Δηλαδή ειλικρινά τώρα βρε Οδυσσέα, σηκώνεσαι και φεύγεις ταξίδι μακρινό δήθεν για να βρεις εκείνη την ρημαδιασμένη την Ιθάκη, αφήνεις το Πηνελοπάκι, ένα κορίτσι σαν τα κρύα τα νερά μόνη και μοναχή και μετά γυρνάς και δεν σου κάνει καμία εντύπωση ο μνηστηροσυρφετός που έχει μαζευτεί στο παλατάκι σου. Στο σκύλο έχεις το νου σου που γέρασε να σε περιμένει.
Λοιπόν σου έχω νέα, μόνο ο σκύλος γέρασε περιμένοντας σε, η Πηνελόπη τον είχε βρει τον ορό αντιγήρανσης, της τον πρόφεραν απλόχερα οι μνηστήρες!
Sorry που σου το χαλάω, ε; Και καλά έκανε το κορίτσι και τον χρησιμοποιούσε τον ορό γιατί εδώ που τα λέμε πόσο να σε περίμενε η γυναίκα; Ε, πόσο;
Γενικά αγαπητό μου ανδρικό κοινό, αυτό που θέλω να σου καταστήσω σαφές είναι ότι καμία γυναίκα δεν περιμένει, καμία γυναίκα δεν μπορεί να σας περιμένει ούτε για πάντα, ούτε καν για πολύ.
Άμα εσείς είστε αδιάφοροι και την φτύνετε και την γράφετε και κάνετε τις γύρες σας, τις όποιες γύρες σας ωσάν τον Οδυσσέα γιατί δεν έχετε αποφασίσει και δεν ξέρετε μωρέ αν αυτή τη γυναίκα θέλετε να την έχετε κορόνα στο κεφάλι σας, η Πηνελοπίτσα σας, κλείνει το μάτι σε κάποιον άλλον που δείχνει πενταπρόθυμος να τη συντροφεύσει. Και την συντροφεύει και το φχαριστιούνται και οι δύο έχω να σου πω.
Για να καταλάβετε η πόρτα του παλατιού της έχει κλείσει για εσάς, αφού έφυγες εσύ, έλα εσύ ένα πράγμα. Το λέει και ο σοφός λαός “δυο πόρτες έχει η ζωή”.
Βάλτε λοιπόν καλά στο μυαλό σας ότι αν δεν είστε σίγουροι ότι μια γυναίκα την θέλετε δική σας, τότε να την αφήνετε ήσυχη γιατί σίγουρα κάποιος άλλος είναι εκεί έξω και την θέλει και με την πρώτη ευκαιρία θα την κάνει την επίθεση και εσείς θα μείνετε μ΄ ένα μάτι να κοιτάτε σαν τον Κύκλωπα από την κλειδαρότρυπα.
Αν δεν την θέλετε λοιπόν δική σας την γυναίκα, μην την κρατάτε δέσμια με όλα αυτά τα στρίβειν δια του αρραβώνος κολπάκια και τα “ναι σε θέλω, αλλά…”. Αλλά δεν έχει, bye bye έχει και κούνημα του μαντηλιού.
Η γυναίκα είναι άνθρωπος, δεν είναι πλαστική κούκλα να την φουσκώνετε και να την ξεφουσκώνετε κατά περίπτωση. Είναι άνθρωπος επαναλαμβάνω, και θέλει προσοχή, σεβασμό, έρωτα και αγάπη.
Αν δεν μπορείτε να της τα δώσετε αυτά, go home, στο δικό σας home όχι στο δικό της, α και πάρτε και το σκύλο μαζί για να σας κάνει συντροφιά τις κρύες νύχτες του χειμώνα και να του λέτε και ιστορίες από εκείνες με τις σειρήνες και τους λωτοφάγους.
Άντε απανταχού Οδυσσέες μου και keep in mind ότι η Πηνελόπη πέθανε. Ζήτω η Πηνελόπη!
Κείμενο: Νόνη Διολή- loveletters
