Πώς θα αντιμετωπίσεις τη φθορά στη σχέση;
Κάποιοι λένε ότι η κρίση στη σχέση έρχεται μετά τα πρώτα δύο χρόνια, άλλοι πως έρχεται μετά την επταετία και άλλοι είναι απόλυτα βέβαιοι πως η κρίση θα χτυπήσει και την πόρτα της δικής τους σχέσης, αργά ή γρήγορα.
Εάν δεν έχεις αποκτήσει ακόμα παιδιά, ίσως σκέφτεσαι πως έχει περάσει καιρός από τότε που έζησες κάτι συναρπαστικό, ενώ αν έχεις, νιώθεις ότι χρειάζεσαι ένα διάλειμμα και λίγο χρόνο για να επανεκτιμήσεις τη σχέση σου.
Οι έρευνες δείχνουν το ίδιο
Μελέτες του Πανεπιστημίου του Wright State του Οχάιο, στις ΗΠΑ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σχέσεις αρχίζουν με μεγάλο ενθουσιασμό και ακολουθεί μια μείωση της ικανοποίησης κατά τα επόμενα τέσσερα χρόνια, όπου τα δύο μέρη αρχίζουν να προσαρμόζονται στους ρόλους τους. Με άλλα λόγια, η λάμψη ξεθωριάζει και αρχίζετε να κουβεντιάζετε για το πλυντήριο πιάτων που χάλασε. Τα πράγματα μπορεί να είναι στάσιμα μέχρι να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο, με εντάσεις λόγω της έλλειψης επικοινωνίας και λόγω έλλειψης κοινών δραστηριοτήτων.
Τα σημάδια που δείχνουν κρίση στη σχέση:
Προτιμάς να αφιερώνεις χρόνο στους φίλους σου παρά στο σύντροφό σου.
Φοβάσαι πως το σαββατοκύριακο μαζί του θα είναι βαρετό, γι’ αυτό κανονίζεις να κάνεις όσο περισσότερες δραστηριότητες μπορείς μέσα σε αυτές τις δύο μέρες.
Δεν έχεις διάθεση να ακυρώσεις κάποιες άλλες υποχρεώσεις για να περάσεις χρόνο μαζί του.
Συνειδητοποιείς ότι με το που ξαπλώνετε στο κρεβάτι, γυρνάει ο ένας την πλάτη στον άλλο. Το σεξ είναι πληκτικό, αλλά δεν έχετε όρεξη να το συζητήσετε.
Δεν μπορείς να θυμηθείς πότε ήταν η τελευταία φορά που περάσατε καλά ή γελάσατε μαζί. Η σκέψη «τελικά, αυτό είναι όλο;» σε βασανίζει διαρκώς.
Δώσε μια ακόμη ευκαιρία
Το πιο συνηθισμένο συναίσθημα που σε ωθεί να σπάσεις τα δεσμά σου είναι η πικρία για το ότι ο σύντροφός σου σε θεωρεί δεδομένη. Αυτό σε κάνει να σκέφτεσαι πως εκεί έξω υπάρχει κάποιος καλύτερος. Πιστεύεις όμως πραγματικά ότι δεν θα ξαναζήσεις και με τον «καινούριο» το ίδιο σενάριο; Αναρωτήσου μήπως το να σε θεωρούν οι άλλοι δεδομένη εξαρτάται τελικά από σένα και τη στάση σου.
Σκέψου όμως και το άλλο: Γιατί έχεις πειστεί πως το να σε θεωρεί δεδομένη ένα πρόσωπο με το οποίο σε συνδέουν δεσμοί αγάπης και συντροφικότητας είναι κακό; Όταν έχουμε προσεγγίσει ένα επίπεδο βαθιάς οικειότητας, θεωρείται φυσιολογικό το να θεωρούμε ο ένας τον άλλο δεδομένο: στηριζόμαστε σε μεγάλο βαθμό στο σύντροφό μας και περιμένουμε από αυτόν να μας στηρίξει, να μας βοηθήσει να εξελιχθούμε και να γίνουμε κύριοι του εαυτού μας.
Πώς όμως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο αν δε θεωρούμε τον άλλο δεδομένο κι εκείνος εμάς; Εφόσον κατανοήσεις σε βάθος το παραπάνω, το κλειδί είναι η επικοινωνία: Όταν πια δε θέλεις να μιλάς με το σύντροφό σου, ακόμη και στις περιπτώσεις που αυτό επιβάλλεται κάποιου σοβαρού ζητήματος, σημαίνει ότι έχεις ήδη αρχίσει να εγκαταλείπεις, να νιώθεις πως δεν υπάρχει ελπίδα και ότι δε θα αλλάξει τίποτα. Για να αποφύγεις κάτι τέτοιο, προσπάθησε να περνάς περισσότερο χρόνο με τον αγαπημένο σου και ανακτήστε μαζί τη χαμένη οικειότητα, πριν φτάσετε στο απροχώρητο.
Σε αυτό θα βοηθήσουν περισσότερο οι πράξεις που θα δείχνουν στον άλλον πόσα σημαίνει για εσένα και πόσο πραγματικά τον αγαπάς. Kαι πίστεψέ μας, αν το θέλετε πραγματικά, μπορείτε να βγείτε νικητές…
