«Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που ερωτεύεσαι σε έναν άνθρωπο;»
Αρκεί να πέσει αυτή η ερώτηση σε ένα τραπέζι και η μάχη ξεκινάει. Για αρχή, έχουμε μια βροχή υποκειμενικών απαντήσεων. Ο ένας θα πει πως παρατηρεί τα μάτια, ο άλλος θα πει πως ερωτεύεται την ειλικρίνεια, κάποιος άλλος θα πεταχτεί να πει πως του αρέσουν τα ξανθιά μαλλιά και ίσως κάποιος παραπέρα θα μιλήσει για το ύψος. Δεύτερη φάση συζήτησης, ξεκινάει ο καβγάς και η χολή. Όχι, εσείς κοιτάτε εμφάνιση, θα πούνε οι μεν, όχι, εσείς κοιτάτε το μπακράουντ, θα πούνε οι δε, θα αρνηθούν τις κατηγορίες αμφότεροι, θα πούνε όλοι πως κοιτάνε χαρακτήρα και ντομπροσύνη, θα κατηγορηθούν επίσης όλοι για υποκρισία, καθώς ένας-ένας, κανείς δε θα παραλείψει να ισχυριστεί πως όποτε υπήρξε ντόμπρος πήρε, μην πω τι πήρε, και στο τέλος όλοι, έτσι στραβωμένοι και απηυδισμένοι με το ψέμα γύρω τους θα πάρουν το δρόμο για το σπίτι, πιο έξαλλοι από ποτέ.
Έχω υπάρξει σε πολλές τέτοιες συζητήσεις, φαντάζομαι κι εσύ, κι ενώ στην αρχή έπαιρνα μέρος με μεγάλη θέρμη (το πάθος της εφηβείας και των early twenties βλέπεις), τα τελευταία χρόνια με το που ακούω την ερώτηση-κόλαφο επιλέγω να πιάσω το κινητό μου και να παίξω Toy Blast μέχρι να τελειώσει το θέμα καθώς, πρώτον, θεωρώ πως δεν είναι δυνατόν να ερωτεύεται κανείς ένα και μόνο χαρακτηριστικό σε κάποιον, παρά μόνο να ενθουσιάζεται από κάτι πολύ συγκεκριμένο (βλέπε τα μάτια, τα ξανθά μαλλιά ή το ύψος, όπως προαναφέραμε) και δεύτερον, αυτό το ένα πράγμα που μπορεί να κάνει την καρδιά σου να ξεκινήσει να χτυπάει διαφορετικά για κάποιον άλλο δεν μπορεί να είναι το ίδιο για κάθε άνθρωπο που θα σε ενθουσιάσει στη ζωή σου οπότε, κατά γενική ομολογία, το να παίρνει κανείς μέρος σε τέτοιες συζητήσεις είναι τζάμπα σάλιο.
Με λίγα λόγια, δεν ερωτεύεσαι κάτι συγκεκριμένο σε έναν άνθρωπο, ερωτεύεσαι τον ίδιο τον άνθρωπο, όταν αυτός ο άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά που τον κάνουν καθηλωτικό κι ερωτεύσιμο. Ναι, υπάρχει αυτό το είδος, όλο και κάποιος εκπρόσωπός του θα σου έρχεται στο μυαλό. Οι ερωτεύσιμοι άνθρωποι τραβάνε τα βλέμματα και την προσοχή χωρίς να μπούνε καν στον κόπο να το προσπαθήσουν, τους ακούς να μιλάνε και σχεδόν δε θες να σταματήσουν, βασιλεύουν στο χώρο καθισμένοι σε μια καρέκλα, είναι γενικά υπέροχοι χωρίς να ξέρουν ούτε και οι ίδιοι πώς. Βασικά, πιθανότατα είναι τόσο υπέροχοι ακριβώς επειδή δεν το συνειδητοποιούν. Ποια είναι λοιπόν εκείνα τα πέντε βασικά χαρακτηριστικά της φυλής των «ερωτεύσιμων»;
1. Η αυτοπεποίθηση
Λίγη προσοχή σε αυτό το σημείο, καθώς στη σημερινή εποχή τείνουμε να μπερδεύουμε την αυτοπεποίθηση με την έπαρση, το θράσος και το ναρκισσισμό. Ο άνθρωπος που πιστεύει στον εαυτό του δεν το φωνάζει, δε θέλει να τραβάει την προσοχή, δεν κάνει θόρυβο σαν άδειος τενεκές για να αποδείξει πως έχει δύναμη κι επιρροή, ακριβώς επειδή ξέρει πως έχει κι όντως δεν τον ενδιαφέρει να το αποδείξει. Ακούει την κριτική, ακόμα κι αν τελικά δεν κάνει τις ξένες γνώμες κτήμα του, θέτει αυστηρά όρια αν νιώσει πως κάποιον πάει να τον θίξει και δεν ενδιαφέρεται να έχει «αυλή» για να τον λατρεύουν, καθώς έχει αυτογνωσία και ψυχική ισορροπία. Είναι σπάνια η πραγματική αυτοπεποίθηση, γι’ αυτό και κάνει τον άνθρωπο που την έχει καλλιεργήσει σωστό μαγνήτη για τους υπόλοιπους.
2. Η ευγένεια
Οι άνθρωποι που καθηλώνουν, εκτός από το να μιλάνε όμορφα, ξέρουν και να ακούνε όμορφα. Να δίνουν σημασία στα προβλήματα των άλλων, να έχουν ενσυναίσθηση, να καταλαβαίνουν ξένους πόνους, να είναι αρκετά ώριμοι ώστε να ξέρουν πως δε χρειάζεται να αντιδρούν σε κάθε κατάσταση, πως πολλές φορές αρκεί να καταλάβει κανείς γιατί κάποιος άλλος μιλάει ή συμπεριφέρεται με τον άλφα ή βήτα τρόπο χωρίς να χρειαστεί να υπογραμμίσει με στόμφο πόσο λάθος είναι το κάθε φέρσιμο που τυχαίνει να του γαργαλάει τα νεύρα. Και φροντίζουν, πάνω απ’ όλα αυτό. Φροντίζουν τους ανθρώπους που αγαπάνε, όποτε μπορούνε όμως φροντίζουν κι άλλους, δίνοντας βοήθεια ή χρόνο σε ανθρώπους ή πλάσματα που ίσως και να μην μπορούν να τους το ανταποδώσουν. Φαντάζομαι πως όλοι μας αναγνωρίζουμε πόσο καθηλωτικό είναι να βλέπεις κάποιον άνθρωπο να μην κοιτάει μόνο την παρτάρα του εν έτει 2020, έτσι;
3. Η ανεξαρτησία
Όταν μιλάμε για ανεξαρτησία, εννοούμε τόσο τη συναισθηματική όσο και την οικονομική. Ο άνθρωπος που ξέρει να βασίζεται στα δικά του πόδια, αναπόφευκτα δημιουργεί στον περίγυρό του μια κάποια σιγουριά κι αρέσει ακριβώς επειδή οι γύρω του ξέρουν πως τους επιλέγει βάση κριτηρίων, δεν βολεύεται σε αρρωστημένες σχέσεις, ούτε δημιουργεί δεσμούς με βάση πιθανά συμφέροντα. Οι ανεξάρτητοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ τεμπέληδες, δεν τους αρέσει να βαλτώνουν και πάνω απ’ όλα αφήνουν στους ανθρώπους γύρω τους την ελευθερία να είναι ο εαυτός τους, χωρίς να τους πιάνουν εκβιαστικά από το λαιμό για να μην τους χάσουν. Ξέρουν με λίγα λόγια να ζουν όμορφα και μαζί και χωρίς εσένα, κι αυτό όπως και να το κάνεις είναι από μόνο του ερωτικό καθώς κάνει τους άλλους να θέλουν να τους διεκδικούν καθημερινά.
4. Η εξυπνάδα
Έξυπνος δε σημαίνει απαραίτητα κάτοχος μεταπτυχιακού και διδακτορικού. Έξυπνοι είναι όσοι έχουν χιούμορ, οι εύστροφοι, όσοι είναι ετοιμόλογοι, ενημερωμένοι, έχουν ιδέες και κάνουν τη συζήτηση, είτε αυτή αφορά την οικονομική κατάσταση της χώρας, είτε τα ζώδια, να μοιάζει με ένα λεκτικό πινγκ-πονγκ που ανεβάζει παλμούς κι εξιτάρει συναισθήματα. Είναι ιδιαίτερα ερωτικό να μιλάς με κάποιον άνθρωπο που αγαπάει τη μάθηση, καθώς όποιος μένει μαθητής σε όλη του τη ζωή δε γερνάει ποτέ. Είναι το ίδιο ερωτικό να είσαι δίπλα σε κάποιον που δεν ενδιαφέρεται μόνο για τα ρούχα του, τις θερμίδες του γιαουρτιού του ή την τέλεια σέλφι, αλλά σε κάνει να γελάς και σου ανοίγει τους ορίζοντες με τις απόψεις του, τις ταινίες που βλέπει και τα βιβλία που διαβάζει, και είναι ερωτικό ακριβώς επειδή είναι σπάνιο (φταίει, βλέπεις, ο ακούραστος αγώνας για την τέλεια σέλφι, μη δίνεις σημασία).
5. Η παιδικότητα
Αυτό σημαίνει πως ερωτεύσιμοι είναι οι άνθρωποι που ξέρουν να απολαμβάνουν τις μικρές χαρές της ζωής όσα χρόνια κι αν περάσουν από την παιδική τους ηλικία. Οι άνθρωποι που διατηρούν την παιδικότητά τους (όχι εκείνοι που παλιμπαιδίζουν, έχει μεγάλη διαφορά), διατηρούν και την ευαισθησία τους, γελάνε δυνατά, λατρεύουν τις βόλτες στη θάλασσα, το χιονοπόλεμο, το καλό φαγητό, τους μονόκερους, τρώνε τις τηγανητές πατάτες πάντα με τα χέρια, έχουν μια έμφυτη περιέργεια για τον κόσμο γύρω τους, θέλουν να μαθαίνουν και γενικά σου βγάζουν μια αισιοδοξία τόσο όμορφη που σε κάνει να ξεχνάς πόσο σιχαμερός έχει γίνει ο κόσμος τελευταία. Οι άνθρωποι αυτοί δείχνουν να μην ιδρώνει το αυτί τους μπροστά στις αποτυχίες καθώς δεν πολυπαίρνουν τους εαυτούς τους στα σοβαρά, ακριβώς όπως ένα παιδί σηκώνεται και ξανατρέχει παρά το γεγονός ότι πριν από λίγο έκλαιγε επειδή μάτωσε τα γόνατά του. Όσοι διατηρούν τη φρεσκάδα της παιδικότητάς τους νιώθουν άνετα τόσο με τα δικά τους ψεγάδια, όσο και με των άλλων, εμπνέουν αισιοδοξία και τραβάνε τους γύρω τους ακριβώς επειδή όλοι έχουμε ανάγκη να είμαστε κοντά σε κάποιον που έχει ανοσία στη γκρίνια και τη μίρλα της καθημερινότητας.
Ερωτεύσιμοι λοιπόν, είναι οι άνθρωποι που ξεχωρίζουν με φυσικότητα από τη κοινωνική μάζα καθώς έχουν μια εκ γενετής αλλεργία στην ομοιομορφία, αλλεργία που ούτε λέγεται, ούτε δείχνεται, παρά μόνο φαίνεται. Ερωτεύσιμος και καθηλωτικός γεννιέται κανείς, δεν είναι κάτι που αποκτιέται, γι’ αυτό και δε συναντάει συχνά κανείς τέτοιους ανθρώπους, γι’ αυτό και μοιάζει φαιδρό να προσπαθεί κανείς να γίνει. Ερωτεύσιμη, με λίγα λόγια, είναι η αυθεντικότητα, μα πάνω απ’ όλα, ερωτεύσιμη είναι η δυνητική συνύπαρξη με έναν τέτοιο άνθρωπο, καθώς σε κάνει να πιστεύεις πως, δεν μπορεί, κάτι σπουδαίο θα είσαι και του λόγου σου για να σε επιλέξει κάποιος από αυτούς να σταθείς στο πλευρό του. Μην αναρωτιέσαι, σίγουρα θα είσαι. Το ένστικτο των ερωτεύσιμων ανθρώπων σπάνια πέφτει έξω.
Κείμενο: Φρόσω Μαγκαφοπούλου – pillowfights
