Η αγάπη δεν είναι μπακάλικο να ψωνίζεις για λίγο, κλείνοντας σιγά τη πόρτα φεύγοντας. Δεν είναι τρένο να επιβιβάζεσαι όποτε γουστάρεις και να γυρνάς πάλι πίσω, γεμάτος με αποσκευές σα να μην έφυγες ποτέ.
Η αγάπη δεν είναι διόδια με ακριβό teo –pass κάνοντας το σταυρό σου κάθε φορά μη τυχόν και έχει λήξει. Στην αγάπη μάτια μου ή περνάς ελεύθερα ή κάθεσαι εκεί που είσαι. Δεν είναι από τις λέξεις τις μικρές που τις λέμε για να τις πούμε αλλά δεν είναι και εύκολη στην έννοια της. Δε παριστάνει ανθρώπους για βασιλιάδες και ούτε υπολογίζει χιλιόμετρα και αποστάσεις.
Η αγάπη είναι συναίσθημα δυνατό, ακριβό που δε πουλιέται και δεν εξαγοράζεται, με όλο του θησαυρό του κόσμου. Δε κοστολογείται, δε μετριέται με μονάδες μέτρησης απλά υπάρχει μέσα μας και ριζώνει στις καρδιές μας, όπου βρει λίγο πρόσφορο έδαφος για να μείνει. Κάθεται εκεί που βλέπει να αλλάζει προς τη καλύτερη εκδοχή του κάθε εαυτού.
Ζωντανεύει εκεί που τα μάτια λάμπουν και το σώμα λικνίζεται σε ξέφρενους ρυθμούς. Εκεί που η ψυχή γαληνεύει και ηρεμεί καθώς τα φώτα ανάβουν.
Εκεί που το μυαλό κυριεύεται από πάθος και τα λόγια ρέουν άφθονα σα χείμαρρος λες και έχουν χίλιες ζωές να ζήσουν.
Η αγάπη εν τέλει αναπλάθεται, διαμορφώνεται με τον καιρό, εξελίσσεται και ελπίζει πάντα σε ένα καλύτερο αύριο που θα ‘ρθει. Γεννιέται μέσα μας από όταν είμαστε ακόμα παιδιά. Διαμορφώνεται όμως και με τα χρόνια, αλλάζει, συγχωρεί και θυμάται, αλλά πάντα μένει αμετάβλητη.
Δε ξεχνιέται η αγάπη. Ότι αγάπησες υπάρχει, ότι έζησες έστω και για λίγο είναι μέσα σου ακόμα. Δε τελειώνει εύκολα, αυτή. Δε μετατρέπεται σε μίσος ούτε σε κακία απλά μπορεί να καίγεται για λίγο, αλλά στα αποκαΐδια της θα υπάρχει έστω και ένα ίχνος της ακόμα.
Είναι δύσκολη, μωρέ η αγάπη αλλά αντέχει. Προστατεύεται με τον καιρό και ριζώνει, φυτεύει μέσα της καλό, ζει και βασιλεύει κοντά σε αυτούς που ξέρουν να αγαπούν και να το δείχνουν.
Κείμενο: Βασιλική Κοτλίτσα-
