Όταν έρχεται κάποιος στο γραφείο μου, κάνω αρκετές ερωτήσεις σχετικά με την παιδική του ηλικία. Θέλω να καταλάβω με ποιο τρόπο δέχτηκε την αγάπη, εάν αυτή η αγάπη που έλαβε ήταν αληθινή αγάπη, μήπως είχε νάρκισσους γονείς που απλά τον χειριζόντουσαν για να τους δίνει αυτά που εκείνοι χρειάζονται; Μήπως έλαβε αυτό που ονομάζω «ψευτοαγάπη»; Πώς λοιπόν προσδιορίζει την αγάπη και τι περιμένει από τις σχέσεις του.
Συχνά, οι απαντήσεις που λαμβάνω με εκπλήσσουν καθώς μπορεί κάποιος να μου απαντήσει «όλα ήταν μια χαρά φυσιολογικά στην παιδική μου ηλικία» ή «πήρα πολύ αγάπη». Ωστόσο, το τραύμα φαίνεται και εκδηλώνεται στις διαπροσωπικές του σχέσεις.
Υπάρχουν 5 είδη «ψευτοαγάπης»
Η αγάπη υπό όρους
«θα σε αγαπάω μόνο εάν φέρνεις καλούς βαθμούς, εάν είσαι ευγενικός, εάν δεν κάνεις ζημιές, εάν δεν γκρινιάζεις, εάν είσαι όμορφη, εάν είσαι καλή στα αθλήματα, εάν δεν με κουράζεις…» και πολλά άλλα…
Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο που μας φροντίζει, είναι τρυφερό και μας δείχνει την αγάπη μου μόνο όταν εκπληρώνουμε τις προσδοκίες του. το παιδί έχει πολλή ανάγκη τη φροντίδα του γονέα και φυσικά προσαρμόζεται. Μεγαλώνοντας λοιπόν, μαθαίνει ότι αξίζει να αγαπηθεί μόνο όταν εκπληρώνει τις προσδοκίες των άλλων. Ακολουθεί αυτό το μοτίβο σε όλες του τις σχέσεις.
Η χαοτική αγάπη
Την χαοτική αγάπη την χαρακτηρίζει η αστάθεια. Οι γονείς, ή τα άτομα που μας φροντίζουν, από τη μία είναι πολύ δοτικοί, φροντιστικοί και τρυφεροί αλλά εάν μια μέρα ξυπνήσουν στραβά μπορεί να μας αγνοούν ή ακόμη και να μας κακοποιούν. Μπορεί από την εξαιρετική τρυφερότητα να αναπηδήσουν στην παντελή έλλειψη στοργής. Το παιδί που μεγαλώνει με τέτοιους γονείς, δεν ξέρει τι να περιμένει. Ζει με το άγχος και σταδιακά απομακρύνεται και χάνει την εμπιστοσύνη του. Ως ενήλικας, δε μπορεί να εμπιστευτεί και αποφεύγει τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Σαδιστική αγάπη
Αν έχεις λάβει αυτή την αγάπη, άκουγες τους γονείς σου να σου λένε: «σου το απαγορεύω για το καλό σου», «δεν σου τα δίνω για το καλό σου», «μπορεί να μη σ’ αρέσει, αλλά το κάνω για εσένα». Μπορεί να σου κάνουν κάτι κακό, αλλά σου λένε ότι το κάνουν για το δικό σου όφελος, για να ωριμάσεις, για να μάθεις, για να σκεφτείς. Σου στερούν κάτι, αλλά το κάνουν για εσένα.
Ως ενήλικες, τα παιδιά που μεγάλωσαν με τη σαδιστική αγάπη, εύκολα θα σχετιστούν με άτομα που τα χειρίζονται ή τα κακοποιούν, αλλά τους λένε ότι το κάνουν για το καλό τους.
Η αγάπη του μάρτυρα
Αυτοί οι γονείς, θα πουν «εγώ έκανα τόσα για εσένα, θυσιάστηκα, ζορίστηκα και εσύ έτσι μου το ανταποδίδεις;» «Πώς μπόρεσες να μου κάνεις αυτό, ενώ εγώ για εσένα θυσίασα τόσα!». Αυτή η «ψευτοαγάπη» βασίζεται στην ενοχή. Το μήνυμα που παίρνει το παιδί είναι ότι ή θα νοιάζεσαι να καλύπτεις τις δικές μου ανάγκες πρώτα ή δε θα ζεις ποτέ ελεύθερος (δεν θα έχεις την ελευθερία των προσωπικών σου επιλογών) γιατί θα είσαι βυθισμένος στις ενοχές. Το μοτίβο αυτό φυσικά μεταφέρεται και στις σχέσεις που ο ενήλικας που έχει δεχτεί αυτού του είδους την ψευτοαγάπη, έχει συνέχεις ενοχές όταν θα προσέξει τον εαυτό του. πάντα οι άλλοι είναι πιο σημαντικοί.
Η αγάπη καθήκοντος
Σε αυτή την «ψευτοαγάπη» ο γονέας καλύπτει ‘όλα όσα σχετίζονται με τις υλικές ανάγκες. Καλύπτει τις ανάγκες για ρούχα, φαγητό, ιατρικής φροντίδας, αλλά δεν υπάρχει καμία συναισθηματική εμπλοκή, είναι απών ουσιαστικά. Το παιδί νιώθει παραμελημένο και πονάει μέσα του, αλλά δεν έχει μάθει και να ζητάει, γιατί ο γονέας απλά είναι απών. Έτσι μεγαλώνει «νομιμοποιώντας» την παραμέληση που νιώθει. Η αγάπη συνδέεται με την παραμέληση. Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να με παραμελούν., σκέφτεται.
Η αγάπη λοιπόν που θεωρούμε «φυσιολογική» και αληθινή, ίσως και να μην είναι πραγματικά.
Ας σκεφτούμε πως δεχτήκαμε την αγάπη, εάν ήταν αληθινή αγάπη και πώς μεταφέρεται αυτή η ιδέα μας για την αγάπη στο τώρα.
Να είσαι καλά!
Με πληροφορίες από shape- Σάντυ Κουτσοσταμάτη
