Όταν ξεκινούσε, πριν από περίπου έξι χρόνια, την εκπαιδευτική δράση της «Παίζουμε Βιβλίο», μια σειρά αναγνωστικών εμψυχώσεων, όπως τις αποκαλεί, για μαθητές νηπιαγωγείου, μάλλον ούτε η ίδια θα μπορούσε να φανταστεί τη διεθνή αναγνώριση και φήμη που θα κέρδισε η πρωτοβουλία της.
Ο λόγος για τη Βίκυ Ξανθοπούλου, που αφού κατέκτησε, τις προηγούμενες χρονιές, τα διεθνή βραβεία The Freedom Through Literacy Award και Excellence in Teaching – Teacher of the Year του AKS, για το 2020 τιμήθηκε από τον ίδιο διεθνή εκπαιδευτικό οργανισμό με το Global Teacher Award και διατηρεί μία θέση ανάμεσα στους κορυφαίους εκπαιδευτικούς του κόσμου.
«Αυτό που ξεχώρισαν στο πρότζεκτ “Παίζουμε βιβλίο” είναι ο καινοτόμος χαρακτήρας του. Και ως προς τη μεθοδολογία, αφού συνδυάζει βιωματικές μεθόδους μάθησης, αλλά και ως προς τις αξίες που καλλιεργεί στους μαθητές, όπως είναι ο σεβασμός, η συνεργασία, η ενσυναίσθηση, αξίες ενός παγκόσμιου πολίτη. Αυτές τις αξίες λοιπόν είδαν να παίρνουν σάρκα και οστά σε ένα μικρό χωριό στην Ελλάδα, στην Ποταμιά της Θάσου» είπε σε συνέντευξή της στο CNN Greece.
«Αξίες ενός παγκόσμιου πολίτη είδαν να παίρνουν σάρκα και οστά σε ένα μικρό χωριό στην Ελλάδα, στην Ποταμιά της Θάσου»
Η κ. Ξανθοπούλου πρόσθεσε τα εξής: «Η δράση ξεκίνησε αρχικά ως ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, ότι η λογοτεχνία μπορεί να υπάρξει ως παιδαγωγικό εργαλείο μέσα στην τάξη, να ενεργοποιήσει τη συμμετοχή και το ενδιαφέρων των παιδιών, να δημιουργήσει και να πλάσει νέους κόσμους. Κάθε αναγνωστική εμψύχωση έχει αφορμή τις ανάγκες της ομάδας είτε είναι κοινωνικές είτε συναισθηματικές είτε είναι μαθησιακές. Να έχει νόημα η μάθηση για τα ίδια τα παιδιά. Να τους δημιουργεί δυνατές εμπειρίες και μετέπειτα δυνατές αναμνήσεις, να τους ενεργοποιεί τη φαντασία και να τους καλλιεργεί αξίες ζωής. Η μεγαλύτερη ευχαρίστηση είναι να βλέπεις τους μαθητές σου, που ο καθένας προέρχεται από μια διαφορετική οικογένεια, από ένα διαφορετικό περιβάλλον, να γίνονται ομάδα, να ενώνονται και να λειτουργούν με κοινούς κανόνες, με κοινές αξίες με σεβασμό και αρμονία».
«Δεν το βλέπω ως επάγγελμα, είναι ένας τρόπος έκφρασης. Νιώθω ότι ζω, αναπνέω μέσα στη σχολική τάξη, δουλεύω με το πιο αγνό κομμάτι της κοινωνίας και μαζί προσπαθούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο».
Όπως κάθε ξεχωριστός επαγγελματίας που διανύει το «έξτρα μίλι», όπως θα σχολίασε και ο συγγραφέας Στέφανος Ξενάκης, δεν κρύβει την αγάπη για τη δουλειά της: «Δεν το βλέπω ως επάγγελμα, είναι ένας τρόπος έκφρασης. Νιώθω ότι ζω, αναπνέω μέσα στη σχολική τάξη, δουλεύω με το πιο αγνό κομμάτι της κοινωνίας και μαζί προσπαθούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο».
Με πληροφορίες από womantoc
