Εγώ πάντα θα χάνομαι στο φιλί σου. Σ’ εκείνο το φιλί, που είχε την αρμύρα της αυγουστιάτικης θάλασσας. Αλήθεια, θυμάσαι; Σ’ εκείνο το φιλί το ατελείωτο, που μου έκοβε την ανάσα και ξεσήκωνε τις αισθήσεις μου. Στο δικό σου φιλί, που χάραζε στο κορμί μου διαδρομές και με γέμιζε σημάδια, για να έχω πάνω μου το δικό σου αποτύπωμα.
Θυμάμαι ακόμα το πρώτο μας φιλί. Με κοίταξες στα μάτια, και διάβασες στο βλέμμα μου την απάντηση σε μια ερώτηση που δεν τολμούσες να μου κάνεις. Άπλωσες τα χέρια σου και με αγκάλιασες. Με τράβηξες κοντά σου κι εγώ κόλλησα πάνω σου κι ένιωσα την καρδιά σου να χτυπάει στον ίδιο γρήγορο ρυθμό με τη δικιά μου. Κι ύστερα ακούμπησες απαλά τα χείλη σου στα δικά μου. Με φίλησες και ο χρόνος σταμάτησε εκείνη ακριβώς τη στιγμή, που η ανάσα σου έγινε ανάσα μου. Και τα είπαμε όλα! Έτσι απλά, χωρίς λόγια, με τα χείλη ενωμένα σ’ ένα φιλί που δεν έχει τελειωμό.
Εγώ πάντα θα χάνομαι στο φιλί σου. Εσύ κι εγώ σαν μια παλιά ρετρό αφίσα, αγκαλιασμένοι. Να κλείνω τα μάτια και να αφήνομαι στα χέρια σου. Να με φιλάς και να μου λες όλα εκείνα τα ανείπωτα, που δεν χωρούν σε λέξεις. Να κολλάω πάνω σου και να σε γεύομαι, να κολλάς πάνω μου και να με κατακτάς. Και να νιώθουμε πως αυτό είναι έρωτας. Το ανεξέλεγκτο καρδιοχτύπι και το χαμόγελο σ’ εκείνο το δέκατο του δευτερολέπτου ανάμεσα στα φιλιά.
Γι’ αυτό σου λέω, φίλα με! Δε θέλω λόγια, δε θέλω συζητήσεις. Φίλα με κι άσε ετούτο το φιλί να πει όλα όσα εμείς δεν τολμάμε. Φίλα με κι άσε τα συναισθήματα να μας οδηγήσουν εκεί που δεν τολμάμε να πάμε. Φίλα με και σφράγισε την ύπαρξή μου, για να ξέρεις ότι σου ανήκω. Φίλα με, γιατί το ξέρουμε κι οι δυο ότι μετά από τούτο το φιλί δεν υπάρχει γυρισμός.
Φίλα με κι άλλο! Μην σταματάς! Φίλα με και πάμε παρακάτω. Κι ας μην ξέρουμε πού θα μας βγάλει. Κι ας βρεθούμε σε μονοπάτια, που ακόμα δεν έχουμε περπατήσει. Κι ας χαθούμε σ’ αυτό το φιλί, που μας άλλαξε τη ζωή. Φίλα με, σαν να μην υπάρχει αύριο. Γιατί το αύριο υπάρχει πια μόνο μαζί σου.
Κι εγώ πάντα θα χάνομαι στο φιλί σου. Θα κλείνω τα μάτια και θα αφήνομαι στα χέρια σου. Θα σταματάει ο χρόνος και θα μένουμε εκεί αγκαλιασμένοι, σ’ ένα μυστικό σημείο στο σύμπαν, που χωράει μόνο εμάς. Εκεί, που θα μπορώ να αποκοιμιέμαι στην αγκαλιά σου και να ξυπνάω με τα χάδια σου. Εκεί, που θα μετράω τις ανάσες σου και θα μετράς τους χτύπους της καρδιάς μου. Εκεί, που το εγώ αφανίζεται και μένει μόνο το εμείς. Εκεί, που θα μπορούμε να ζούμε το μαζί, χωρίς όρους και όρια. Μόνο μην σταματάς να με φιλάς!
Κείμενο: Μπάρμπυ Κορμαρή- loveletters
