Αν πρέπει να σου ζητήσω την αγκαλιά σου, δεν την θέλω.
Αν πρέπει να σου ζητήσω την προσοχή σου, δεν την θέλω.
Αν πρέπει να σου ζητήσω το φιλί σου, δεν το θέλω.
Αν πρέπει να σου ζητήσω την παρουσία σου όταν σε χρειάζομαι, δεν την θέλω.
Δεν θέλω τίποτα που θα πρέπει να στο ζητήσω. Δεν θέλω τίποτα που θα πρέπει να σε ρωτήσω για να το έχω.
Όπως χρειάστηκε ποτέ να μου ζητήσεις να είμαι εκεί για εσένα. Όπως δεν χρειάστηκε ποτέ να με ρωτήσεις αν είσαι όμορφη, αν σε θέλω…
Γιατί το έκανα χωρίς να χρειαστεί να με ρωτήσεις.
Είμαι εκεί για εσένα, να μάθω πώς είναι η μέρα σου. Είμαι εκεί για εσένα, για να σου ηρεμήσω τις δύσκολες μέρες σου. Είμαι εκεί για εσένα, με ανοιχτή αγκαλιά, με την παρουσία μου αδιαπραγμάτευτη, αλλά όχι δεδομένη.
Γι’αυτό, μην αναρωτιέσαι «τι έγινε» και «τι άλλαξε» και «γιατί δεν θέλω πια».
Δεν θέλω, γιατί δεν έμαθα να ζητάω, να παρακαλάω και να επαιτώ.
Κείμενο: Άρης Γρηγοριάδης- loveletters
