Γεμίσαμε τη ζωή μας με έρωτες παράνομους. Σχέσεις της μιας βραδιάς. Φιλίες που αντί να μετράνε χρόνια έμειναν στις μέρες και στιγμές σημαντικές τις προσπερνάμε γρήγορα, στρέφοντας το νου μας και τη σκέψη μας κάπου αλλού.
Γεμίσαμε τα κενά που νιώθουμε σαν άνθρωποι, με άδεια δοχεία αέρα και νιώθουμε χορτασμένοι, ενώ στην ουσία είμαστε κενοί. Δε παλεύουμε γι αυτό που θέλουμε, αλλά το αφήνουμε στο έλεος του Θεού, χωρίς να κουνήσουμε καν το μικρό μας δαχτυλάκι. Δε γίνονται θαύματα χωρίς προσπάθεια όμως.
Προσπερνάμε ανθρώπους εύκολα, σα να τους γνωρίσαμε μόλις χθες και αναπληρώνουμε την ύπαρξη τους με κομπάρσους, εκμεταλλεύοντας τους για λίγο και ύστερα τους στέλνουμε από εκεί που ήρθαν σαν να μην είναι ψυχές αλλά πιόνια που έχουμε το θράσος να τους αλλάζουμε θέση όποτε γουστάρουμε, μοιράζοντας τη παρτίδα από την αρχή.
Γεμίσαμε τη ψυχή μας με μίσος, σε μια εποχή δύσκολη, που αντί μέσα μας να υπάρχει αγάπη, θαλπωρή και συμπόνια εμείς κοιτάμε να δείξουμε με το δάχτυλο το διπλανό μας πριν καλά ,καλά δούμε πρώτα μέσα μας.
Φορτώσαμε τους συντρόφους μας, οι περισσότεροι με ψέματα, ότι δήθεν περνάμε καλά, πνίγοντας την αλήθεια σε μια κουταλιά νερό.
Κάνουμε έρωτα από συνήθεια αντί από ευχαρίστηση και προσποιούμαστε ολοκληρωμένες φοβούμενες να διεκδικήσουμε αυτό που αξίζουμε και μένουμε από πείσμα μη τυχόν και φάμε τη μοναξιά στο κεφάλι.
Σε μια άκρως άτολμη και κάπως περίεργη εποχή, με δύσκολο αγώνα από όλους μας, ας κάνουμε επιτέλους αυτό που νοιώθουμε πραγματικά. Ας δούμε την αλήθεια για να τη βγάλουμε στο φως.
Ας βγάλουμε λίγο, όλοι ότι καλύτερο υπάρχει μέσα μας, φωνάζοντας για αυτό που αξίζουμε και επιδιώκοντας ένα ομορφότερο και δυνατότερο αύριο που θα μπορεί να σηματοδοτεί κάθε είδους επιθυμία που θα ευχόμαστε με πολλή προσπάθεια να βγει αληθινή.
Kείμενο: Βασιλική Κοτλίτσα- loveletters
