν πως ήταν το νησί που έζησε ο Λέοναρντ Κοέν, και δεν ήξερα τίποτα για την Τσάρμιαν Κλιφτ, τον Τζορτζ Τζόνστον και την μποέμ κοινότητα που είχαν δημιουργήσει. Ήταν μέσα Μαΐου και θέλαμε μια χαλαρή εβδομάδα με τους φίλους και τα παιδιά μας και φυσικά την εγγυημένη ηλιοφάνεια”.
Τα χρόνια της αθωότητας του Λέοναρντ Κοέν στην Υδρα
Η Πόλι Σαμσόν ολοκληρώνει τη διήγησή της σχολιάζοντας πόσο περίεργο είναι να εκδίδεις ένα βιβλίο σε μια περίοδο, όπως αυτήν με τον κορωνοϊό, που ο συγγραφέας δεν έχει τη δυνατότητα να συναντήσει, ούτε να συναλλαχθεί με τους αναγνώστες. “Ήταν όμως όμορφο να ακούς από κάποιους ότι διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσαν σαν να βρίσκονταν σε διακοπές. Μου άρεσε να χάνομαι στην Ύδρα και αποζητώ τα φαντάσματα του ‘60”.
Διαβάστε ακόμη: Η ζωή του Leonard Cohen στην Ύδρα
Με πληροφορίες από theguardian.com/
