Σε ακούω να κλαίγεσαι για την πραγματικότητά σου. Να κατηγορείς τον κόσμο γύρω σου, το σύμπαν, τους ανθρώπους επιλογές σου. Κοιμάσαι το βράδυ και κλωθογυρίζεις τα λάθη που έκανες, τα λάθη που πιθανόν να κάνεις αύριο. Τελικά δεν μπορείς να κοιμηθείς. Επικρατεί πολύ βοή κι ασχήμια στο μυαλό σου εκείνη τη στιγμή. Τόσο που ακόμα και ο ήλιος να ερχόταν μπροστά σου, θα τον κατάπινε το σκοτάδι του νου σου.
Έχεις ακούσει πολλές φορές να λένε πως ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 10% του μυαλού του. Ακόμα κι αυτό το μικρό ποσοστό είναι ικανό να φτιάξει ή να καταστρέψει τη μέρα σου. Για φαντάσου, τι θα γινόταν αν μπορούσες να χρησιμοποιήσεις όλες του τις δυνατότητες. Πιστεύεις θα έκανες κάτι διαφορετικά ή ακόμα και τότε ο κόσμος σου θα ήταν για κλάματα;
Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν πιστεύεις σε σένα, δεν έχεις σημείο αναφοράς τον εαυτό σου αλλά κάτι έξω από αυτόν. «Είτε πιστεύεις ότι μπορείς να κάνεις κάτι είτε πιστεύεις ότι δεν μπορείς, έχεις δίκιο». Έχεις δοκιμάσει ποτέ να πιστέψεις σε κάτι με όλο σου το είναι; Να το σκέφτεσαι, να μαθαίνεις γύρω από αυτό, να το φαντάζεσαι, να το κάνεις εικόνα, να περιστρέφεσαι γύρω από αυτό.
Θα έλκεις πάντα αυτό που δηλώνεις, φίλε μου. Αν πιστεύεις ότι θα γίνεις επιτυχημένος, θα επιτύχεις. Όχι γιατί κάποιος στο χρωστάει, όχι γιατί θα σε λυπηθεί το σύμπαν και θα στο δώσει, αλλά γιατί εσύ ο ίδιος θα έχεις ανοίξει την πόρτα σε αυτό.
Το όμορφο μυαλό μπορεί και διακρίνει τα όμορφα πράγματα. Φαντάσου τις σκέψεις σου σαν ένα πρίσμα μέσα από το οποίο αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο, τους ανθρώπους, τον εαυτό σου. Όσο πιο άσχημο το πρίσμα, τόσο πιο άσχημα κι όλα γύρω του. Όσο πιο λερωμένος ο φακός σου, τόσο πιο πολλές κηλίδες θα σχηματίζονται στο οπτικό σου πεδίο.
Είναι ένας κύκλος που δε σπάει εύκολα. Σκέφτεσαι, βλέπεις, νιώθεις, πράττεις. Με όσο πιο πολλά χρώματα τον «ταΐζεις», τόσο πιο πολύχρωμη πραγματικότητα θα έχεις. Το μαύρο μπορεί να είναι ωραία στιλιστική επιλογή αλλά για το μυαλό σου είναι ό,τι χειρότερο. Καταπίνει ό,τι άλλο βρεθεί μπροστά του και στο κάτω-κάτω, δε θέλεις να τα βλέπεις όλα μαύρα, έτσι δεν είναι;
Κάνε ένα απλό τεστ, ρώτα δέκα ανθρώπους να σου πουν πώς ήταν η μέρα τους σήμερα. Οι απαντήσεις τους θα καθρεφτίσουν την πραγματικότητά τους. Όταν λοιπόν, εσύ απαντάς αδιάφορα ότι είσαι καλά ή πιο συχνά τελευταία διατυμπανίζεις το πόσο χάλια όντως είσαι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να αλλάξουν οι καταστάσεις γύρω σου.
Η πραγματικότητά μας είναι αποτέλεσμα των σκέψεών μας. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην περνάει από την επήρεια του τρόπου σκέψης μας. Ο παράδεισος είναι κατάσταση συνειδητότητας κι η ευτυχία από μόνη της έρχεται με το που πείσεις τον εαυτό σου ότι υπάρχει. Δεν την περιμένεις, δε θα σου έρθει ως ανταμοιβή ούτε είναι θέμα τύχης.
Η ευτυχία είναι για όλους , οποιαδήποτε στιγμή, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες! Αρκεί και μόνο να θέλουμε να τη δούμε. Το πρώτο πράγμα που είναι ανάγκη να κάνουμε είναι να συγκεντρωθούμε σε αυτήν, να πιστέψουμε ότι υπάρχει ήδη και να κάνουμε focus στον ευτυχισμένο μας εαυτό.
Την έχεις μπροστά σου απλώς πρέπει να απλώσεις το χέρι σου να την αρπάξεις. Δεν έχει όρια ούτε τελειωμό. Έτσι λοιπόν, αν σήμερα το πρωί αποφασίσεις να επικεντρωθείς στα κόκκινα αυτοκίνητα από τη στιγμή που θα βγεις στο δρόμο, το μάτι σου θα πέφτει συνέχεια επάνω σε κόκκινα αμάξια. Πάντα υπήρχαν αλλά σήμερα είναι η μέρα που αποφάσισες να επικεντρωθείς σε αυτά.
Από την άλλη, όλη μέρα αναλύουμε την οικονομική κατάσταση της χώρας, βλέπουμε κι αναπαράγουμε τις ειδήσεις, μιλάμε, σκεπτόμαστε και πράττουμε επηρεασμένοι από όλα τα αρνητικά που υπάρχουν γύρω μας.
Αν αποφασίσεις για σήμερα και μόνο να παρατηρήσεις, να συγκεντρωθείς και να καταγράψεις όλες τις πράξεις ανθρωπιάς γύρω σου, από ένα χαμόγελο μέχρι μια φιλανθρωπική ενέργεια, θα διαπιστώσεις έκπληκτος πως παρασύρεσαι από τη θετικότητα και την ομορφιά αυτού του κόσμου.
Είναι δεδομένο ό,τι εμείς παίρνουμε έως δεδομένο. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Αν μπορούσες να είσαι ό,τι θέλεις, θα το κατάφερνες. Ωστόσο, είσαι σίγουρος ότι ξέρεις τι θέλεις;
Κείμενο: Χαρά Βλαχοδήμου- pillowfights.gr
