Όσο μεγαλώνουμε, συνειδητοποιούμε την αξία των αισιόδοξων ανθρώπων. Ομολογουμένως, οι εμπειρίες του καθενός μας κάνουν επιφυλακτικούς απέναντι σε νέες γνωριμίες κι απαισιόδοξους ως προς την ανεύρεση νέων αληθινών φίλων ή συνοδοιπόρων ζωής. Το σημαντικό σ’ αυτή την αναζήτηση είναι το κριτήριο επιλογής κι αυτό πρέπει να είναι ένα· άνθρωποι που να σε κάνουν να χαμογελάς.
Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω που προσπαθούν να σε βοηθήσουν, να σ’ ανεβάσουν ψυχολογικά, να κάνουν αστειάκια για να σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα. Σίγουρα σε νοιάζονται ή μπορεί να θέλουν να βλέπουν χαρούμενους ανθρώπους γύρω τους, γιατί κι οι ίδιοι δεν αντέχουν τη μιζέρια.
Δεν είναι εκείνοι όμως που αξίζει να έχουν μία θέση στη ζωή σου. Πολλοί σου λένε να χαμογελάς, λίγοι το πετυχαίνουν, καθώς ελάχιστοι ερωτεύονται το χαμόγελό σου και θέλουν να σαλπάρουν μαζί σου στην ευτυχία. Βλέπεις τη διαφορά; Απ’ τα λόγια στην πράξη ένα χαμόγελο δρόμος.
Είναι κάποιοι άνθρωποι λοιπόν, που ταξιδεύουν για να σε δουν έστω για λίγα λεπτά της ώρας, γιατί ξέρουν πόσο χαρούμενος θα είσαι μετά. Εκείνοι που σου στέλνουν αργά, πριν κοιμηθούν, κάθε βράδυ «καληνύχτα» κι εκείνοι που σου κλείνουν εισιτήριο για να τους επισκεφτείς χωρίς να σε ρωτήσουν, γιατί θέλουν να περάσουν λίγο χρόνο μαζί σου.
Εκείνοι που σε παίρνουν το πρωί του Σαββάτου τηλέφωνο πριν κάνουν την πρωινή τους βουτιά, εκείνοι που δε δειλιάζουν να πουν ένα «μου λείπεις» γιατί ξέρουν, πως η καμπύλη που θα σχηματιστεί στο πρόσωπό σου, είναι πιο σημαντική απ’ τον εγωισμό τους.
Ένα ξαφνικό «θέλω να σε δω», ένα χτύπημα στο κουδούνι από κάποιον που είχες να δεις καιρό, ένα παγωτό και μια βόλτα στην παραλία είναι ικανά να σε κάνουν να ξεχάσεις το οτιδήποτε. Μια αγκαλιά ενός φίλου, ένα φιλί απρόσμενο, ένα κομπλιμέντο απ’ τον άνθρωπο που σ’ ενδιαφέρει μπορούν ν’ αλλάξουν την ψυχολογία σου και να σε κάνουν να χαμογελάς.
Έχετε προσέξει εκείνους που περπατάνε στο δρόμο κοιτάζοντας το κινητό τους και χαμογελάνε έχοντας αποσβολωμένο βλέμμα και μια ηδονιστική πραότητα; Σίγουρα, σας έχει τύχει κι ευχηθήκατε να ήσασταν στη θέση του, γιατί εκείνη τη στιγμή, εκείνος ο άνθρωπος ήταν ευτυχισμένος. Μία στιγμή, ένα χαμόγελο, μία στάλα ευτυχίας στον ωκεανό της καθημερινότητας.
Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να μας κάνουν χαρούμενους και για ν’ ακριβολογούμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους δεν είναι πράγματα. Συνήθως είναι χειρονομίες ή κινήσεις προσφοράς, ανθρωπιάς ή αγάπης. Απλές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος προς εμάς που μας γεμίζουν συναισθηματικά και μας κάνουν να αισθανόμαστε ξεχωριστοί.
Ν’ αγαπάς εκείνους που παρά τα δικά τους προβλήματα, μάχονται καθημερινά για να σχηματίσουν στο πρόσωπό σου, έστω και για μία στιγμή της ημέρας, την πιο ερωτεύσιμη καμπύλη σου. Εκείνους που σου δίνουν αγάπη με μικρές, αλλά ουσιαστικές πράξεις. Ένα λουλούδι, ένα παγωτό, ένα φιλί στο μέτωπο, μια «καληνύχτα», ένα «πήρα να σου πω ότι μου λείπεις».
Τρέχουμε, γκρινιάζουμε, μιζεριάζουμε με τα προβλήματά μας και ξεχνάμε να ζούμε τη στιγμή με τους ανθρώπους που αξίζουν λίγο απ’ το χρόνο μας. Βάζουμε στη ζωή μας υποχρεώσεις και στόχους, εφησυχάζουμε στις κοινωνικές συναναστροφές και στις τυπικές γνωριμίες κι αφήνουμε τη ζωή μας κενή από ανθρώπους με ουσία.
Ας μη γοητευόμαστε απ’ τα πολλά λόγια, ας κοιτάζουμε τις πράξεις. Ας μας σαγηνεύει επιτέλους ο σεβασμός, η αξιοπρέπεια, η αγάπη κι η ανθρωπιά. Πόσο όμορφο είναι να υπάρχουν άνθρωποι που να θέλουν να σε βλέπουν να χαμογελάς;
Όταν βρεις λοιπόν άνθρωπο να θέλει να σε βλέπει να χαμογελάς, κράτησέ τον στη ζωή σου κι όταν βρεις κάποιον που όχι μόνο να θέλει, αλλά να σε κάνει να χαμογελάς, αγάπησέ τον.
Της Αναστασίας Νάννου, pillowfights.gr
