Ακούς μουσική και η ιδέα να βγεις για μια βόλτα φαίνεται παράλογη. Αλλάζοντας σταθμούς κολλάς σ’ ένα τραγούδι «είναι όλα δική μου επιλογή, όλα όσα έρχονται σκληρά μα και τα ωραία», δυναμώνεις. Αυτό ήταν, μόλις ξύπνησες τα δαιμόνια του μυαλού σου, εκείνα που προσπαθείς να ηρεμήσεις όσον αφορά τις επιλογές σου.
Συνεχίζεις να ακούς το κομμάτι και να σκέφτεσαι, όχι οποιεσδήποτε επιλογές, τις ερωτικές κυρίως, εκείνες που σε σημάδεψαν ή, αν μη τι άλλο, σε καίνε. Ξέρεις ότι ο κάθε νοήμων άνθρωπος είναι υπόλογος των πράξεών του, είτε αυτές είναι σωστές είτε λάθος. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που η εκάστοτε ερωτική σου επιλογή έχει γίνει κατακριτέα απ’ τον περίγυρό σου;
Είναι επιλογή σου, όπως και να έχει, έχεις διαλέξει να είσαι μαζί με έναν άνθρωπο, που φυσικά έχει παρελθόν πριν από εσένα και φυσικά έχεις κι εσύ. Η εκάστοτε τοξικότητα του περίγυρου επηρεάζει άμεσα την κρίση σου, διότι μόλις γνωρίσουν την επιλογή σου εκφέρουν άποψη διά παντός με ύφος δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω.
Το αποτέλεσμα είναι να δημιουργούνται διλήμματα στο κεφάλι σου χωρίς να υπάρχουν. Έτσι άμεσα ακούγοντας τις γνώμες τρίτων αποδέχεσαι την κοινή γνώμη και ίσως την ομόφωνη απόφαση του κοινού ότι η ερωτική επιλογή σου ήταν λάθος.
Βέβαια η ετυμηγορία του λαϊκού δικαστηρίου αυτού ξεχνάει ότι κανείς δεν είναι τέλειος και ότι και εκείνοι έχουν κάνει λανθασμένες επιλογές συντρόφων στο παρελθόν. Δε δέχονται τη δική σου άποψη για τις επιλογές τους, παράλληλα όμως απαιτούν να δεχτείς τη δική τους.
Κι αυτό γιατί θέλουν να σε βλέπουν καλά, αλλά ποτέ καλύτερα από εκείνους. Το ηθικό δίδαγμα λοιπόν είναι ότι όταν εσύ έχεις αποφασίσει, για την ακρίβεια έχεις επιλέξει ποιον ή ποια θέλεις στη ζωή σου, έχεις κάνει ήδη επιλογή από το σύνολο. Άρα η δήθεν κατακριτέα ετυμηγορία για το γούστο σου από τρίτους είναι περιττή. Γνωρίζεις ότι η επιλογή σου αυτή έχει και θετικά και αρνητικά, τα οποία τα έχεις δεχτεί.
Κάθε κολακεία τρίτου για την επιλογή συντρόφου είναι περιττή. Ή μάλλον καλύτερα δεν έχει ουσία. Κι αυτό γιατί έχεις αποδεχτεί συνειδητά ότι και λάθος να είναι η επιλογή σου θα την ζήσεις μέχρι τελικής πτώσεως. Άσε στην άκρη λοιπόν την κριτική των άλλων. Ο κόσμος, όπως είχε πει κι ο Πυθαγόρας, είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος, οπότε δεν μπορείς να επιλέγεις με βάση τι θέλει το σύνολο, αλλά τι πραγματικά χαροποιεί εσένα.
Έχεις μετρήσει τις πιθανότητες, καθώς και τις συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής, οπότε δε σε φοβίζει κάτι. Ξέρεις να ρισκάρεις και τα παίζεις όλα ή τίποτα. Δεν αφήνεις περιθώρια ήττας, γιατί όντως ο τολμών νικά, ή τουλάχιστον και να ηττηθεί ξέρει ότι έχει προσπαθήσει.
Κάθε απόφασή μας είναι επιλογή μας. Και ειδικά οι ερωτικές επιλογές έχουν διπλάσιο βάρος απ’ τις άλλες καθημερινές αποφάσεις. Ρίσκαρε, κυνήγα και αν ποτέ μετανιώσεις θα ξέρεις ότι το επέλεξες εσύ κι όχι ο κοινωνικός σου περίγυρος.
Τίποτα δε γίνεται τυχαία. Όλα έχουν πάντα κάποιο σκοπό και όλοι όσοι έρχονται στη ζωή μας έχουν κάποιο ρόλο για να μάθουμε ή να πάθουμε ή και τα δύο.
Στον απολογισμό όλων αυτών όμως να ξέρεις να αναλαμβάνεις την ευθύνη σου και να έχεις αυτογνωσία για τα αποτελέσματα των πράξεών σου.
Κείμενο: Ελένη Φλισκουνάκη- pillowfights
