Δεν ξεκινούν όλοι μια σχέση ερωτευμένοι. Δεν κάνουν σεξ οι περισσότεροι, πλέον, όντας ερωτευμένοι. Και πολλές φορές το σεξ δεν έχει καμία σχέση με τον έρωτα. Είναι από τις μεγαλύτερες ανθρώπινες απολαύσεις που πια έχουμε απενοχοποιήσει, όσο κι αν προσπάθησαν μέσα στα χρόνια να μας το παρουσιάσουν ως κακό και αμαρτία.
Οι περισσότεροι έρωτες αρχίζουν από μία αμοιβαία έλξη που έχει διάρκεια στο χρόνο.
Βασίζονται πρώτα στο καλό σεξ αλλά και στην καλή παρέα. Εξάλλου, το νόημα δεν είναι να περνάμε καλά και να μπορούμε να είμαστε με κάποιον ο εαυτός μας;
Υπάρχουν και αυτοί που ερωτεύονται ναι από την αρχή ή πριν καν συνάψουν την οποιαδήποτε σχέση με κάποιον. Υπάρχουν, όμως, κι αυτοί που ξεκινούν κάτι επειδή περνάνε καλά και στην πορεία είτε ερωτευόνται είτε όχι.
Ο ώριμος έρωτας χτίζεται σιγά σιγά μέσα στο χρόνο από όμορφες ή άσχημες στιγμές που γίνονται σιγά σιγά κομμάτια ενός μεγάλου παζλ. Μαθαίνοντας τον άλλο και όλες τις πτυχές του εαυτού του. Εξερευνώντας το σώμα του και αυτός το δικό μας.
Η γεύση του, η μυρωδιά και τα χέρια του γίνονται οι αγαπημένες μας αποδράσεις. Και αυτές τις αποδράσεις τις συνηθίζουμε μέχρι που από αποδράσεις γίνονται το μόνιμο σπίτι μας.
Η ανάγκη να τον βλέπουμε, να τον ακούμε, να τον νιώθουμε και να τον έχουμε στη ζωή μας μεγαλώνει μέσα σας συνειδητά ή άθελά μας και τότε οι στιγμές μαζί του γίνονται η προτεραιότητά μας.
Τι είναι ο έρωτας και η αγάπη; Είναι πολλά πράγματα μαζί, όμως, το πιο σημαντικό από αυτά που μας κάνουν να ερωτευόμαστε είναι η χημεία στο σεξ.
Το ότι ποτέ δεν βαριόμαστε να κάνουμε έρωτα με αυτόν τον άνθρωπο. Πάντα θέλουμε κι άλλο. Τα σώματά μας ταιριάζουν τέλεια και η αίσθηση που νιώθουμε μαζί του είναι πρωτόγνωρη.
Έτσι γεννιέται ο έρωτας. Μέσα από την τέλεια επαφή. Δύο άνθρωποι που μπορούν να γίνουν ο ένας για τον άλλο η απόλυτη απόλαυση. Η απόλυτη ικανοποίηση και χορτασιά. Γεμίζουν ο ένας από τον άλλο και τίποτα παραπάνω από αυτό δε χρειάζεται για να νιώθουν ότι τα έχουν όλα.
Ο έρωτας δεν υπάρχει πάντα στην αρχή. Κάποτε έρχεται στην πορεία μιας σχέσης ή μιας φιλίας. Κάποτε έρχεται στο τέλος όταν πια είναι αργά. Είναι αλήθεια αυτό το χιλιοειπωμένο ότι πρέπει να χάσουμε κάποιον για να καταλάβουμε τι νιώθαμε γι’ αυτόν.
Γιατί η απουσία του δεν αναπληρώνεται ποτέ από κανέναν. Δεν ήταν παίκτης του πάγκου. Ήταν ο βασικός μας επιθετικός. Και τον αφήσαμε να φύγει γιατί ποτέ δεν καταλάβαμε την αξία που είχε για μας. Δε θέλαμε ή φοβηθήκαμε.
Γιατί ο έρωτας πολλές φορές τρομάζει τους ανθρώπους. Γι’ αυτό και δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτος. Γι’ αυτό και δεν είναι πάντα αμοιβαίος. Ο ένας ερωτεύεται και τα δίνει όλα στην αρχή και ο άλλος στο τέλος, όταν πια είναι αργά.
Ο έρωτας αφήνει πολλές φορές στο πέρασμά του βαριά πληγωμένες ψυχές που βολεύονται με ξένα σώματα από ανάγκη και μόνο. Από ανάγκη να προχωρήσουν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Από σωματική ανάγκη και ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ξανανιώσουν.
Ο έρωτας σπάνια έρχεται αν δεν είναι εκεί από την αρχή και στους δύο και σπάνια κρατάει για πάντα. Θα είμαστε όμως, απίστευτα τυχεροί αν καταφέρουμε έστω και μια φορά στη ζωή μας να τον ζήσουμε.
Γιατί στην τελική ίσως και να μην έχει σημασία τι νιώθει ο άλλος για μας αλλά πώς νιώθουμε εμείς μαζί του. Κι αυτό αλλάζει τα πάντα μέσα μας για όσο διαρκεί.
Κείμενο: loveletters.gr- Πράξια Αρέστη
