Ως γυναίκα έχεις αισθανθεί αλλεπάλληλες φορές πως εκείνος, ο ένας, αυτός που θα’ρθει στο μοναχικό σου δρόμο και θα σου κόψει την ανάσα, δεν υπάρχει..
Δεν υπάρχει, δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει.
Και βάζεις την υπογραφή σου.
Σαν μια αίτηση που στο τέλος μπαίνει κι η σφραγίδα.
Σαν συμβόλαιο που συνέταξες μονάχη, κάτι σαν υπόσχεση ώστε να πάψεις να ελπίζεις, να βάλεις τέλος στην προσμονή σου, να γυρίσεις την πλάτη και να κλείσεις το”κεφάλαιο” αυτό με έναν επιλογο: “Όλοι μαλάκες!”
Παρότι δεν είσαι του “αναλώσιμου”, του ακόμη ένας στη βραχεία σου λίστα, τείνεις προς τα εκεί, ασυνείδητα ψάχνεις ακόμη, ξοδεύεις ενέργεια εισπράττοντας χυδαίο φλερτ, στοχευμένο καθαρά για σαρκική απόλαυση, επιβεβαιώνεσαι, νιώθεις για λίγο και πάλι ποθητή γυναίκα, νιώθεις όμορφη, νιώθεις θελκτική. Για λίγο όμως.
Και την ώρα που βρίσκεσαι υποτίθεται στην κορύφωση της διάδρασης αυτής, γκρεμίζονται όλα, την ώρα που θα έπρεπε να εκρήγνυσαι, να τρέμει από ηδονή ολόκληρο το κορμί σου, να στεγνώνει το στόμα σου μισάνοικτο, να σφίγγεις στα ακροδάκτυλα σου το λευκό σεντόνι, την ώρα που θα έπρεπε με τα κλειστά σου μάτια να βλέπεις κάθε χρωματική απόχρωση που υπάρχει και να κατακλύζεσαι από χρυσή, πορφυρή και ασημένια αστερόσκονη…
Μα δε τα βλέπεις, ούτε τ’ ακούς, ούτε τα νιώθεις, και νιώθεις τη ψυχούλα σου άδεια, γιατί πίστεψες και πάλι, γιατί έδωσες μια ακόμη ελπίδα στον εαυτό σου να πιστέψει ότι ίσως να…
Σηκώνεσαι, ντύνεσαι με βλέμμα κενό προς το ξύλινο πάτωμα. Ούτε το είχες παρατηρήσει πως ήταν ξύλινο. Κάτι σου θυμίζει τώρα, ναι, την καρδούλα σου, εκείνη που αυτή τη στιγμή έχει ρημάξει ξανά.
Κοίτα να δεις τι γίνεται, κορίτσι μου..
Για να δοθείς και να νιώσεις το απόλυτο, χρειάζεται τριβή, χρόνος, πνευματική και συναισθηματική επαφή.
Να σε κοιτάει στα μάτια και να χάνεσαι..
Να σε κοιτάει και να βλέπεις σ’ αυτά τα ανεξαρτήτου χρώματος μάτια όλη τη μελλοντική ζωή σου, να κατεβάζεις εικόνες όπως ακριβώς τις ονειρεύτηκες και ποθείς να τις ζήσεις.
Χωρίς την ελάχιστη έκπτωση…
Να σου μιλά και να σε καρφώνει όχι μόνο στα μάτια, αλλά κατευθείαν στην ψυχή.
Να σε ακούει, και να σε καρφώνει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.
Να σε πυροβολεί με το βλέμμα του και συ να χάνεις τον ειρμό σου και να κομπιάζεις. Και κάπου εκεί να νιώσεις ένα περίεργο γαργαλητό, που θα ξεκινά απ’ το στομάχι και θα κατεβαίνει όλο και πιο χαμηλά, και πιο χαμηλά, και πιο χαμηλά. Και θα ξεροκαταπίνεις, οι κόρες σου θα διαστέλονται και η ανάσα σου θα γίνεται πιο γρήγορη, η καρδιά σου θα χτυπά γρηγορότερα και πιο έντονα.
Κι εκείνη τη στιγμή να σε πλησιάζει και να φιλά τα χείλη σου τρυφερά αλλά ταυτόχρονα με τόσο πάθος, που να σε παραλύει..
Να νιώσεις τα κορμιά σας σαν ένα.
Να αισθανθείς το σεβασμό του μέσα στην ένταση της στιγμής, το κορμί σου να είναι οι δικός του ναός που θέλει να λατρέψει!
Να σε βάλει στην αγκαλιά του αμέσως και να κοιμηθείτε μέχρι να χαράξει πορτοκαλί και κόκκινο, άρωμα μήλου και κανέλας.
Να σε φιλήσει απαλά πολλές φορές.
Να μη σε ξυπνήσει,να μην πει καλημέρα.
Να σε θαυμάσει την ώρα που εσύ ακόμη θα ταξιδεύεις στα όνειρά σου με συμπρωταγωνιστή εκείνον.
Μολις σηκωθείς και βηματίσεις προς την κουζίνα να σε αιφνιδιάσει από πίσω και να σε βάλει στην αγκαλιά του φιλώντας σε με πάθος στο λαιμό, να σε σφίγγει τόσο ώστε να νιώθεις ανήμπορη αλλά και να μη θέλεις να αντιδράσεις, να παραδοθείς άνευ όρων, να γίνεις το κοριτσάκι του.
Ναι κορίτσι μου, εκείνος αξίζει το χρόνο σου.
Το χρόνο σου και το δόσιμο σου.
Ναι, εκείνος,θα κάνει τη διαφορά του.
Θα τρέξει και θα μπαλώσει με αγάπη το δικό σου περπατημένο δρόμο, ώσπου να σε φτάσει. Θα πλέξει τα δάχτυλά του μέσα στα δικά σου και θα βαδίσει πλάι σου κοιτώντας σε στα μάτια με το ίδιο βλέμμα, το καθαρό, το ανεξήτιλο, το ντόμπρο, το αντρίκιο.
Θα σου συμπεριφερθεί όπως σου πρέπει.
Όχι ως θηλυκό ηδονιστή, αλλά ως άνθρωπο, ερωμένη, σύζυγο, Κυρία, μητέρα, φίλη, κοριτσάκι και Γυναίκα.
Εκείνος γνωρίζει, αν όχι απόλυτα σίγουρα όμως περισσότερο, τις βαθιές σου επιθυμίες, τις λαχτάρες και τις προσμονές σου.
Κι όχι επειδή έχει χάρισμα ή μαντικές ικανότητες, αλλά επειδή σε ακούει, διαισθάνεται, μπαίνει μέσα σου, προσπαθεί να δει με τα δικά σου μάτια.
Να ξέρεις κάτι..
Θέλει αρχίδια αυτό.
Θέλει δύναμη τεράστια, θέλει θάρρος, θέλει ψυχικό απόθεμα.
Θέλει ενσυναίσθηση και κατανόηση.
Με εκείνον θα νιώσεις ασφάλεια κι εμπιστοσύνη.
Πρόσεξε όμως, μην εκμεταλλευτείς, μην αδιαφορήσεις και μη θεωρήσεις αυτή τη στάση του δεδομένη. Μην παίξεις μαζί του νομίζοντας πως θα τον κάνεις να κολλήσει.
Σε έχει χαιρετήσει στην επόμενη γωνία μ’ ένα φιλί στο μέτωπο, μια ματιά μισή κι ένα κοφτό αντίο, που δε θα προλάβεις καν να το ακούσεις ολόκληρο.
Δε θα το κάνει από εγωισμό, ούτε από θυμό.
Απο Αξιοπρέπεια θα το κάνει, γιατί εκείνος σου έδειξε το ατόφιο του, το ολότελα αληθινό του.
Το Μύρο της ψυχής του.
Αν παίξεις μαζί του, φρόντισε να παίξεις επιθετικά από την αρχή.
Για να σε τελειώσει γρήγορα, γιατί δε θα είσαι για εκεί.
Αν του δοθείς, προετοιμάσου. Εκείνον τον άντρα θα τον ζήσεις μια φορά. Και θα ‘ναι για πάντα.
Τα πάντα σου… Τα πάντα του… Εσύ….Εκείνος…
Κείμενο:Κώστας Ανδρεόπουλος- loveletters
