Παρατηρώ τους ανθρώπους που έχουν επιλέξει τη μοναχικότητα και σήμερα μπορώ να πω ότι είμαι σε θέση ν’ αφουγκραστώ τον τρόπο σκέψης τους και να κατανοήσω την επιλογή τους. Και λέω σήμερα γιατί αν με ρώταγες κάποια χρόνια πίσω, είχα συνδέσει τη μοναχικότητα με τη μοναξιά και ένιωθα θλίψη όταν τους αντίκριζα. Έμενε στο μυαλό μου καρφωμένο ένα «γιατί;». Μέσα από τις δικές μου διαδρομές όμως, βλέπω αυτές τις φιγούρες σήμερα με μια εντελώς διαφορετική οπτική, αναγνωρίζοντας ότι η μοναξιά παίρνει θέση στη ζωή μας χωρίς να τη θέλουμε, ενώ η μοναχικότητα είναι επιλογή!
Γιατί όμως κάποιος μπορεί να στραφεί στη μοναχικότητα; Υπάρχουν άραγε οφέλη μέσα απ’ αυτήν την επιλογή; Λίγοι θα σου πουν ότι υπάρχουν. Ο λόγος; Δεν έχουν μάθει ν’ απολαμβάνουν τη συντροφιά με τον εαυτό τους, οπότε και μόνο στο άκουσμα της λέξης θα σου δώσουν μια εικόνα για ένα άτομο παράξενο, κλειστό, περίεργο! Η άποψη των πολλών. Όλων αυτών που μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να την αγκαλιάσουν, αλλά την αντικρίζουν με φόβο.
Τα οφέλη μπορεί να μη γεμίζουν σελίδες, αλλά είναι ουσιαστικά και με οδηγό την εξέλιξή μας. Δεν είναι τυχαίο που σπουδαίες προσωπικότητες έχουν επιλέξει τη μοναχικότητα και ξεχώρισαν. Δέκα από τα σημαντικότερα οφέλη είναι:
1. Σταματάμε να επηρεαζόμαστε απ’ τους άλλους
H απόσταση απ’ το κοινωνικό σύνολο, είναι ένας τρόπος να καταφέρουμε να πάρουμε αποφάσεις για τη ζωή μας, να κάνουμε τις επιλογές μας, χωρίς να επηρεαζόμαστε απ’ τους άλλους. Σταματάει να υπάρχει η ανάγκη να κάνουμε αυτό που λένε οι γύρω μας και μπαίνουμε στο τιμόνι του καραβιού μας, χωρίς να χρειάζεται να ρωτάμε τρίτους για τον προορισμό.
2. Δε χρειάζεται να τους έχουμε όλους χαρούμενους
Σαν οντότητες έχουμε συνηθίσει να είμαστε σε μόνιμη σύνδεση μ’ άλλους. Αυτό πολλές φορές μας κάνει να θέλουμε να βλέπουμε τους γύρω μας χαρούμενους, γελαστούς, απροβλημάτιστους, ευτυχισμένους. Σπαταλάμε ενέργεια -χωρίς να συνειδητοποιούμε πόση- στο να θέλουμε να τους βοηθήσουμε να πετύχουν όλα αυτά. Στην προσπάθεια όμως να βοηθήσουμε και να τους έχουμε όλους καλά, ξεχνάμε να κάνουμε το ίδιο για τον εαυτό μας.
3. Απολαμβάνουμε όλα όσα μας ευχαριστούν
Η μοναχικότητα μας αφήνει χρόνο για να κάνουμε πράγματα που μας δίνουν χαρά. Ανακαλύπτουμε νέα ενδιαφέροντα που βρίσκουμε πιο ευχάριστα απ’ ό,τι υπολογίζαμε, όπως για παράδειγμα το διάβασμα, το γράψιμο, τη μουσική ή κάποιες τέχνες. Και το κυριότερο, τα απολαμβάνουμε χωρίς γκρίνια, χωρίς να χρειάζεται να απολογούμαστε για κάτι που ευχαριστεί μόνο εμάς κι όχι τους γύρω μας.
4. Αυξάνουμε τη δημιουργικότητά μας
Ευκαιρία για να στοχαστούμε, να διαλογιστούμε, να καθαρίσουμε τη σκέψη μας. Αυτό σταδιακά μας δίνει νοητική ενέργεια και μια δυναμική για να επεξεργαζόμαστε πιο βαθιά τη γνώση που παίρνουμε, να την αφομοιώνουμε καλύτερα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται η δημιουργικότητά μας.
5. Χρόνος για αυτοκριτική και αυτοαποδοχή
Μέσα από την καθαρότερη σκέψη και την απομάκρυνση εξωτερικών παρεμβολών, ακούμε καλύτερα την εσωτερική μας φωνή. Κάπου εκεί κοιτώντας το μέσα μας, μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας, αναγνωρίζουμε τα δυνατά μας σημεία, τα ταλέντα μας, τα σημεία που χρειαζόμαστε βελτίωση. Σταματάμε να σηκώνουμε το δάχτυλο στον εαυτό μας και μέσα απ’ την αυτοαποδοχή τον αγκαλιάζουμε και προχωράμε παίρνοντας το μονοπάτι της ανάπτυξης.
6. Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας
Η βεντάλια των συναισθημάτων αρχίζει ν’ ανοίγει. Αφήνοντας χώρο στο συναίσθημά μας, αρχίζουν οι λέξεις να ξεπηδούν και να βρίσκουμε τρόπο να εκφράσουμε όλα αυτά που νιώθουμε βαθιά μέσα στην ψυχή μας. Τα βασικά συναισθήματα δίνουν χώρο στα σύνθετα και οι λέξεις βγαίνουν αβίαστα, συνειδητοποιώντας τη δυναμική που έχουν όλα αυτά που νιώθουμε.
7. Δεν αποφασίζουμε με στόχο την αποδοχή
Σταματάμε να ψάχνουμε τις απαντήσεις στους άλλους ή μάλλον καλύτερα, να δίνουμε τις απαντήσεις που ήθελαν ν’ ακούσουν, πασχίζοντας να βρούμε αποδοχή κι επιβεβαίωση. Αναζητούμε τις δικές μας απαντήσεις, μαθαίνουμε να βρίσκουμε λύσεις, να ξεβολευόμαστε, να δοκιμάζουμε, ν’ αποτυγχάνουμε, να σηκωνόμαστε και τελικά να εξελισσόμαστε.
8. Μαθαίνουμε την πραγματική έννοια της ανεξαρτησίας
Κάνουμε αυτό που θέλουμε, όταν το θέλουμε, στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις, πατώντας στα πόδια μας με σιγουριά. Αναπτύσσουμε αυτοπεποίθηση βήμα-βήμα και μαθαίνουμε να την κρατάμε στα ύψη.
9. Ονειροπόληση χωρίς περιορισμούς
Βράδια ατελείωτα χαμένοι στις σκέψεις μας, ονειροπολώντας μέχρι να χάσουμε επαφή με την πραγματικότητα. Απολαμβάνοντας τη σιωπή, την ηρεμία της νύχτας, αναγνωρίζοντας το μέγεθος της απόλυτης γαλήνης. Μονοπάτια μοναδικά, παρατηρώντας το κάθε τι και βλέποντας δρόμους κι εναλλακτικές που πριν δε θα τολμούσαμε καν ν’ αφήσουμε τη σκέψη μας να εξερευνήσει.
10. Απόλαυση στις σχέσεις μας με τους άλλους
Κατακτώντας όλα τα παραπάνω, οι σχέσεις μας με τους άλλους παίρνουν μια άλλη διάσταση. Μαθαίνοντας τον εαυτό μας, εκτιμώντας τ’ απλά και ουσιαστικά, γινόμαστε καλύτεροι ακροατές και ισορροπούμε. Στις σχέσεις μας, έχουμε πια τη δυνατότητα να συνδεθούμε πραγματικά με άλλα πρόσωπα. Αποτέλεσμα; H ουσιαστική απόλαυση μιας σχέσης, με σεβασμό πρώτα στον εαυτό μας και μετά στον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας.
Οι μοναχικοί άνθρωποι είναι σαγηνευτικοί, αρκεί να μην περάσουν την πόρτα της επικίνδυνης απομόνωσης. Αν φτάσουν μέχρι το κατώφλι και δεν επιλέξουν την πλήρη απομόνωση, τότε έχουν κερδίσει την ουσιαστική ανάπτυξή τους και έχουν ανέβει σκαλιά στην πνευματικότητα. Πόσο εύκολο είναι όμως κάποιος να παρασυρθεί περνώντας το κατώφλι, χωρίς να τ’ αναγνωρίσει; Πολλοί χάθηκαν στη διαδρομή και ίσως εκεί να κρύβεται κι ο φόβος του πλήθους.
Κείμενο: Ελένη Τουρλούκη- pillowfights
