«Θέλω να χωρίσω και δε μπορώ»
Μια δήλωση που ακούω συχνά τελευταία, είναι η επιθυμία να φύγει κάποιος από τη σχέση, αλλά να νιώθει ότι δε μπορεί. Στη φράση «θέλω να χωρίσω αλλά δε μπορώ», έρχονται να προστεθούν κι άλλες όπως:
Η ιστορία της Λ. που ένιωθε ότι δε μπορεί να χωρίσει
Η Λ. προσπαθούσε συνεχώς να βοηθάει τον σύντροφό της, να τον στηρίζει στις αποφάσεις του, να είναι εκεί για εκείνον όταν και όποτε τη χρειαζόταν. Ξαφνικά, ανακάλυψε, πως αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αμφίδρομη. Όταν άρχισε να ζητάει, δεν βρήκε ανταπόκριση. Έδωσε πολλές ευκαιρίες, μέχρι που διαπίστωσε πως ο σύντροφός της δεν μπορεί να σταθεί δίπλα της με τον τρόπο που εκείνη χρειάζεται. Συζήτησε μαζί του ξανά και ξανά, ωστόσο, η σχέση δε γινόταν αμφίδρομη. Παρά τις ευκαιρίες που είχε δώσει, και παρά τις απογοητεύσεις της, δεν τολμούσε να φύγει από τη σχέση. «Μήπως ζητάω πολλά;», με ρωτούσε. «Μήπως δεν του το εξηγώ σωστά;», αναρωτιόταν.
Η αλήθεια είναι πως η Λ. δυσκολευόταν να ζητήσει. Της ήταν πολύ πιο εύκολο να δίνει. Θεωρούσε πως αυτός είναι ο ρόλος της. Όποτε ζητούσε, ενεργοποιούνταν οι ενοχές της και η πεποίθησή της από την παιδική της ηλικία, ότι «είμαι αγαπητή μόνο όταν δίνω και όχι όταν ζητάω». Η Λ. επίσης ένιωθε πως δεν πρέπει να λέει «όχι». Η «σωστή» γυναίκα στηρίζει τον άντρα της όποτε εκείνος το χρειάζεται. Όλα αυτά τα πρέπει στα οποία είχε υποταχτεί, επέλεγαν, αντί για εκείνη. Κάποια στιγμή, άρχισε να έχει κρίσεις πανικού και ένιωθε έντονη θλίψη.
Ήθελε να φύγει από τη σχέση, αλλά ένιωθε ότι δε μπορούσε. «Γιατί δε φεύγω; Μήπως πρέπει να μείνω;», αναρωτιόταν.
Αυτό το οποίο όμως της απάντησα, είναι να σκεφτεί εάν θέλει να φύγει από τις φυλακές του εαυτού της.
Όταν λοιπόν άρχισε να αντιλαμβάνεται και να συνειδητοποιεί τον τρόπο που λειτουργεί, άρχισε να κάνει αλλαγές, να λέει όχι, να ζητάει, να βάζει όρια, να δίνει όταν ικανοποιείται η ίδια και όχι καταναγκαστικά, άρχισε να νιώθει ότι αξίζει να αγαπηθεί και να λαμβάνει φροντίδα και σεβασμό.
Τότε της είπα ότι τα πιθανά μελλοντικά σενάρια είναι τρία. Το πρώτο θα ήταν ότι ο σύντροφός της θα συντονιζόταν με την αλλαγή της, θα την εκτιμούσε και θα την βοηθούσε στο ταξίδι της αυτοεξέλιξής της. Το δεύτερο ήταν, ότι ο σύντροφός της θα δυσκολευόταν με την αλλαγή της, αλλά θα έδειχνε διάθεση να προσπαθήσει να συντονιστεί με αυτή. Το τρίτο σενάριο θα ήταν πως ο σύντροφος της θα απέρριπτε την αλλαγή της και θα αρνούταν φανερά και ξεκάθαρα να συντονιστεί με αυτή.
Ωστόσο, μαζί με την αλλαγή της, κάτι μαγικό συνέβη στην πορεία. Η Λ. αντιλήφθηκε ότι η σχέση θα αξίζει να συνεχίσει, μόνο από τη στιγμή που ο σύντροφός της θα την συνόδευε στο εσωτερικό ταξίδι της, θα συντονιζόταν και θα σεβόταν την αλλαγή της.
Έχοντας αποδεχτεί τον εαυτό της, ήξερε ότι παραχωρεί χρόνο και χώρο μόνο σε όποιον αξίζει πραγματικά.
Όταν λοιπόν εστιάζουμε στον εαυτό μας και αντιλαμβανόμαστε την αξία μας, εμπιστευόμαστε τα συναισθήματά μας, έχουμε τη δύναμη να τερματίσουμε μια σχέση που δεν μας καλύπτει ουσιαστικά. Εκτιμάμε επίσης, τον χρόνο που θα έχουμε με τον εαυτό μας μετά τη σχέση, ο οποίος είναι πολύτιμος για να συναντήσουμε εμάς! Αυτός ο χρόνος είναι που θα μας φέρει αντιμέτωπους με τα συναισθήματά μας, τη μοναξιά μας, τις ανάγκες μας και ίσως τα λάθη μας. Αυτά τα λάθη, θα μας δείξουν πώς να πορευτούμε στο μέλλον δυνατότεροι, σοφότεροι και πιο συνειδητοποιημένοι για το ποιοι είμαστε και το τι ψάχνουμε.
Να είσαι καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου!
Κείμενο: Σάντυ Κουτσοσταμάτη- missbloom
