Ξέρω σε πίκρανα. Ξέρω σε πλήγωσα. Ξέρω σου έκανα ότι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει ένας άνθρωπος σε έναν άνθρωπο σαν εσένα.
Σε έναν άνθρωπο με καρδιά σαν την δικιά σου. Με καρδιά που θα μπορούσε να χωρέσει όλου του κόσμου τις πίκρες, έτσι απλά για να ειναι όλοι καλά, να ειναι όλοι ευτυχισμένοι, να τους βλέπεις να χαμογελάνε, και αυτό να σε γεμίζει ευτυχία.
Σε έναν άνθρωπο με ψυχή και καλοσύνη γεμάτη από όλου του κόσμου τα καλά.
Σε έναν άνθρωπο τόσο ευαίσθητο που κανένας δεν κατάλαβε το πόσο.
Όσο δυνατά και να φώναζες, δεν σε άκουγε κανένας.
Ακόμα και εγώ, ο άνθρωπος που στα μάτια του είδες όλη σου την ευτυχία, ακόμα και εγώ, δεν κατάφερα να σε ακούσω.
Ξέρω μου είπες να κόψουμε κάθε είδους εποικοινωνια, γιατί δεν αντέχεις άλλη πίκρα, έχεις φτάσει στο αμήν. Ξέρω μου είπες να μην επιμένω άλλο για την αμετάκλητη απόφαση σου.
Άφησες έναν δίαυλο εποικοινωνιας. Μου είπες, πως δεν ξέρεις πώς θα ειναι να μην επικοινωνούμε καθόλου και τι επιπτώσεις θα έχει αυτό.
Μου είπες να μην έχω ελπίδες πλέον. Για εμένα ακόμα και αυτή η εποικοινωνια ειναι ελπίδες.
Έτσι λοιπόν με την ευκαιρία αυτή, και χωρίς να μπορώ να αντισταθώ,
σου λέω πως σε ακούω!
Σε ακούω που φωνάζεις και σου ζήτω να μην πετάξεις το όνειρο όπως ακριβώς έκανα εγώ.
Σου λέω να το κρατήσεις γερά στα χέρια σου, και να με πάρεις πίσω.
Θα ειναι δύσκολο στην αρχή αλλά σου υπόσχομαι πως με τον καιρό δεν θα μετανοιώσεις. Θα νιώσεις ξανά την ζεστασιά όπως ακριβώς την πρώτη φορά.
Και μάρτυς μου ο Θεός, μέχρι το τέλος μου, εσύ θα νιώθεις όπως ακριβώς την πρώτη μας φορά.
Υ.Γ. Επιστράτευα όλη μου την δύναμη για ότι σου έγραψα , επικαλέστηκα με την δύναμη τις αγάπης όλου του κόσμου να με ακούσει ο θεός . Εύχομαι το κείμενο αυτό να μπορέσει έστω και την τελευτεα στιγμή να ειναι η αφετηρία να ζήσουμε όλα αυτά που έχουμε ονειρευτεί μαζί.
Ερωτευμένος για πάντα μαζί σου…
Κείμενο: Ηλίας Μαυρόπουλος- loveletters
